tag:blogger.com,1999:blog-216114142024-02-08T03:33:40.543+02:00Agiofws's Trail running blogAgiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comBlogger58125tag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-40939398870354245592013-10-04T02:12:00.000+03:002013-10-09T18:36:33.398+03:00Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΥ 2013<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiocJFcpAol6nK3AO7eYgczczXfW8EnLIAKmfOrKK6I15fRt7d0g2fDylagkOwElcgml19FDYUF8P8wyV6y7jv24SSdQmguflr0-o1x_Lzho8rygSaylNdDSHX3s0KfF9MGtp6C/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiocJFcpAol6nK3AO7eYgczczXfW8EnLIAKmfOrKK6I15fRt7d0g2fDylagkOwElcgml19FDYUF8P8wyV6y7jv24SSdQmguflr0-o1x_Lzho8rygSaylNdDSHX3s0KfF9MGtp6C/s1600/1.jpg" width="266" /></a></div>
Το ταξίδι στον αγώνα αυτόν ήταν κάπως περίεργο. Έχω να γράψω στο μπλογκ μου έναν χρόνο περίπου μετά από την προηγούμενη μου προσπάθεια τερματισμού το 2012.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε γενικές γραμμές στον αγώνα ήμουν περίπου 30-40 λεπτά μπροστά από το όριο κλεισίματος των σταθμών, προς το τέλος από την Νεστάνη και μετά, αυτό το όριο άρχιζε να μειώνεται και να γίνεται όλο και πιο πιεστικός ο αγώνας. Ο αγώνας είναι πολύ σκληρός και ίσως ότι πιο σκληρό έχω κάνει έως τώρα, και αυτό γιατί ΠΡΕΠΕΙ να διαχειρίζεσαι τον πόνο από πολύ νωρίς, λόγω ασφάλτου. Βρέθηκα να προσπαθώ σχεδόν από την αρχή να βρω απαντήσεις στο ερώτημα “γιατί συνεχίζω ή γιατί να πονάω; ” Δεν σε κερδίζει αυτός ο αγώνας λόγω ομορφιάς, και για αυτό πρέπει να βρεις ένα τέχνασμα ή έναν σοβαρό λόγο να συνεχίσεις, εάν δεν σε εγκαταλείψει το σώμα σου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είχα ένα πρόβλημα, και αυτό ήταν το μάγκωμα των ποδιών μου, πράγμα που το παθαίνουν πολλοί αθλητές του αγώνα, κάτι που πέρσι με άφησε με δυο ξύλινα ποδάρια. Οι συνοδοί μου όμως είχαν άλλη άποψη, και μου έλεγαν ότι απλώς πονούσα που ήταν φυσικό μετά από τέτοια καταπόνηση. Αυτό που θέλω εγώ να τονίσω είναι ότι εκεί που οι πιο πολλοί γύρω μου στην αρχή, αλλά κυρίως στο τέλος, περπατούσαν και έτρεχαν, εγώ μπορούσα να συνεχίσω το τρέξιμο, πράγμα που σημαίνει ότι είχε γίνει σωστή δουλειά στην προετοιμασία μου, δεν ανέβαζα τόσους παλμούς, και κατόρθωνα να συνεχίζω χωρίς να κόβομαι στους σταθμούς.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfRbKuU9zShb4ocFBG4p9XSzg3sh1byJSHBoaRKtGW004SvhMexV5xguNS1tmi2rErqzS5VpNpMP7xhbjiuvSLNT5mx_mKpIt8m2qCfDWG6VerEMyyz1LAmsFb3o5EosiUehY8/s1600/11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfRbKuU9zShb4ocFBG4p9XSzg3sh1byJSHBoaRKtGW004SvhMexV5xguNS1tmi2rErqzS5VpNpMP7xhbjiuvSLNT5mx_mKpIt8m2qCfDWG6VerEMyyz1LAmsFb3o5EosiUehY8/s1600/11.jpg" width="400" /></a></div>
Το βράδυ της Πέμπτης κοιμηθήκαμε με την Μαρία σε ένα ξενοδοχείο στην Αρεοπαγίτου πεντακόσια μέτρα περίπου από την εκκίνηση του αγώνα. Το πρωί ετοιμάσαμε το αυτοκίνητο με τα απαραίτητα εφόδια για τον αγώνα και πήγαμε στη γραμμή εκκίνησης. Οι συνοδοί μου ήταν ο Σταύρος και η Μαρία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ΑΓΩΝΑΣ</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στις 7:00 ακριβώς βρεθήκαμε να κατηφορίζουμε το πλακόστρωτο της Αρεοπαγίτου με τον φίλο μου Βαγγέλη Μπάκα (με τον οποίο είχαμε κάνει αρκετές προπονήσεις μαζί). Κάπου εκεί τον έχασα τον Βαγγέλη και βρέθηκα με τον Καραλιά Παναγιώτη, που με συνόδευσε μέχρι την Πειραιώς. Δεν είχε ζέστη και δεν το πίεζα καθόλου, κοιτούσα το ρολόι μου το οποίο ήθελα να γράφει έναν ρυθμό γύρω στα 6:20 λεπτά το χιλιόμετρο. Ο στόχος μου μέχρι την Κόρινθο ήταν όχι κάτω από εννέα ώρες, δηλαδή μισή ώρα πριν το κλείσιμο του σταθμού. Το κομμάτι αυτό του αγώνα που είναι και το πιο άχαρο και δεν επιτρέπεται η εξωτερική βοήθεια. Σε γενικές γραμμές ο ρυθμός μου δεν είναι διακοπτόμενος και τρέχω συνέχεια ακόμα και στις ανηφόρες σε σχέση με τους υπόλοιπους γύρω μου που σταματάνε το τρέξιμο και περπατάνε ακόμα και στις ευθείες. Στο τμήμα αυτό μέχρι την Κόρινθο σε σχέση με πέρσι περπάτησα ελάχιστες ανηφόρες ενώ έφτασα στον σταθμό 15 λεπτά πιο νωρίς από πέρσι, δηλαδή 33' μπροστά από το όριο στην 186 θέση. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh72poLOdr16ZM5fJGDs-qWWD37ZaRPvt_5VIXD9xe9BOQYtmI-blkdMVXs2_6N78z1WKNg50VHVlfwUe65gE19bA7wCfcJS9CThKSOqFH1DqqhisEfxsFxCjU9ekKWi2TKVX_i/s1600/14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh72poLOdr16ZM5fJGDs-qWWD37ZaRPvt_5VIXD9xe9BOQYtmI-blkdMVXs2_6N78z1WKNg50VHVlfwUe65gE19bA7wCfcJS9CThKSOqFH1DqqhisEfxsFxCjU9ekKWi2TKVX_i/s1600/14.jpg" width="400" /></a></div>
Οι οδηγίες εδώ ήταν να φύγουν τα ρούχα συμπίεσης (έσφιγγαν!!! δεν ένιωθα άνετος), να πετάξω το ρολόι (μεγάλη υπόθεση!!!), μασάζ, φαγητό, να αλλάξω κάλτσες(iniji) και παπούτσια, και να επαλείψω τα ποδιά με καινούργια στρώση footcreme της gewohl(καμιά φουσκάλα στα πέλματα στον τερματισμό). Να προσθέσω εδώ ότι το φαγητό μου ήταν κυρίως πατάτες βραστές, αυγά βραστά χωρίς τον κρόκο, λίγο ρύζι, κοκα-κολα, ρυζόγαλο, παπάγια, μέλι, λίγα ποτά, recovery. Φεύγω λοιπόν από τον σταθμό της Κορίνθου 80χιλ. με 30' περίπου αβάτζα. Αρχίζω να νοιώθω πολύ καλύτερα, και σε συνδυασμό με το τοπίο που αλλάζει, αλλάζει και η ψυχολογία μου. Σε σχέση με πέρσι είμαι πολύ καλύτερα ακόμα και στο τμήμα μετά την Κόρινθο. Φτάνω στον επόμενο κεντρικό σταθμό της Αρχαίας Κορίνθου 93χιλ. και πάλι τα ίδια σε σχέση με την υποστήριξη και φεύγω από τον σταθμό με 30' παραπάνω από το όριο. Πάλι ένιωθα καλά. Να διευκρινίσω εδώ, ότι μπορεί να ένιωθα καλά αλλά τα πονάκια από την άσφαλτο άρχιζαν να εμφανίζονται από τα πρώτα χιλιόμετρα. Έτσι πρέπει να τονίσω ότι αρχίζεις να διαχειρίζεσαι τον πόνο από πολύ νωρίς σε αυτόν τον αγώνα.(ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ).</div>
<div style="text-align: justify;">
Σε 10χιλ. έφτανα στο Ζευγολατιό Κορινθίας όπου εκεί αλλάζω παπούτσια και κάνω οπωσδήποτε μασάζ. Τα παπούτσια ήταν κάπως καινούργια και αποφασίζω να βάλω τα πιο μαλάκα KAYANO. Το μασάζ ήταν καλό (αλλά χάνω χρόνο). Επειδή πέρσι τα πόδια άρχισαν να κλειδώνουν φοβόμουν μην πάθω το ίδιο και φέτος. Οι διατάσεις μου σε αυτόν τον σταθμό ήταν πολύ καλές και δεν είχα προβλήματα. Και πάλι στο 102χιλ στο Ζευγολατιό Κορινθίας είμαι 35' πιο μπροστά από το όριο. Ο μεθεπόμενος κεντρικός σταθμός είναι της αρχαίας Νεμέας στο 123χιλ., ενώ βρίσκομαι στην 177η θέση και είμαι μπροστά 29' από το κλείσιμο το σταθμού. Εδώ πάλι τρώω ή μάλλον με ταΐζουν ενώ μου κάνουν λίγο μασάζ. Εδώ θυμάμαι το Γεωργιόπουλο Κώστα να μου τονίζει ότι είναι πιο σημαντικό να κερδίζεις χρόνο παρά να ψάχνεσαι για ευκολίες. Έχει μπει η νύχτα για τα καλά τώρα πλέον και έχει μια ανηφόρα και μετά μια κατηφόρα πριν μπούμε σε ένα χαλασμένο χωματόδρομο(εδώ μας προσπέρασε ένα αυτοκίνητο με ΠΟΛΥ μεγάλη ταχύτητα μέσα στη νύχτα και παραλίγο να βρεθούν αθλητές σε μεγάλο κίνδυνο). Τα πόδια μου είναι καλά απλά πονάνε λίγο και ο επόμενος Κεντρικός σταθμός είναι το Μαλανδρένι στο 139χιλ. Φτάνοντας είμαι 42' μπροστά από το όριο, και με περιμένουν οι συνοδοί μου αλλά και διάφοροι φίλοι μου από την Σπάρτη. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCcMfSbZnjKYkXXDLyoPs9lIj50C6GOyVY5ab_byCh_yUzKIPzwhddY3XX3w5cE5Ip71NvhsqabfuL9_zsJWRr2ofNRY90nNMgu5TE3VfxBcYzwkQQsnr0FdAUbKqpmsf06jBN/s1600/5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCcMfSbZnjKYkXXDLyoPs9lIj50C6GOyVY5ab_byCh_yUzKIPzwhddY3XX3w5cE5Ip71NvhsqabfuL9_zsJWRr2ofNRY90nNMgu5TE3VfxBcYzwkQQsnr0FdAUbKqpmsf06jBN/s1600/5.jpg" width="400" /></a></div>
Πάλι εκεί μου τονίζει ο Γεωργιόπουλος ότι πρέπει να συνεχίσω και να μην χάνω χρόνο. Έπειτα ακολουθεί ένας μακρύς και μοναχικός φιδωτός δρόμος προς τα Λυρκεία. Νιώθω καλά αλλά το μάγκωμα στα πόδια μεγαλώνει λίγο. Στα Λυρκεία 148χιλ. είμαι σχεδόν καλά και έχω περιθώριο 40'. Σε κάποια στιγμή συναντάω την Αμαλία που δεν νιώθει και πολύ καλά, και συνεχίζω. Το ισοζύγιο καλίου και νατρίου έχει διαταραχθεί με αποτέλεσμα μετά από κάθε γουλιά νερού να σταματάω για κατούρημα, με αποτέλεσμα να χάσω το γάντι μου και να επιστρέψω μέσα στην νύχτα να το βρω... Μετά από λίγο φτάνω στο Καπαρέλι 153χιλ. όπου και πίνω την ζεστή σούπα και συνεχίζω την απίστευτη ανηφόρα δρόμου μέχρι τη βάση του βουνού. Νιώθω ότι τα πόδια μου μαγκώνουν όλο και πιο πολύ και οι φόβοι μου εντείνονται. Φτάνοντας στη βάση του βουνού 159χιλ. έχω περιθώριο χρόνου 20' και η θέση μου είναι 140η. Εδώ χάνω αρκετό χρόνο, ο μασέρ αρχίζει και μου κάνει ειδικό μασάζ για απογαλάκτωση και τρίβομαι με θερμαντική, με εφοδιάζοσουν με μπακλαβάδακια και φεύγω πονώντας αρχίζω την ανάβαση και περνάω κόσμο. Η σηματοδότηση εδώ είναι για σεμινάριο και μπράβο στον Ορειβατικό Σπάρτης αλλά και στον Βασίλη Γεωργιάδη.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNFZyE_xhxzYhhmirzXbkF8LiAAVPey_dL-_q1WmJ_vXV27acVqI_h0gMGh8zrtOJow344kQzPPO02EZvznTMhV9rC9yO0HBmMQwSYTnRCZucQ9YKMTLQ4DKF_lHQV1UdwtuN3/s1600/8.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNFZyE_xhxzYhhmirzXbkF8LiAAVPey_dL-_q1WmJ_vXV27acVqI_h0gMGh8zrtOJow344kQzPPO02EZvznTMhV9rC9yO0HBmMQwSYTnRCZucQ9YKMTLQ4DKF_lHQV1UdwtuN3/s1600/8.jpg" width="266" /></a></div>
Να αναφέρω εδώ ότι το τμήμα αυτό ήταν το πιο ευχάριστο από όλα τα υπόλοιπα τμήματα του αγώνα γιατί ξεκουράστηκα αλλά ΚΑΙ το ευχαριστήθηκα. Φτάνοντας στην κορυφή έχω κερδίσει ήδη 5'. Μιλάω εκεί με τους Σπαρτιάτες ορειβάτες και αρχίζω το τρέξιμο της κακής κατηφόρας του χωματόδρομου. Εκεί περνάω ακόμα πιο πολλούς και στον επόμενο σταθμό έχω περάσει 10 άτομα και έχω κερδίσει άλλα 5' δηλαδή είμαι 20' πιο μπροστά από το όριο αποκλεισμού. Η Μαρία και ο Σταύρος σχεδόν δεν προλάβανε να με υποστηρίξουν στον σταθμό του Σάγκα 164χιλ. Ο δρόμος μέσα στη νύχτα τα ξημερώματα δύσκολος προς την Νεστάνη, αλλά συνεχίζω το τρέξιμο. Δεν περπατάω όπως οι άλλοι γύρω μου οι οποίοι μπορεί σε μερικές στιγμές να έχουν τον ίδιο ρυθμό με μένα. Φτάνω στη Νεστάνη 171χιλ. με 29' χρονικό περιθώριο και θέση 130η. Είμαι σε κακό χάλι, επιθυμώ μασάζ γιατί πονάω αλλά τα χρονικά όρια είναι ασφυκτικά Εδώ αρχίζω και χάνω ρυθμό και ο επόμενος σταθμός είναι το Ζευγολατιό Αρκαδίας. Ο Τάσος Τσουλόγιαννης (Σπαρτιάτης) εδώ αρχίζει να με πλησιάζει και με προσπερνάει. Μου λέει να τον ακολουθήσω και του λέω να κάνει τον δικό του αγώνα, αλλά ούτε με 2' τρέξιμο και 1' περπάτημα μπορώ να τον πλησιάσω.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK2p44nYTdx2Sk-wVRDEUpT5aiUBZFu3y9Tz6SaIbHlXmTrsplO5bzFVMbcTBWgqRffiaqQrOQbaH6dBnzZRrZZTjGyKzQ7-mlyhDq6uZBlXq3QDNq84cdM2t86hj9pY5XqvtC/s1600/4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK2p44nYTdx2Sk-wVRDEUpT5aiUBZFu3y9Tz6SaIbHlXmTrsplO5bzFVMbcTBWgqRffiaqQrOQbaH6dBnzZRrZZTjGyKzQ7-mlyhDq6uZBlXq3QDNq84cdM2t86hj9pY5XqvtC/s1600/4.jpg" width="400" /></a></div>
Σε κάποιους από τους ενδιάμεσους σταθμούς ο Σταύρος με βλέπει πολύ χάλια και αποφασίζει να με εμψυχώσει και μου λέει ότι έχεις μόνο 66χιλ. ακόμα. Φτάνοντας στο Ζευγολατιό Αρκαδίας 186χιλ. μου τρίβουν τα πόδια με κάποια αλοιφή που καίει αλλά δεν νοιώθω την διαφορά άμεσα παρόλα αυτά νοιώθω καλύτερα και πλησιάζω τον Τάσο αλλά και τον Απολλώνιο που με είχε προσπεράσει πέντε χιλιόμετρα μετά την Νεστάνη. Τα παιδιά με πιέζουνε να φτάσω στην Τεγέα 195χιλ. και φτάνω εκεί με θέση 133 και 25' μπροστά από το όριο χρόνου. Εδώ ζητάω δυο έμπλαστρα Λέοντος να τα κολλήσω στους τετρακέφαλους μήπως λυθούν τα πόδια μου. Φαίνεται ότι το κόλπο δούλεψε και τα πόδια μου αρχίζουν να λυγίζουν περισσότερο. Μεγάλη ανάσα πήρα όταν βγήκα στον κεντρικό της Σπάρτης.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgbU-YRVyRbYCDnCY-wSsFRX1BUF6QYm08y8oQ-SWjQ2ZZOa1SXEBR_m73p2dK87XtBSES_bDT15c9eqAi5vQXzkon6DLPYxCnttRIH37tngYGFPDpOob6ipE3ne-iRrTFHLLe/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgbU-YRVyRbYCDnCY-wSsFRX1BUF6QYm08y8oQ-SWjQ2ZZOa1SXEBR_m73p2dK87XtBSES_bDT15c9eqAi5vQXzkon6DLPYxCnttRIH37tngYGFPDpOob6ipE3ne-iRrTFHLLe/s1600/3.jpg" width="400" /></a></div>
Μπήκα στην τελική ευθεία μαζί με τον Τάσο. Εδώ θέλω να πω ότι τα τελευταία 40χιλ. είναι και τα πιο δύσκολα και θα έλεγα ότι είναι οι προηγούμενοι 5 μαραθώνιοι μαζί, ειδικά για αυτούς που έχουν 2η μέρα να βγάλουν. Από εδώ και πέρα παλεύω με τον χρόνο συνέχεια, έχω 15' περιθώριο. Είναι περίπου 12:00 το μεσημέρι και ο ήλιος σε συνδυασμό με τα έμπλαστρα έχουν ανάψει φωτιές στα πόδια μου και στην ανηφόρα της Μανθυρέας 202χιλ. αποφασίζω να τα βγάλω. Φτάνω στου Παπαντώνη 206χιλ. με 16' ενώ στου Αρδάμη τον σταθμό είμαι</div>
<div style="text-align: justify;">
10' πιο μπροστά από το χρονικό αποκλεισμό. Το στυλ βοηθείας εδώ είναι κοκα-κολα, λίγο φαγητό στα όρθια, οδηγίες για το τι θα κάνεις πριν φτάσεις στο σταθμό και φεύγεις, δεν έχει πολυτέλειες. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5nRhODMVp2v43QFbZ_6uIrCrAbhVXqmTUM_omha6MNJjdjSokjmTFdMlb_ZXEaeIh1l_IYJCZr32nLUKb1VMTEHg8VyjIX6-VFR3jUD6YPEHqMZHxt6aUtlFH4HLyGSaTmIHN/s1600/13.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5nRhODMVp2v43QFbZ_6uIrCrAbhVXqmTUM_omha6MNJjdjSokjmTFdMlb_ZXEaeIh1l_IYJCZr32nLUKb1VMTEHg8VyjIX6-VFR3jUD6YPEHqMZHxt6aUtlFH4HLyGSaTmIHN/s1600/13.jpg" width="400" /></a></div>
Πράγμα που νομίζω ότι έπρεπε να έχω κάνει από την αρχή!!! Γνωστοί μου από την Σπάρτη όλο και πληθαίνουν και μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω. Η τελευταία και πιο έντονη πίεση από Σταύρο και Μαρία είναι μέχρι τον επόμενο Κεντρικό Σταθμό 226χιλ. μπορώ να συνεχίζω το τρέξιμο ενώ οι πιο πολλοί γύρω μου περπατούσαν. Τρέχω την μισή ανηφόρα πριν το πολυβολείο και την υπόλοιπη, την κάνω με δυναμικό βάδισμα στην οποία περνάω τους περισσοτέρους. Στον συγκεκριμένο σταθμό 226χιλ. είμαι στην 133η θέση και έχω περιθώριο χρόνου 14'. Εδώ ήταν η τελευταία μάχη στην οποία μου λέει η Μαρία αυτό ήταν το μισό δώρο και το άλλο μισό στην Σπάρτη (είχε τα γενέθλια της...). <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOgzVnTUXtOcGZH3PmlbtkwTIs5nwB5z5_sLPI9oGg5G98K8ziYoDWufMEc5-4SOgncMxhCuc-oRdREncVhg3PwIl32qfgOQ-7xvRBRi2yMrFMi7ZkrHVCwmEyfprQ6-lXVE5t/s1600/10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOgzVnTUXtOcGZH3PmlbtkwTIs5nwB5z5_sLPI9oGg5G98K8ziYoDWufMEc5-4SOgncMxhCuc-oRdREncVhg3PwIl32qfgOQ-7xvRBRi2yMrFMi7ZkrHVCwmEyfprQ6-lXVE5t/s1600/10.jpg" width="400" /></a></div>
Από εδώ και πέρα αρχίζει ο κατήφορος προς Σπάρτη, αρχίζει και πέφτει ο ήλιος σιγά σιγά, και πλησιάζω. Οι φωνές και το πλήθος του κόσμου πληθαίνουν και μου δίνουν όλο και πιο πολύ κουράγιο. Μπαίνοντας στη Σπάρτη γίνεται χαμός με αυτοκίνητα και παιδιά να με ακολουθούν με ποδήλατα. Φτάνοντας στη διασταύρωση Λυκούργου και Παλαιολόγου βλέπω την Μαρία να με περιμένει, της πιάνω το χέρι και αρχίζουμε να σπριντάρουμε προς το Άγαλμα του Λεωνίδα, σε κάποια φάση μου πιάνει το χέρι ο πατέρας μου και προχωράμε μαζί. Θέλω να τρέξω ακόμα πιο πολύ και με αφήνουν δίνω έναν σάλτο και πηδάω τα σκαλιά και και σκαρφαλώνω πάνω στο Άγαλμα του Λεωνίδα οπού και τερματίζω σε 35:45' όσο ακριβώς είχα όριο στους προηγούμενους σταθμούς.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='480' height='390' src='https://www.youtube.com/embed/o4U2sSI9Rew?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiOOk2ABrzoLPnZFj3A_ENXOrk2tF6nAWv9bndABzNyDISCVIRsmUpQt9TOMowf-tjbMQrxm9cycEItYqJoctTCZ112Co0P_MidA3ZNYKBiviymlfHK0h63QtcthyphenhyphenGxVgmw7KO/s1600/7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiOOk2ABrzoLPnZFj3A_ENXOrk2tF6nAWv9bndABzNyDISCVIRsmUpQt9TOMowf-tjbMQrxm9cycEItYqJoctTCZ112Co0P_MidA3ZNYKBiviymlfHK0h63QtcthyphenhyphenGxVgmw7KO/s1600/7.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΊΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εδώ θέλω να αναλύσω το θέμα της προετοιμασίας μου για τον αγώνα αυτόν. Δεν έχω ξανακάνει τέτοια προπόνηση για οποιονδήποτε αγώνα που έχω συμμετάσχει μέχρι τώρα. Περιλαμβάνει σε γενικές γραμμές 2 ρεπό μέσα στην εβδομάδα Δεύτερα και Σάββατο, 2-3 διαλειμματικές μεσοβδόμαδα και ένα long run την Κυριακή. Γενικά βελτίωσα κατά πολύ τα αερόβια και αναερόβια όρια μου. Μέσα στον Αύγουστο βγήκαν περίπου 470χιλ. Ενώ τα πάντα σε αυτήν την προπόνηση γινόντουσαν σταδιακά από την αρχή μέχρι το τέλος, δεν υπήρχαν υπερβολές πουθενά. Τις διαλειμματικές τις ακολουθούσα με ευλάβεια με παλμογράφο με προγραμματιζόμενα workouts στο ρολόι της garmin που διαθέτω (310xt). Δεν βαρέθηκα ποτέ τις προπονήσεις γιατί κάθε συνεδρία ήταν και κάτι εντελώς διαφορετικό εξαιτίας εντάσεων, παλμών κλπ.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCIyQT7x-m6wh-HbB1up7aZtb0EJIYbHk__R-0iBV7cj3YvYW2VmTlvxdmX_v75opG-bQTudng_Gu1hyA_HM8jHI61lUX5OUGnG3SPvfz5K9CNngYzmW392ucseFcig4vma8zR/s1600/12.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCIyQT7x-m6wh-HbB1up7aZtb0EJIYbHk__R-0iBV7cj3YvYW2VmTlvxdmX_v75opG-bQTudng_Gu1hyA_HM8jHI61lUX5OUGnG3SPvfz5K9CNngYzmW392ucseFcig4vma8zR/s1600/12.jpg" width="265" /></a></div>
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσα τόση άσφαλτο αλλά επέμενα γιατί ήξερα ότι το βουνό ήταν η εύκολη λύση και μάλλον θα οδηγούσε σε μη σωστή προετοιμασία. Τα μέγιστα χιλιόμετρα που έφτασα ήταν 142χιλ., που ακούγονται λίγα αλλά αν συνδυάσετε την ένταση των διαλειμμάτικων και τις κορυφώσεις εβδομαδιαίως, ήταν αρκετά δύσκολο. Το τελευταίο long run ήταν πραγματικά το πιο δύσκολο, είχα μπουχτίσει πραγματικά από τα χιλιόμετρα, είχα κορεστεί αλλά αυτό το ένιωσα μόνο στην τελευταία μεγάλη προπόνηση. Γενικά φέτος ένιωσα πιο ξεκούραστος από κάθε άλλη φορά, δεν έκανα δεκάωρες προπονήσεις πχ. Γενικά το πρόγραμμα ήξερε πότε να ξεκουραστώ, πότε να αυξήσω την ένταση και τα υπολόγιζε με βάση τους παλμούς και τις θερμίδες κατά προσέγγισή, με αποτέλεσμα να μην έχω και κάποιον σοβαρό τραυματισμό. Πολλές μεγάλες προπονήσεις δεν έκανα πέρα από μια 6ωρη μια 7:30ωρη και μια 6:30ωρη ενώ σε μερικές από αυτές το πρώτο τετράωρο ήταν στο αερόβιο 142-156 παλμούς/λεπτό και έπειτα 5' περπάτημα και 30' τρέξιμο εναλλάξ. Γενικά μπορεί να μην ήταν πολλά χιλιόμετρα την εβδομάδα αλλά σίγουρα στο τέλος την ένιωσα την ένταση και την κούραση. Την δουλειά με το αερόβιο το ένιωσα πάνω στο αγώνα σίγουρα. Μπορειτε να δείτε τις προπονήσεις μου στον παρακάτω σύνδεσμο. <a href="http://connect.garmin.com/profile/agiofws" target="_blank">προπονήσεις</a> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<div style="text-align: justify;">
Παρακάτω μπορείτε να
δείτε μερικά στατιστικά όσο αφορά τα
χιλιόμετρα ανάλογα με το μήνα καθώς και
κάποια άλλα δεδομένα.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table border="0" cellspacing="0" cols="7" style="text-align: justify;">
<colgroup width="80"></colgroup>
<colgroup width="47"></colgroup>
<colgroup width="65"></colgroup>
<colgroup span="2" width="71"></colgroup>
<colgroup width="76"></colgroup>
<colgroup width="57"></colgroup>
<tbody>
<tr>
<td colspan="7" height="17" style="text-align: center;" valign="MIDDLE"><b>Group By Month Report for agiofws</b></td>
</tr>
<tr>
<td height="16" style="text-align: center;"></td>
<td style="text-align: center;"><br /></td>
<td style="text-align: center;"><br /></td>
<td style="text-align: center;"><br /></td>
<td style="text-align: center;"><br /></td>
<td style="text-align: center;"><br /></td>
<td style="text-align: center;"><br /></td>
</tr>
<tr>
<td height="16" style="text-align: center;"><b> Time Period</b></td>
<td style="text-align: center;"><b>Count</b></td>
<td style="text-align: center;"><b>Distance</b></td>
<td style="text-align: center;"><b>Time</b></td>
<td style="text-align: center;"><b>Max Time</b></td>
<td style="text-align: center;"><b>Avg Speed</b></td>
<td style="text-align: center;"><b>Avg HR</b></td>
</tr>
<tr>
<td height="16" style="text-align: center;"><b><br /></b></td>
<td style="text-align: center;"><b><br /></b></td>
<td style="text-align: center;"><b><br /></b></td>
<td style="text-align: center;"><b><br /></b></td>
<td style="text-align: center;"><b><br /></b></td>
<td style="text-align: center;"><b><br /></b></td>
<td style="text-align: center;"><b><br /></b></td>
</tr>
<tr>
<td height="17" sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">Sep 2013</td>
<td sdnum="1033;" sdval="16" style="text-align: center;">16</td>
<td sdnum="1033;" sdval="500.91" style="text-align: center;">500.91</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">59:20:04</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">35:45:00</td>
<td sdnum="1033;" sdval="10.8" style="text-align: center;">10.8</td>
<td sdnum="1033;" sdval="134" style="text-align: center;">134</td>
</tr>
<tr>
<td height="16" sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">Aug 2013</td>
<td sdnum="1033;" sdval="23" style="text-align: center;">23</td>
<td sdnum="1033;" sdval="476.71" style="text-align: center;">476.71</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">45:37:52</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">7:42:25</td>
<td sdnum="1033;" sdval="10.4" style="text-align: center;">10.4</td>
<td sdnum="1033;" sdval="140" style="text-align: center;">140</td>
</tr>
<tr>
<td height="16" sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">Jul 2013</td>
<td sdnum="1033;" sdval="24" style="text-align: center;">24</td>
<td sdnum="1033;" sdval="350.01" style="text-align: center;">350.01</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">32:40:20</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">4:07:23</td>
<td sdnum="1033;" sdval="10.7" style="text-align: center;">10.7</td>
<td sdnum="1033;" sdval="143" style="text-align: center;">143</td>
</tr>
<tr>
<td height="16" sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">Jun 2013</td>
<td sdnum="1033;" sdval="22" style="text-align: center;">22</td>
<td sdnum="1033;" sdval="300" style="text-align: center;">300</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">29:59:49</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">3:55:00</td>
<td sdnum="1033;" sdval="10" style="text-align: center;">10</td>
<td sdnum="1033;" sdval="141" style="text-align: center;">141</td>
</tr>
<tr>
<td height="16" sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">May 2013</td>
<td sdnum="1033;" sdval="25" style="text-align: center;">25</td>
<td sdnum="1033;" sdval="267.02" style="text-align: center;">267.02</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">25:16:55</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">2:00:03</td>
<td sdnum="1033;" sdval="10.6" style="text-align: center;">10.6</td>
<td sdnum="1033;" sdval="145" style="text-align: center;">145</td>
</tr>
<tr>
<td height="16" sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">Apr 2013</td>
<td sdnum="1033;" sdval="13" style="text-align: center;">13</td>
<td sdnum="1033;" sdval="98.24" style="text-align: center;">98.24</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">10:30:35</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">1:15:02</td>
<td sdnum="1033;" sdval="9.4" style="text-align: center;">9.4</td>
<td sdnum="1033;" sdval="149" style="text-align: center;">149</td>
</tr>
<tr>
<td height="16" sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">Mar 2013</td>
<td sdnum="1033;" sdval="9" style="text-align: center;">9</td>
<td sdnum="1033;" sdval="98.03" style="text-align: center;">98.03</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">13:42:47</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">5:12:52</td>
<td sdnum="1033;" sdval="7.1" style="text-align: center;">7.1</td>
<td style="text-align: center;">--</td>
</tr>
<tr>
<td height="16" sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">Feb 2013</td>
<td sdnum="1033;" sdval="28" style="text-align: center;">28</td>
<td sdnum="1033;" sdval="217.7" style="text-align: center;">217.7</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">24:50:29</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">2:36:00</td>
<td sdnum="1033;" sdval="8.7" style="text-align: center;">8.7</td>
<td style="text-align: center;">--</td>
</tr>
<tr>
<td height="16" sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">Jan 2013</td>
<td sdnum="1033;" sdval="35" style="text-align: center;">35</td>
<td sdnum="1033;" sdval="232.96" style="text-align: center;">232.96</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">25:58:31</td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;">2:58:19</td>
<td sdnum="1033;" sdval="9" style="text-align: center;">9</td>
<td style="text-align: center;">--</td>
</tr>
<tr>
<td height="16" sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;"><br /></td>
<td style="text-align: center;"><br /></td>
<td style="text-align: center;"><br /></td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;"><br /></td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;"><br /></td>
<td style="text-align: center;"><br /></td>
<td style="text-align: center;"><br /></td>
</tr>
<tr>
<td height="16" style="text-align: center;"><b> Summary</b></td>
<td sdnum="1033;" sdval="195" style="text-align: center;"><b>195</b></td>
<td sdnum="1033;" sdval="2541.58" style="text-align: center;"><b>2541.58</b></td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;"><b>267:57:23</b></td>
<td sdnum="1033;0;@" style="text-align: center;"><b>35:45:00</b></td>
<td sdnum="1033;" sdval="9.9" style="text-align: center;"><b>9.9</b></td>
<td sdnum="1033;" sdval="141" style="text-align: center;"><b>141</b></td>
</tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitkO_4e78P4bR80U6Z3ADanm35_QbAt30g5O-F0KS6I3D4kbO-7agMF1MFoQDW4a8K9GO5K3IFrk0C57v-wbUVC5FcPyLKrvNKd_2uvBBpbu9fo_pm5KA8cTSat66iZK8h231m/s1600/6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitkO_4e78P4bR80U6Z3ADanm35_QbAt30g5O-F0KS6I3D4kbO-7agMF1MFoQDW4a8K9GO5K3IFrk0C57v-wbUVC5FcPyLKrvNKd_2uvBBpbu9fo_pm5KA8cTSat66iZK8h231m/s1600/6.jpg" style="cursor: move;" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
ΣΚΕΨΕΙΣ</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Γενικά δεν είναι ένας αγώνας που θα σας συναρπάσει το εκπληκτικό τοπίο του, πρέπει να ψάξτε για κάτι βαθύτερο όταν θα πρέπει να διαχειριστείτε τον πόνο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Είχα πιο πολύ θέληση πέρσι να τερματίσω αλλά το σώμα δεν ήταν έτοιμο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φέτος ήμουν πολύ καλύτερα προετοιμασμένος αλλά δυσκολευόμουν να βρω την αιτία να σπρώξω τον εαυτό μου να φτάσω μέχρι την Σπάρτη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Την επόμενη φορά θα ήθελα να δοκιμάσω να τρέξω τον αγώνα με HOKAS για την αποφυγή κραδασμών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Νομίζω ότι μετά το μισάωρο που είχα κερδίσει στην Κόρινθο έπρεπε να είχα παλέψει για την μια ώρα άλλα αυτό απλά δεν προέκυψε πότε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Νομίζω θα μπορούσα να είχα φτάσει τις 34 ώρες εάν δεν μάγκωναν τα ποδιά μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ανάρρωση και η ευλυγισία των ποδιών έχει είδη βελτιωθεί από την επομένη μέρα πράγμα που σημαίνει ότι η προπόνηση ήταν σωστή. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tο τελευταίο 40αρι μέχρι την Σπάρτη είναι και το πιο δύσκολο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι πρέπει ο αγώνας να μπορεί να υποστηρίξει τον αθλητή που δεν έχει συνοδεία, φαγητό, και γενικά βοήθεια στους επιτρεπόμενους σταθμούς.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο αγώνας πρέπει να έχει τα κατάλληλα εφοδια για τους αθλητές χωρίς συνοδεία, και να οριοθετεί το είδος βοηθείας από εκείνο το επίπεδο και πάνω για αυτούς τους αθλητές που μπορούν να έχουν συνοδεία στους επιτρεπόμενους σταθμούς. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Γενικά εάν αποφασίσετε να τρέξετε για πρώτη φορά των αγώνα αυτόν μην τολμήσετε να το κάνετε χωρίς συνοδό μάλλον θα αποτύχετε γιατί πολύ απλά η υποστήριξη στους σταθμούς δεν είναι όπως στο ROUT πχ. και μάλλον εστιάζω στο φαγητό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το Σπάρταθλο πρέπει να καταλάβει ότι τα πρώτα 80χιλ. πρέπει να βγουν τουλάχιστον με σωστό φαγητό στο 40χιλ. γιατί έχεις τους παράγοντες της ζέστης αλλά και πρέπει να είσαι στην Κόρινθο σε καλή κατάσταση για να βγάλεις και τον υπόλοιπο αγώνα. <br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτοί που τερματίζουν χωρίς συνοδεία είναι οι πραγματικοί ήρωες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Να μπούνε κώνοι από την Σπάρτη μέχρι την Τρίπολη για να διευκολύνεται ο αθλητής και να εξασφαλίζεται η ασφάλεια του. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Να μπούνε μπάρες από το ύψος της Λυκούργου ή από την Πινακοθήκη και να φύγουν όλα τα αυτοκίνητα ώστε να μπορούν οι αθλητές να τερματίζουν μόνοι τους και να απολαμβάνουν το άθλο τους.<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Ο χώρος του Ιατρείου να μην είναι εκτεθειμένος στα περίεργα βλέμματα του κόσμου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η τελετή να μην είναι άσχετη με το Σπάρταθλο και να μην χρησιμοποιείται για την προσωπική προβολή πολίτικων πχ. βράβευση του υφυπουργού αθλητισμού του Κ. Αδριανού ; ή την προβολή του Δήμαρχου Σαλαμίνας με έκθεση ζωγραφικής σαν αδελφοποιημενη πόλη κλπ.. ή την πολίτικη τοποθέτηση του Θεοδωράκη σε συνδυασμό με το Σπάρταθλο; ή ακόμα η σχέση του Βορά με τον Νότο όπως επιχείρησε να ρωτήσει η παρουσιάστρια της τελετής στους πρώτους τερματίσαντες. Η τελετή πρέπει να να είναι λιτή και να έχει επίκεντρο τους αθλητές αυτό θέλουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αναφέρω μερικά ονόματα όπως: Παύλος Διακουμάκος, Κώστας Μιχαλόπουλος, Γιάννης Δημόπουλος (έκανα ακριβώς ότι έκανε ο Γιάννης πέρσι προπονητικά αλλά με συμβούλευε κατά καιρούς για την προπόνηση μου), Τάκης Τσογκαράκης, Δημήτρης Τρουπής, Σταύρος Σταυρόπουλος (τον οποίο ελπίζω να συνοδεύσω του χρόνου στο δικό του Σπάρταθλο), Μαρία Χρόνη (που ήταν εκεί από την αρχή της αποτυχίας του Σπαρτάθλου 2012 μέχρι και την επιτυχία του 2013), Ντίνα Χρόνη (για την αμέριστη βοήθεια και συμπαράσταση της), Βαγγέλη Μπάκα (ξέρει αυτός), Θύμιο Μασούρα (για τα έμπλαστρα Λέοντος, ξέρει αυτός), Γιώτα Χρόνη και Κώστα (για την φιλοξενία στην Αθηνά και τη καλή τους διάθεση), Κωνσταντινάκος Γιάννης (για την οικονομική ενίσχυση για ένα ζευγάρι Mizuno Inspire), Μιχάλης Αναγνώστου (για την βοήθεια του στο Ζευγολατιό Αρκαδίας) , και τον Αθλητικό Οργανισμό Σπάρτης (που πλήρωσε τις συμμέτοχες μας καθώς και έξοδα του ενός συνοδού).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjloPJ8e8KKW9Da8no3NX70xCN5JUTWlXahfQAFvGD-0oVb4yXVZJZB7x3nIngQi9wtC2M2RjO7UlCoElH4980R3t-4QrsMMsjIiPIRkOHaHQFbSo8H6UWKcPbjc8QyC3RvgTNn/s1600/644083_416554985115506_6252408_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjloPJ8e8KKW9Da8no3NX70xCN5JUTWlXahfQAFvGD-0oVb4yXVZJZB7x3nIngQi9wtC2M2RjO7UlCoElH4980R3t-4QrsMMsjIiPIRkOHaHQFbSo8H6UWKcPbjc8QyC3RvgTNn/s1600/644083_416554985115506_6252408_n.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-85375615997298503832012-10-06T20:11:00.004+03:002012-10-07T15:26:09.884+03:00ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ 2012<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0.5in;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://sphotos-d.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/246466_10151177333284330_646089109_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://sphotos-d.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/246466_10151177333284330_646089109_n.jpg" width="216" /></a></div>
<div align="JUSTIFY">
Ο αγώνας αυτός είναι ιδιαίτερος
για έμενα, γιατί είναι ο πρώτος αγώνας τον οποίο
εγκατέλειψα. Πραγματικά το κεφάλι μου
από τον πόνο πήγαινε να σπάσει, δεν
μπορούσα να διαχειριστώ άλλη ποσότητα
πόνου. Κάθε μου βήμα ήταν και από μια
σουβλιά. Τα πόδια μου από την μέση και
κάτω κλείδωσαν δεν λύγιζαν και καθε
“σκασιμο” στην άσφαλτο τράνταζαν τους
μύες που πονούσαν. Τον πόνο τον ανεχόμουν
για τα τελευταία 30 χιλιόμετρα, άλλα ο
ρυθμός ήταν τρομακτικά αργός και έτσι
κόπηκα λόγο χρόνου...</div>
<div align="JUSTIFY">
<br />
<br /></div>
<div align="JUSTIFY">
Το πρωινό της 28ης Σεπτεμβρίου
μας βρήκε όλους κάτω από τον ιερό βράχο
της Ακρόπολης. Η ψυχολογία μου ήταν
θετική, και απολάμβανα κάθε στιγμή. Φίλοι
και αγαπημένοι κάτω από τον Ιερό βράχο μας ξεπροβόδισαν, και με μια αναμνηστική
φωτογραφία με τους 5 Σπαρτιάτες αθλητές
και των ομάδων υποστήριξης τους, ξεκινήσαμε.</div>
<br />
<div style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzB9ydTjlJ8fLHT7QzNOpstgZjWkKnAOL4VOdSsy5qacYqoNRShG-uW-cp8su5I8L92S-ukUBjhaHUnV9Mf7IbPuZ_1yWPCygBpy3AI9718usN9Sx7ZXL2BuXi8_Zz73SUBtQt/s1600/IMG_4043.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzB9ydTjlJ8fLHT7QzNOpstgZjWkKnAOL4VOdSsy5qacYqoNRShG-uW-cp8su5I8L92S-ukUBjhaHUnV9Mf7IbPuZ_1yWPCygBpy3AI9718usN9Sx7ZXL2BuXi8_Zz73SUBtQt/s320/IMG_4043.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0.5in;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Είχα πει στον εαυτό μου ότι θα
ακολουθούσε μια όμορφη περιπέτεια μέχρι
τη γη της Σπάρτης, όμως είχα λογαριάσει
χωρίς τον ξενοδόχο. Εάν και ο τρόπος αντιμετώπισις είναι σωστός, το είχα
πάρει λίγο αψήφιστα. Σε γενικές γραμμές
η προπόνηση μου τους τελευταίους δυο
μήνες είχε μειωθεί αισθητά χωρίς όμως
να μειώσω τις μεγάλες προπονήσεις του
σαββατοκύριακου, και όπως θα δείτε μου
στοίχισε. Βασίστηκα πιο πολύ στην
εμπειρία μου από άλλους αγώνες μεγάλους
που έχω τρέξει, αλλά αποδείχτηκαν φρούδες
ελπίδες. Δεν σε παίρνει σε έναν τέτοιο
αγώνα να βασίζεσαι στα παραπάνω, πρέπει
τα πόδια να σου αν έχουν ψηθεί, αλλιώς
καίγεσαι.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Ξεκινάμε ωραία και κατηφορικά
το πλακόστρωτο μέχρι την Πειραιως, όπου
στρίβουμε αριστερά στην Ιερά οδό και
έπειτα στο Δαφνί. Ολα καλά μέχρι εδώ,
ο ήλιος δεν έκαιγε, και γρήγορα δεν
πήγαινα. Απολάμβανα κάθε βήμα και στιγμή,
άσχετα από τα τοπία κλπ. Όμως τα πόδια μου δεν
τα ένοιωθα φρέσκα, καταλάβαινα μια μικρή
αίσθηση κούρασης και πιασίματος από
την αρχή. Δεν έδωσα σημασία και είπα
στον εαυτό μου ότι θα περάσει. Σε κάποιο
σημείο βρίσκομαι με τον Δασκαλοπουλο
και τον Δημοπουλο και δεν πηγαίναμε
πιο γρήγορα από 6' το χιλιόμετρο. Η ζέστη
αρχίζει και φανερώνει τα δόντια της
αλλά είμαι συνηθισμένος σε αυτήν, και
ψύχω τον εαυτό μου με νερά στο σώμα μου
καθ'ολη την διάρκεια της διαδρομής.
Περνάω το πρώτο 20αρι σε 1 ώρα και 59 λεπτά.
Μετά από περίπου 4 ώρες βλέπω τον εαυτό
μου να είμαι μόνο 10 λεπτά πριν το κόψιμο
της κάποιου σταθμού, και αναρωτήθηκα
για πιο λόγο το λάθος. Κοιτούσα λάθος σήμανση "ώρες
κλεισίματος του επόμενου σταθμού"
και και όχι του ίδιου, πράγμα που σήμαινε
ότι "νόμιζα" ότι είχα χρόνο μπροστά
μου. Έτσι ανασκουμπώθηκα μέσα στους 35
βαθμούς και άρχισα να επιταχύνω, εδώ
συναντάω και τους Ζιαμπαρα και Κρυστάλλι.
Ο ήλιος πλέον είναι πάνω από τα κεφάλια
μας αλλά αντέχω την ζεστή βρέχοντας
το σώμα μου αλλά και πίνοντας νερό. Η διάβροχη
των ρούχων με νερά εξωτερικά με
ανακουφίζει, αλλά βρέχει ταυτόχρονα
και τα παπούτσια μου, όπου το νερό δεν
στραγγίζει και μου μουλιάζει τα ποδιά
μου, δημιουργώντας μια τεράστια φουσκάλα
ακριβός εκεί που πατάει το πέλμα. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://sphotos-e.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/189248_4699363410174_1731751656_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://sphotos-e.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/189248_4699363410174_1731751656_n.jpg" width="313" /></a></div>
<div align="JUSTIFY">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
Το
νερό όμως κάνει την φουσκάλα εσωτερική,
έτσι στο σαραντικοστο χιλιόμετρο νιώθω
μια μικρή ενόχληση στο αριστερό μου
πόδι, από τον οποίο περνάω στις 4:13 ώρες,
δεν νοιώθω κόπωση ούτε και πολύ ξεκούραστος
και ο ρυθμός μου είναι κάλος δεδομένων
τον συνθηκών. Ο Σταύρος και η Μαρία δεν
επιτρέπεται να με βοηθήσουν μέχρι το
80, άπλα σε κάθε σταθμό με φειδώ μου λένε
πόση ώρα έχω μέχρι τον επόμενο σταθμό.
Σε κάποιο διάστημα πηγαίνουμε μαζί με
τον Γιάννη τον Δημόπουλο που μου αναφέρει
κάποια στομαχικά προβλήματα και τον
χάνω για λίγο και πηγαίνω μαζί με την
Στέλλα Μαρκακου. Σταματάω στους σταθμούς
πιο πολύ από τους υπολοίπους <span style="text-align: left;">(λάθος),</span><span style="text-align: left;"> και
έτσι η Στέλλα και ο Γιάννης είναι μπροστά
μου. Αρχίζουμε να περπατάμε τις πρώτες
ανηφόρες προς την Κόρινθο, τα παιδιά
είναι συνεχεία μπροστά μου, και τους
φτάνω στο τσακ πριν το μεγάλο σταθμό
της Κορίνθου, εδώ Η Μαρία με ταΐζει οι υπόλοιποι (Σταύρος και θύμιος) με βοηθάνε να αλλάξω κάλτσες, βρεγμένα παπούτσια,
μπλούζα και κολάν. Τα ποδιά μου είναι
ζαρωμένα από τα νερά που έχω ρίξει πάνω
μου.(αιτία της πρώτης μεγάλης φουσκάλας)
όπως αναφέρθηκα πιο πάνω.</span></div>
</div>
</div>
<div align="JUSTIFY">
<br />
<br /></div>
<div align="JUSTIFY">
Τα ποδιά μου είναι εντάξει
παρά το ότι νιώθω "προσθετικά" πιάσιμο
από την αρχή του αγώνα. Νιώθω σχεδόν
φρέσκος και συνεχίζω. Οι Σπαρτιάτες είναι μπροστά μου και έχουν πιο κάλο
ρυθμό ωστόσο τους προλαβαίνω στον
επόμενο σταθμό και είμαστε μαζί..
</div>
<div align="JUSTIFY">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://sphotos-f.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/304473_4699365610229_1701934796_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="246" src="http://sphotos-f.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/304473_4699365610229_1701934796_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0.5in;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Στον επόμενο μεγάλο σταθμό
δέχομαι την καλύτερη υποδοχή από κάθε
άλλον αθλητή και η ομάδα μου με περιποιείται
με φαγητό κλπ. αλλά το κυριότερο έχει
μαζέψει υγρό η φουσκάλα και την σπάμε.
Εδώ η Ασιμινα Συλαιου με βοηθάει και
μου δίνει ένα Compeed που με βοήθησε αρκετά
και την ευχαριστώ για αυτό :) .</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://sphotos-a.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/429308_10151174956794330_2030175550_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://sphotos-a.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/429308_10151174956794330_2030175550_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0.5in;">
</div>
<div align="JUSTIFY">
Στο σημείο αυτό έχει πέσει η
θερμοκρασία και το τρέξιμο γίνεται πιο
άνετο μεν, άλλα τα πόδια αρχίζουν και
κλειδώνουν όλο και πιο πολύ, έτσι η
Στέλλα και ο Γιάννης ξεμακραίνουν.
Κρατάω έναν καλό ρυθμό και σε κάποια
φάση με περνάει ο Τεμον Αεκ ο οποίος
τερματίζει των αγώνα στις 36 ώρες ακριβός.
Κατά το σούρουπο φτάνω σε κάποιο χωριό
και μου κάνουν λίγο μασάζ, τρώω άλλα τα
πόδια μου δεν συνέρχονται είναι μονίμως
πιασμένα και κουρασμένα. Από εδώ και
πέρα, όπου υποτίθεται ότι βραδιάζει και
μπορείς να τρέξεις πιο άνετα έμενα τα
πόδια μου κλειδώνουν. Ενώ τρέχουμε
σχεδόν σε πανσέληνο ανάμεσα από αρχαία
αμπέλια δεν το ευχαριστιέμαι. Κάθε
"σκάσιμο" των ποδιών πάνω στην
άσφαλτο είναι σουβλιά πόνου στα πόδια
και στο μυαλό μου. Φτάνω στο 130 και ζητάω να
κοιμηθώ για 5 λεπτά εκεί βλέπω όλα τα
παιδιά από το γήπεδο να με υποστηρίζουν
άλλα τα πόδια μου δεν πάνε, δεν λυγίζουν,
δεν σπρώχνουν το σώμα προς τα μπροστά.
Ίσως εδώ έπρεπε να το είχα παρατήσει αλλά ήθελα να το παλέψω για λίγο ακόμα,
τα υπόλοιπα 20 χιλιόμετρα μέχρι τα Λύρκεια
ήταν και αυτά βασανιστικά, φτάνω στον
σταθμό ένα λεπτό πριν κλείσει, και περνώ
ένα Depon(MONO) μήπως γίνει κάποιο θαύμα.
Συνεχίζω για 1 χιλιόμετρο πιο κάτω και
κόβομαι... Ο ρυθμός μου πλέον ήταν ΠΟΛΥ
αργός όχι λόγο κούρασης άλλα λόγο κλειδώματος ποδιών... Έπαιξα και έχασα..
έτσι άπλα...</div>
<div align="JUSTIFY">
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συμπεράσματα.</div>
<ul style="text-align: left;">
<li><div style="text-align: justify;">
Μην ξοδεύεται πολύ ώρα στους
σταθμούς.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Στον αγώνα αυτόν δεν σας
παίρνει για μεσοβέζικες λύσεις πρέπει
να έχετε συγκεντρωθεί προπονητικά
100%.</div>
</li>
<li style="text-align: justify;">γιατί τα περάσματα είναι
αυστηρά και γρήγορα.</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Μην στηρίζεστε ΜΟΝΟ στην
τροφοδοσία του αγώνα.
</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Μαζί σας να έχετε, ιδιαίτερα
στα πρώτα 80 χιλιόμετρα, μαγνήσιο
φακελάκια, ισοτονικά σε μορφή ταμπλέτας
και κάτι για την ενέργεια.</div>
</li>
</ul>
<div style="text-align: justify;">
Τα Λάθη μου!!!!</div>
<ul>
<li><div style="text-align: justify;">
Εβρεχα και τα παπούτσια μου
μέχρι το 80, με αποτέλεσμα να μου
δημιουργηθεί μια φουσκάλα ακριβώς εκεί
που πρώτο σκάει το πόδι στην άσφαλτο.
</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Κοιτούσα λάθος σήμανση
"next check point closing time" και όχι "check
point closing time"</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">Ελλιπής</span> προπόνηση τους
τελευταίους ενάμιση μήνες, είχαν μειωθεί
αισθητά οι ενδιάμεσες προπονήσεις μου, με αποτέλεσμα από τον <a href="http://www.olympusmythicaltrail.com/">ΟΜΤ</a> και μετά έχω
κάνει μόνο μια εβδομάδα με 108 χιλιόμετρα
δρομικά, που είναι ΠΟΛΥ λίγα σε σχέση
με τον Γιάννη που έφτασε 140χιλ.</div>
</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Καθησυχάστικα, επειδή είμαι
δρομέας βουνού, ΑΛΛΑ από τον <a href="http://www.olympusmythicaltrail.com/" target="_blank">ΟΜΤ</a> και
μετά, δεν έκανα βουνό άρα δεν με βοήθησε
και πολύ αυτό.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Ξόδευα πολύ ώρα στους
σταθμούς.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</li>
</ul>
<div style="text-align: justify;">
Κρητική για τον αγώνα
</div>
<ul>
<li><div style="text-align: justify;">
Έχω την αίσθηση ότι ο αγώνας
δεν έχει εξελιχθεί με τα χρονιά σε σχέση
με άλλους αγώνες εξωτερικού, από πλευράς
τροφοδοσίας κυριότερα.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Όταν έβλεπα στους σταθμούς
Πτι-περ μπισκότα και σταφίδες δεν ήξερα
τι να πρώτο-σκεφτο.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Ισοτονικά σε Κυπελλάκια
όπως στο Μαραθώνιο σε τουλάχιστον 10
από τους 22 πρώτους σταθμούς ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
δύσκολο να έχουν.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Μέσα σε τέτοια ζεστή υπήρχαν
αθλητές που δεν είχαν πάρει καθόλου
ισοτονικό, επειδή είχαν βασιστεί στα
ισοτονικά του αγώνα πριν τα 80 χιλιόμετρα,
και αναγκαστικά και τους πρόσφερα εγώ.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
πιστεύω ότι μπορούν να κόψουν τους μίσους σταθμούς μέχρι
Κόρινθο και άπλα να επανδρώσουν πολύ
καλύτερα τους εναπομείναντες σταθμούς.</div>
</li>
</ul>
<div style="text-align: justify;">
Θετική Κριτική για τον αγώνα.</div>
<ul>
<li><div style="text-align: justify;">
Καλά κάνουν και κρατούν τις
πόρτες τόσο αυστηρές διατηρώντας το
επίπεδο υψηλό.
</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Όλοι οι σταθμοί είχαν το
αντίστοιχο κουτί τροφοδοσίας, οπού
μπορούσες να αφήσεις τα δικά σου πράγματα
σε καθε αντίστοιχο κουτί την προηγούμενη
του αγώνα στο ξενοδοχείο.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Παραμένει ΠΟΛΥ δύσκολος
αγώνας.
</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
ΟΛΟΙ αγωνίζονται για ένα
ΚΛΑΔΟ ΕΛΑΙΑΣ από τον Πρώτο μέχρι και τον
τελευταίο.</div>
</li>
</ul>
<div style="text-align: justify;">
Και άλλα συμπεράσματα.</div>
<ul>
<li><div style="text-align: justify;">
Ο αγώνας είναι είναι πολύ
δύσκολος.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Το γεγονός ότι υπάρχουν
πολλοί σταθμοί δεν σημαίνει ότι το
κάνει πιο εύκολο.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
α) Γιατί οι σταθμοί
είναι του επίπεδου Πτι-μπερ και σταφίδων.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
β) Γιατί σε καθε σταθμό υπάρχει
όριο αποκλεισμού και όχι μόνο στους
κεντρικούς σταθμούς.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Η Ζέστη έμενα προσωπικά δεν
με πείραξε, με δυσκόλεψε ναι, άλλα δεν
με εξαθλίωσε.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Έμεινα καθαρά από πόδια(Πιασμένα
από την αρχή μέχρι το έσχατο σημείο)
όπου κλείδωσαν εντελώς στο 150 χιλιόμετρο.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Η ομάδα υποστήριξης μου
ήταν πλήρως ενημερωμένη για το που και
πως θα μπορούσε να με βοηθήσει.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ομάδες
υποστήριξης επιτρέπεται μόνο στους
δεκατρείς από τους 75 σταθμούς πράγμα
που είδα να παραβιάζεται.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Ίσως εάν η τροφοδοσία ήταν
καλύτερη δεν θα βλέπαμε και τόσες
παραβιάσεις του κανονισμού.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Δεν εννοείται στα ΠΡΩΤΑ 80
ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ...</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
α) να μην υπάρχει ισοτονικό
(ίσως να τα πρόλαβαν οι πρώτοι...)</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
β) να μην υπάρχει σταθμός με
έστω και 2 μπουκιές κανονικου φαγητού.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Εφόσον δόθηκε παράταση 20
λεπτών στην πρώτη κυρία πόρτα(λόγω
ζεστής) έπρεπε να δοθεί και στις
υπόλοιπες, αφού ήταν ασαφές, και στην
ευχέρεια του επόπτη του καθε σταθμου.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Στην τεχνική ενημέρωση πείστηκα ότι τσάμπα θα κουβάλαγα φαγητά
στο κουλερ του αυτοκίνητου που με
συνόδευε.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
πράγμα που αποδείχτηκε εντελώς λάθος.</div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
Δεν είδα τα φαγητά που
περιγράφτηκαν και στις ποσότητες που
αναφέρθηκαν στην τεχνική ενημέρωση.(ίσως φταίει που ήμουν εντελώς
συγκεντρωμένος στην δικιά μου ομάδα
υποστήριξης)</div>
</li>
</ul>
<div style="text-align: justify;">
Κατι άλλο, που θα ήθελα να
αναφέρω, ακούω πολλούς να λένε ότι είναι
από τους μοναδικούς αγώνες που δεν
διαχειρίζεσαι μονο τους λεγόμενους <<ΤΟΙΧΟΥΣ>> που μπορείς να συναντήσεις,
ίσως το Σπαρταθλον σε πάει και λίγο πιο
πέρα και σε κάνει να πιστέψεις ότι μπορείς να τρέξεις
πάνω σε νερό... Ίσως η δικιά μου η πίστη
δεν μου το επέτρεψε εκείνο το βράδυ,
άλλα σίγουρα θα το ξαναδοκιμάσω... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: left; text-indent: 0.5in;">
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">* κάτι ακόμα θέλω να δώσω Συγχαρητήρια στον Γιάννη Δημοπουλο για την πρωτη του εμφάνιση στο Σπαρταθλο για την αφοσίωση που έδειξε στην προπόνηση και στον Τερματισμό στην Τριτη θέση στην κατάταξη των Ελλήνων αθλητών. Στη Στελλα Μαρκακου αφού πέρασε το Βουνό έμεινε απο </span>ενέργεια,<span style="font-family: inherit;"> και στους υπόλοιπους 2 Σπαρτιάτες που βρέθηκαν στην εκκίνηση τους Ν.Δασακαλοπουλο και Γ.Μαλτεζο... </span></div>
</div>
</div>
<ol></ol>
<ol></ol>
<ol></ol>
<ol></ol>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-45528246442175515012012-09-27T06:03:00.001+03:002012-09-27T08:49:44.434+03:00Προ-αγωνιστικό κείμενο Σπαρτάθλου 2012<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAiRDijWM7sYESxJrXK1GGt9EvnSZt5_td8juyc_PILGoOKeYl4gRYblq3xDaJXLlpG5jR9fJo_moITHxju5S0uy8IidsRt5qnQOjg9XyrLk6NwLpjNsH7CFoGW0D-Qc_o6aNt/s1600/agalma2012.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAiRDijWM7sYESxJrXK1GGt9EvnSZt5_td8juyc_PILGoOKeYl4gRYblq3xDaJXLlpG5jR9fJo_moITHxju5S0uy8IidsRt5qnQOjg9XyrLk6NwLpjNsH7CFoGW0D-Qc_o6aNt/s400/agalma2012.jpg" width="400" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: inherit;">Έφτασε η
πολυπόθητη μέρα.. Νιώθω εντελώς έξω από
νερά μου έχοντας επικεντρώσει "κακώς"
όλες μου τις προπονήσεις σε δρομικές
και όχι βουνού.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: inherit;">Μετά τον <a href="http://www.olympusmythicaltrail.com/" target="_blank">ΟΜΤ</a>
έδωσα στο κορμί μου περίπου 5 εβδομάδες
να ξεκουραστεί και έπειτα άρχισα να
φορτώνω με δρομικά χιλιόμετρα. Ήταν
κάτι σαν δίκοπο μαχαίρι γιατί από την
μια δεν έπρεπε να το παρακάνω λόγω του
<a href="http://www.olympusmythicaltrail.com/" target="_blank">ΟΜΤ</a>, από την άλλη έπρεπε να φορτώσω με
χιλιόμετρα για τον πολύ δύσκολο αγώνα
του Σπαρταθλου. Έτσι τελικά κατόρθωσα(long
runs) και έκανα περίπου 2x18αρια ,2x25αρια
,2x34αρια ένα 57αρι Σπάρτη-Τρίπολη και
τέλος ένα 65αρι σε 8:30 ώρες αλλά με +1800μ
υψομετρική διαφορά. Δεν είμαι και
δυσαρεστημένος αλλά ο <a href="http://www.olympusmythicaltrail.com/" target="_blank">ΟΜΤ</a> δεν μου
επέτρεψε να κάνω κάτι παραπάνω. Το
λεγόμενο “σβήσιμο” έρχεται περίπου
4ις εβδομάδες πριν που ακούγεται πολύ
αλλά καλύτερα να είσαι ξεκούραστος την
ήμερα του αγώνα. Την τελευταία εβδομάδα
ένιωσα μια υποτονικότητα αλλά ίσως απλά
να οφείλετε στην απραξία. Ο αγώνας είναι
πολύ δύσκολος και το σημείο προσοχής
είναι ότι ο ρυθμός δεν πρέπει να είναι
πιο γρήγορος από 6min/km στα πρωτα 80 χιλ.
Μετά από εκεί και πέρα ο ρυθμός μπορεί
να πέσει :-). Ένα άλλο ΠΟΛΥ βασικό εμπόδιο
είναι ο σκόπελος της ζέστης που θα μας
δυσκολέψει πάρα πολύ και πρέπει να
πίνουμε πολλά υγρά, μαγνήσιο, αλάτι και
ισοτονικά πέρα από την πρόσληψη ενεργείας
καθ'ολη την διάρκεια του 36ορου αγώνα. Η
οργάνωση μου για τον αγώνα κάπως με έχει
ξενερώσει αλλά με την επιλογή του συνοδού
ήταν απαραίτητο( θα καταλάβετε στην
φωτογραφία που παραθέτω).</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpOTSDd3yO2Kxj3iu5dQ2qSFluob94TTNr6vdyF77Uqsm4dStGB4A1g7qjMIT0odozDiUG_C_B6f7csNvhJ_FumTXfBstz6CJNrvRG3uNDBGnZFRBQfZ1Bwxi-2uCThTESry2g/s1600/trofodosia.spart.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpOTSDd3yO2Kxj3iu5dQ2qSFluob94TTNr6vdyF77Uqsm4dStGB4A1g7qjMIT0odozDiUG_C_B6f7csNvhJ_FumTXfBstz6CJNrvRG3uNDBGnZFRBQfZ1Bwxi-2uCThTESry2g/s400/trofodosia.spart.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"> Είναι ιδιαίτερος
αγώνας για μένα γιατί την παρασκευή το
πρωί θα ξεκινήσει ένα μαγικό ταξίδι για
μένα από την Ακρόπολη μέχρι τον τόπο
που μεγάλωσα. Φέτος για πρώτη φορά
συμμετέχουν και 4 Σπαρτιάτες και μια
Σπαρτιάτισα που θα πάρουν το βάπτισμα
στην γραμμή εκκινήσεως ,τους εύχομαι
ολόψυχα καλό τερματισμό. Για live
αποτελέσματα εδώ <a href="http://www.spartathlon.gr/">www.spartathlon.gr</a></span></div>
</div>
Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-82542181027284554592012-08-06T11:09:00.002+03:002012-08-06T11:12:17.093+03:002012 μετα τον ΟΜΤ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIQaNyP84rFzKxI4XeLntMIAFCEvRjb0zDbLfnKmN4Fhe_p135A_TXL0uvTQxCf0kO8zFGOjLPDvprlm8MA0Oxp6pE0UjiJonHiv935RiRpWCLJBF6lkDYunpy0Fuq7jf2nAz5/s1600/skolioAnavasi2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIQaNyP84rFzKxI4XeLntMIAFCEvRjb0zDbLfnKmN4Fhe_p135A_TXL0uvTQxCf0kO8zFGOjLPDvprlm8MA0Oxp6pE0UjiJonHiv935RiRpWCLJBF6lkDYunpy0Fuq7jf2nAz5/s320/skolioAnavasi2.jpg" width="138" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Μετά τον Υπέροχο αγώνα του <a href="http://www.omt100.com/" target="_blank">OMT</a> και αφού έχουν "καταλαγιάσει" τα συναισθήματα θα προσπαθήσω να βάλω τις σκέψεις μου σειρά στο παρακάτω κείμενο. Μετά τον <a href="http://www.omt100.com/" target="_blank">OMT</a> ουσιαστικά δεν έχω κάνει κάποια μεγάλη προπόνηση αφού είχα αρκετές ενοχλήσεις γύρο από τους αστραγάλους και αφού οι πόνοι βρίσκονται κοντά στους αχίλλειους, προσπάθησα να τους προστατέψω αλλα και συνάμα να ξεκουραστώ ώστε να μπορώ να βάλω έστω και κάποια χιλιόμετρα πριν το Σπάρταθλο. Όταν άρχισα ξανά να τρέχω (λίγο) την 2η εβδομάδα μετά τον OMT προσπαθούσα να βάλω στο μυαλό μου το εξής. <<ότι Για να μου βγει το OMT σαν αγώνας προπονήσεις για το <a href="http://www.spartathlon.gr/" target="_blank">Σπάρταθλο</a>>>, (η με πιο απλά λόγια να με ωφελήσει προπονητικά), θα πρέπει να δώσω χρόνο στο σώμα και στο κορμί μου να ξεκουραστεί και να μην κουβαλήσω τραυματισμούς η κούραση στις επόμενες προπονήσεις για το σπάρταθλο, πράγμα που όταν δεν έχεις έναν προπονητή να προσέχει ποσα χιλιόμετρα θα τρέχεις κάθε εβδομάδα, σε τι παλμούς, σε τι ρυθμό, σε τι terrain, και αλλα πολλά, θα πρέπει όλες τις προηγούμενες παραμέτρους να τις προσεχεις ακούγοντας το σώμα σου. Προσπάθησα να κάνω όσο μπορούσα κολύμπι για να επιταχύνω την αποθεραπεία και να μην τρέχω παρα-πολύ. Είναι πλέον η 5η εβδομάδα μετά τον OMT και θα προσπαθήσω αυτήν την εβδομάδα να κάνω δυο 25αρια "back το back" παρσκευή/σάββατο. Άρχισα ουσιαστικά τις προηγούμενες προπονήσεις με 55Km ενώ η προηγουμενη είχε σύνολο 65 χιλιόμετρα, ενώ την εβδομάδα που διανύω θα προσπαθήσω για 75 χιλιόμετρα μαζί με τα 2x25 χιλιόμετρα Back το back... άρα μεσοβδόμαδα θα πρέπει να βγούν εύκολα περίπου 25Km. Ο Αύγουστος για μένα είναι μηνας <span style="color: red;">προσοχής</span> για τραυματισμούς μιας και μου έχουν βγει 2 τραυματισμοί ενίοτε τον αύγουστο 2009 και 2010(πριν το UTMB)</div>
<div style="text-align: justify;">
Γενικά το ξέρω ότι τα χιλιόμετρα αυτά δεν αρκούν για το <a href="http://www.spartathlon.gr/" target="_blank">Σπάρταθλο</a> και γενικά σε αγώνες Βουνού που πάω (100 μιλιων) τα Long runs μπορούν να φτάσουν και δεκάωρα άρα και σε αυτόν τον αγώνα που είναι όλος ασφάλτινος θα έπρεπε να ακολουθήσω περίπου την ίδια διαδικασία αλλα ο OMT την έχει ανακατέψει την τράπουλα και έτσι αλλάζουν τα δεδομένα... βλέπεις κατά βάθος θέλουμε πιο πολλά από αυτά που πρέπει να έχουμε σε μια δεδομένη στιγμή...</div>
</div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-56974434577716591742012-07-12T16:52:00.003+03:002012-07-19T18:15:27.469+03:00Olympus Mythcal Trail 2012 Post race Report<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkfZMQ8JpowP1jlinUDmGQ_kKf1wA7e2dNT8RclVkWpqY9zdl74CzynRYF4E8boaqpN2iGx7OIAbcBT0tI4mpdhap-x3OSuEFPfc02VJCB2PF_ATeIxYjL-32FDikOie0bYdI_/s1600/OMT_profile-1000.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="93" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkfZMQ8JpowP1jlinUDmGQ_kKf1wA7e2dNT8RclVkWpqY9zdl74CzynRYF4E8boaqpN2iGx7OIAbcBT0tI4mpdhap-x3OSuEFPfc02VJCB2PF_ATeIxYjL-32FDikOie0bYdI_/s400/OMT_profile-1000.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Συνοπτικά ο Αγώνας είναι 100 χιλιομετρων με +7000 υψομετρικής, και έκανα 21 ώρες και 57λεπτά. Αποτελέσματα από τον Αγώνα μπορείτε να βρείτε <a href="http://www.omt100.com/index.php?name=Olympusm&op=results&year=2012&newlang=greek">εδώ</a> .</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μετά από περίπου 4 εβδομάδες "Tapering" ένιωθα λίγο σκουριασμένος και δεν είχα όρεξη γενικά για τον Ultra του OMT.</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
Ξεκινήσαμε 3 αθλητές από την νότια Eλλάδα Εγώ, ο Σταύρος Σταυροπουλος και ο Βαγγέλης Μπάκας και φτάσαμε στο Λιτόχωρο την πέμπτη το απόγευμα. Ο χρόνος αναμονής μέχρι την εκκίνηση τα ξημερώματα του Σαββάτου μου έσπαγε τα νεύρα. Οι τελευταίες ετοιμασίες στο drop bag, και στον εξοπλισμό το βραδάκι της παρασκευής, και βρεθήκαμε στα λεωφορεία, που θα μας πήγαιναν στο ΔΙΟΝ που είναι στα 0 μετρα από την θάλασσα. Στην εκκίνηση όλοι ήταν έτοιμοι με τις στολές τους και τον ειδικό εξοπλισμό τους. Εγώ δεν είχα και ιδιαίτερη όρεξη να τρέξω έναν ultra μάλλον έφταιγε ότι το Tapering μου ήταν πολύ μεγάλο περίπου 4 εβδομάδες...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">10,9..3,2,1 και Φύγαμε... περίπου 140 Αθλητές... Άρχισα ιδιαιτερα αργά, δεν ήθελα να πιεστώ καθόλου από την αρχή. Η Λώρα έφυγε σαν βέλος μπροστά, και από εκείνο το σημείο και μετά δεν την ξαναείδα... Λίγο πριν μπούμε στο μονοπάτι σταμάτησα σε μια πηγή να γεμίσω το ένα μου παγούρι με νερό. Στο πρώτο check point ήμουν 52ος, ενώ ο Σταύρος και ο Βαγγέλης ήταν πολύ μπροστά για να μην </span>πέσουν<span style="font-family: inherit;"> </span>πάνω<span style="font-family: inherit;"> σε συνωστισμένο κόσμο στο αρχικό στενό μονοπάτι του Ολύμπου... Μετά το έκτο χιλιόμετρο όπου αρχίζει το μονοπάτι, έβγαλα τα "καλά" μου raid light (μπατόν), τα οποια με βοήθησαν πάρα πολύ. Άρχισα χωρίς υπερβολές να περνάω κόσμο ήρεμα και ωραία χωρίς να κουράζομαι, προσπαθούσα να κρατήσω έναν σταθερό ρυθμό. Ο πρώτος κανονικός σταθμός </span>ήταν<span style="font-family: inherit;"> η (Κορομηλιά) στο ενδέκατο χιλιόμετρο. Εδώ είχε ακόμα και καρπούζι και ισοτονικά και νερό... Στο σημείο αυτό χωρίς πολύ προσπάθεια ήμουν 34ος... ο στόχος μου ήταν να φτάσω τον φίλο μου τον Σταυρο... Μετά την Κορομηλιά, ο επόμενος στόχος ήταν η Πετρόστρουγκα... στο 16ο χιλιόμετρο. Τα μπατον το βραδυ με βοηθάνε πολύ, αλλα και ο ελαφρύς εξοπλισμός, μου επιτρέπουν να κινούμαι άνετα και συνεχίζω να περνάω κόσμο. Φτάνω στο δεύτερο καλο σταθμό( Πετρόστρουγκα) στη 32η θέση και τρώω ένα sandwich στα γρήγορα και γεμίζω με την (σκόνη ισοτονικού) που προσφέρανε σε κάθε σταθμό. Στη πετρόστρουγκα βλέπω για πρώτη φορα τον Σταύρο Σταυροπουλο με τον </span>Δημήτρη<span style="font-family: inherit;"> Τρουπί, αυτοί φεύγουν ενώ εγώ κάθομαι για λίγο... Έπειτα από εκείνο τον σταθμό έχει μια πολύ γερή ανηφόρα λίγο πριν βγείς στο οροπέδιο... Στο σημείο αυτό λοιπών, φτάνω τον Σταυρο με τον Δημήτρη(όπου έχουν αποφασίσει να το πάνε μαζί), εκεί κάπως κόβω και πάμε όλη την ανηφόρα μέχρι το οροπέδιο μαζί... Στο σημείο αυτό αρχίζει και ξημερώνει και οι εικόνες είναι απίστευτες... </span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSdLMAV6_EaXqsmzyAp_5c_MuPwWbqN_oxcKmSAkdyGRcjlVaU2Dh98ZviwY0SaQnc_-zkiBsc-hXdKzPsR5WfGvVtTuC7F6je3vlsLPqMH0jF-1Y4n_kKACmPVbpbXdl05fxM/s1600/575784_440977622608428_26415179_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="color: black; font-family: inherit; font-size: x-small;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSdLMAV6_EaXqsmzyAp_5c_MuPwWbqN_oxcKmSAkdyGRcjlVaU2Dh98ZviwY0SaQnc_-zkiBsc-hXdKzPsR5WfGvVtTuC7F6je3vlsLPqMH0jF-1Y4n_kKACmPVbpbXdl05fxM/s400/575784_440977622608428_26415179_n.jpg" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;">Ξημερώματα από το βουνό των θεών.</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Κάποια στιγμή πριν το οροπέδιο(4ος σταθμός ΚΜ-16) μπερδευόμαστε λίγο και παίρνουμε το μονοπάτι που σε πάει προς το πάνω καταφύγιο, το συνειδητοποιούμε, και αλλάζουμε ρου νωρίς... Φτάνουμε πλέον και οι τρεις.. στο σταθμό του Οροπεδίου σε 3 ώρες και 9 λεπτά ενώ η θέση μου εκείνη την στιγμή είναι 25η... ενώ η συνολική υψομετρική είναι 2800 μέτρα. Στον Σταθμό είναι ο Ηλίας Μπάκας ο οποιος μας εμψυχώνει χτυπώντας κάποιες κουδούνες ενώ υπάρχει πολύς κόσμος που μας βοηθάει. Ο Λουκάς ο Πρατιλας με βοηθάει προσωπικά και μου ετοιμάζει τα παγούρια!!!, ενώ η ζεστή σούπα του Μιχάλη Στύλλα είναι απίστευτη από ενεργειακής άποψης. Στο σταθμό βλέπουμε και την Νέλλη που είχαμε γνωρίσει στο Λιτόχωρο και βοηθάει με την καταγραφή των αθλητών. Πραγματικά στον σταθμό αυτόν γίνεται χαμός από κόσμο και από τις ζητωκραυγές που μας εμψυχώνουν... Ενώ ο Σταυρος κάνει "καμάκι" τον παροτρύνω να φύγουμε... Η διαδρομή από εδώ και πέρα κάπως ευθειαζει και γίνεται πιο τρεχαλατζιδικη, εδώ ξεφεύγω λίγο από Σταύρο και Δημήτρη ενώ μου φαίνεται ότι περνάω τον Νίκο Κίτρινο... </span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWEOVo-CtN9gI0YcaCemv5V-DZqwumZXYTGwy4v7ZaouOZlJgcn1jnvQhtQSiK7jKiOoBvP7GfenvySDuhxo6zAXBWiojTLr1MRcaLP52mQSDLW3O58aBNxH2vGRy9e2JHfeEk/s1600/531256_419556948086379_616502753_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWEOVo-CtN9gI0YcaCemv5V-DZqwumZXYTGwy4v7ZaouOZlJgcn1jnvQhtQSiK7jKiOoBvP7GfenvySDuhxo6zAXBWiojTLr1MRcaLP52mQSDLW3O58aBNxH2vGRy9e2JHfeEk/s400/531256_419556948086379_616502753_n.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Προς το τέλος του Στεφανιού Πριν την στροφή για το Σκολιό.</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: inherit;">Το </span>μονοπάτι<span style="font-family: inherit;"> περιφερικά και γύρο από το στεφάνι ξημερώματα είναι απίστευτο, και πολύ όμορφα χρώματα διαγράφουν τον ουρανό. Ο Γολγοθάς εδώ στην κυριολεξία αρχίζει από την στροφή για Σκολιό(2911μ), μια απίστευτη ανηφόρα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7Ju4MFNi-WvxEKWrrHPbda0IKCYDVa_Zzm1z8q5F0sJxkw1SrMzBGVrlhFNxWp3P5eJjI9pgCCOcYwybnwVFXrhR5e6HLdpyFeHJjIDZ-LAZ8yGQsiAGREDzUNzsd-RrVROup/s1600/skolioAvasi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7Ju4MFNi-WvxEKWrrHPbda0IKCYDVa_Zzm1z8q5F0sJxkw1SrMzBGVrlhFNxWp3P5eJjI9pgCCOcYwybnwVFXrhR5e6HLdpyFeHJjIDZ-LAZ8yGQsiAGREDzUNzsd-RrVROup/s400/skolioAvasi.jpg" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;">Η απίστευτη ανηφόρα του Γολγοθά πριν το Σκολιό 2911μ</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"> Εδώ ξανά επιστρατεύω τα μπατον μου όπου και πάλι μου επιτρέπουν να ανεβώ ξεκούραστα, έχω αρχίζει να ξεμακραίνω από Σταύρο, αρχίζω και νιώθω ελάχιστα την έλλειψη οξυγόνου, αλλα συνεχίζω για το Υψηλότερο σημείο τις διαδρομής το Σκολιό, που βρίσκεται στα 2911 μέτρα περίπου 6 μετρα πιο κάτω από την υψηλότερη κορυφή της Ελλάδας τον Μύτικα... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHw0Drnt8pzkM3SxwiBKGi15hKiZdiM0OHQRjLFyUXbFuyaJOOtoHJsUIh3it_OUYlBNIF1W_7BdVQTFeRPyID8U-Q2BZY95atf2HoE8TX6NB0HrNBMX8yCwwDACgwdryRW5tF/s1600/skolioAnavasi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHw0Drnt8pzkM3SxwiBKGi15hKiZdiM0OHQRjLFyUXbFuyaJOOtoHJsUIh3it_OUYlBNIF1W_7BdVQTFeRPyID8U-Q2BZY95atf2HoE8TX6NB0HrNBMX8yCwwDACgwdryRW5tF/s400/skolioAnavasi.jpg" width="300" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;">Λίγο πριν το Σκολιό</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Φτάνω στο Σκολιό λοιπόν σε 6.02 ώρες στην 24η θέση ενώ τα παιδιά περνούν σε χρόνο 6.09.. Να σημειώσω εδώ ότι σε διάστημα 26 χιλιομετρων έχουμε κάνει συνολική υψομετρική ~3000 μέτρα πράγμα που δύσκολα το βρίσκεις σε αγώνα ορεινού τρεξίματος... Η κατάσταση μου εδώ είναι καλή και ήρεμη... Ξέρω ότι έχουμε πολύ κατηφόρα και αποφασίζω να την πάω πολύ μαλακα για να μην πρηστούν τα πόδια μου... φτάνω στον Αγιο Αντώνιο (εάν δεν κάνω λάθος) και τα παιδιά του σταθμού μου λένε <<πρέπει να πας απέναντι στη ξύλινο σπιτάκι του lift... αλλα μην πας καρφί, ακόλουθα τα πασαλάκια>>... Εδώ έχει ένα πολύ “ωραίο” τερέν, </span>από<span style="font-family: inherit;"> καφέ πετρα αλλα είναι σάρα...</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhigKgmymErXRHFmGcFclNnMSYgURBb3wfXCetgQSzvjvmiD6flGQ6vHPvQuUJ2md6UMPPaHjBJwcocDgJGAEyCF_EDwvnzO_CD86Hb9MKoWyHcB6Rn_8mOSzl3P9U6ch7Fg83/s1600/sara.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhigKgmymErXRHFmGcFclNnMSYgURBb3wfXCetgQSzvjvmiD6flGQ6vHPvQuUJ2md6UMPPaHjBJwcocDgJGAEyCF_EDwvnzO_CD86Hb9MKoWyHcB6Rn_8mOSzl3P9U6ch7Fg83/s320/sara.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;">Σάρα με καφέ πέτρα προς Βρυσοπούλες.</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"> Την κατεβαίνω άνετα και ωραία και σταματάω στον επόμενο σταθμό που λέγεται Βρυσοπούλες . Στο 30ο χιλιόμετρο η θέση μου ειναι 23η, εδώ κάθομαι και μου ετοιμάζουν ισοτονικό και νερό και κάθομαι και τρώω τα sandwitch μαζί με κοκα κόλα... </span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9nmWpeKXhZq3iz5j9gIT5YY8SADaYrWywKi4I1JFzo1VxXC31jC_FfRtYFzde2F1kfw9MmaVrjOMbYK60WwSrFQ6mPhsb3yTAYv9zrLyIeERmcr8oqfEuc7Qd7j8ZNMOy6rio/s1600/Brusopoules.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9nmWpeKXhZq3iz5j9gIT5YY8SADaYrWywKi4I1JFzo1VxXC31jC_FfRtYFzde2F1kfw9MmaVrjOMbYK60WwSrFQ6mPhsb3yTAYv9zrLyIeERmcr8oqfEuc7Qd7j8ZNMOy6rio/s320/Brusopoules.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;">Ο σταθμός Βρυσοπουλες 30ο χιλιόμετρο.</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Παρατηρώ ότι μετά από κάθε σταθμό το σώμα μου ανταποκρίνεται θετικά και νιώθω σχεδόν άνετος... εδώ συναντάω τον Δημήτρη Δεσποιναδη και συνεχίζουμε μαζί προς το σταθμό της Μεταμόρφωσης, όπου συναντάμε ένα γκρουπάκι που είχε χαθεί... Στο σταθμό της μεταμόρφωσης έχω την ίδια θέση 23ος, ενώ μας λένε <<ότι θα περάσετε το διάσελο και δεν θα ανεβείτε το βουνό...>> Η παρέα που είχε χαθεί </span>βρίσκεται<span style="font-family: inherit;"> ξανά μπροστά μας, ενώ εμείς φτάνουμε στο διάσελο, ο Σταυρος και ο Δημήτρης είναι πίσω μας αλλά εχουμε οπτική επαφή... </span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju9lEDau-fWrEaQnXHe2FBB5xqrSf7bLPIfduT7614CzaLEhpxvihboEf4DJBm3YndibPeb4d6YvrTKwgPzDV6_6FPrZdiIkVwJZw0mC_1zwX8-zl6mJq3BAgmfUrt9w_g6PYI/s1600/prosDiaselo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju9lEDau-fWrEaQnXHe2FBB5xqrSf7bLPIfduT7614CzaLEhpxvihboEf4DJBm3YndibPeb4d6YvrTKwgPzDV6_6FPrZdiIkVwJZw0mC_1zwX8-zl6mJq3BAgmfUrt9w_g6PYI/s320/prosDiaselo.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;">Προς το Διάσελο μετά την Μεταμορφηση.</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">(εδώ στο διάσελο μπερδεύτηκε παρα πολύς κόσμος ακολουθώντας τα βελάκια που σε ανεβάζουν σε μια διπλή κορυφή με υψομετρική τουλάχιστον 300m, ενός αλλου αγώνα του Φαέθων... έλεος ρε παιδιά...) </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Τα παιδιά που ήταν μπροστά μας είχαν ανεβεί το μισό βουνό, τους φωνάζουμε να κατεβουν, και ρωτάμε έναν βέλγο δρομέα ο οποιος έιχε και gps μαζί του και μας λέει ότι η διαδρομή διασχίζει το διάσελο... Εδώ αρχίζει μια παρατεταμένη κατηφόρα με παρα πολλές τραβερσες... προσπαθώ να μην χάνω την αυτοσυγκέντρωση μου και να κάνω σταθερά και ελαφρά πατήματα... Ο Σταυρος και Ο Δημήτρης είναι πίσω στις τραβερσες ενώ είμαι με το μπροστινό γκρουπάκι που είχε χαθεί. Σημειώνω ότι η διαδρομή από Βρυσοπούλες μέχρι μπηχτετσι είναι 14Km. Επομένως πρέπει να διαχειριστής πολύ καλά την υδροποσία. Φτάνω λοιπών στο Μπιχτέτσι λίγο κουρασμένος (είχε αρχίσει ο ήλιος να σηκώνεται ψιλά) ενώ η θέση μου εδώ είναι 20ος!!!! Τα πράγματα είναι λίγο ζόρικα και κάθομαι τρώω πολύ καρπούζι και φαγητό... Ο Σταυρος Σταυρόπουλος ο Δημήτρης Τρούπης και ο Δημήτρης Δεσποινιαδης έρχονται μετά από λίγο. Μια ομάδα περίπου 15 ατόμων αναχωρούμε μαζί από το Μπιχτέτσι με στόχο τον επόμενο σταθμό σε απόσταση 10 χιλιομετρων... εδώ υπάρχει χωματόδρομος ελαφρά ανηφορικός και ο </span>Σταύρος<span style="font-family: inherit;"> μαζί με το μπροστινό γκρουπάκι ξεφεύγει, ενώ πίσω μένουμε με τον Δεσποινιάδη και τον Τρούπι λίγο πιο πίσω.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgusGDGnBZ-nVo41YBl-312_Phkthyphenhyphen1Doy5qF7bvpwcj95fa9Bww7nT4LdP-DEJzTi9Lz_1yXUNj4-Kqzy-oYMLtqdaP4vieqxHZj3X7pDN1i3LANNqiGPnCOAr-LO-EPMpW4zf/s1600/DromosBixtetsi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgusGDGnBZ-nVo41YBl-312_Phkthyphenhyphen1Doy5qF7bvpwcj95fa9Bww7nT4LdP-DEJzTi9Lz_1yXUNj4-Kqzy-oYMLtqdaP4vieqxHZj3X7pDN1i3LANNqiGPnCOAr-LO-EPMpW4zf/s320/DromosBixtetsi.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;">Ο δρόμος μετά το Μπιχτετσι</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"> Πάμε με αργό και σταθερό τρέξιμο, ενώ το μπροστινό γκρουπάκι αρχίζει και ξεμακραίνει... Φτάνουμε σε μια ΠΟΛΥ ωραία πηγή και δροσιζόμαστε για Λίγο με τον Δεσποινιάδη. Νιώθω καλά και έχω στόχο τον επόμενο σταθμό. </span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgMtGjm2MDFsiQjzn2oidGs5DLHeu0o1UrEt_q26KoyY_0mGcLivzVOUt1FzrFWlaunUkE_zrkrAYBiKfV5yhS4ckoEK3mBPHrbVxpL-S7gThj86pwVPhef-VheqRHxZfPoSD0/s1600/pigiBixtetsi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgMtGjm2MDFsiQjzn2oidGs5DLHeu0o1UrEt_q26KoyY_0mGcLivzVOUt1FzrFWlaunUkE_zrkrAYBiKfV5yhS4ckoEK3mBPHrbVxpL-S7gThj86pwVPhef-VheqRHxZfPoSD0/s320/pigiBixtetsi.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;">Η πηγή μετά το Μπιχτέτσι</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Εδώ όμως είναι και το κομβικό σημείο του αγώνα μου... ενώ σε κάποια φάση έπρεπε να κάνουμε αριστερά και να βγούμε από τον δρόμο και να μπούμε σε παλιό τρακτερόδρομο, κάποιος είχε βγάλει τις κορδέλες που σε προειδοποιούσαν ότι είσαι εκτος πορείας. Τα παιδιά μπροστά είδει είχαν αρχίζει να ανηφορίζουν αρκετά και εμείς ήμασταν στη βάση τις ανηφόρας. Εδώ ο Τρούπης αποφασίζει να πάρει τον Λάζαρο τηλέφωνο. Πάλι αρχίζουμε να φωνάζουμε τα παιδιά να γυρίσουν πίσω... το κόστος εδώ είναι περίπου 3 χιλιόμετρα παραπάνω και 30 λεπτά παραπάνω ζεστης... και να ψάχνουμε από που να πάμε. </span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9Zv54WYlJA_e4gVyChykEtn8sOijNZJ0Hc6LoM1tEJARpLLUYp0uUVktCFd6ohOoVgH29LZw2_vc2X7KZEbY_rcXgAYA0DvnaOBawN1nM0yOKBJztX_gy-o2HsYk4H78fvY3Q/s1600/trakterodromos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9Zv54WYlJA_e4gVyChykEtn8sOijNZJ0Hc6LoM1tEJARpLLUYp0uUVktCFd6ohOoVgH29LZw2_vc2X7KZEbY_rcXgAYA0DvnaOBawN1nM0yOKBJztX_gy-o2HsYk4H78fvY3Q/s320/trakterodromos.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;">Ο τρακτερόδρομος που δεν είδαμε!!!!!</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Τελικά βρίσκουμε το μονοπάτι και αρχίζουμε πάλι την πορεία μας περίπου 15 άτομα μαζί. Από αυτό το σημείο και μετά ο αγώνας μου γίνεται δύσκολος αρχίζω και δυσκολεύομαι να κρατήσω ρυθμό και η ενέργεια μου αρχίζει και πέφτει... Από εδώ και πέρα ο Σταυρος άλλαξε MODE και δεν τον ξαναείδα... έφυγε μπροστά σαν σίφουνας... Φτάνω στο σταθμό (πηγάδι Km54) στη 22η θέση σε 11.08 ώρες. Στο σταθμό Βλέπω τον Νίκο Κίτρινο, τον Χρήστο Καραμετσο και τον Θάνο Χριστοφορίδη σε καλή κατάσταση, κάθομαι στον σταθμό και τρώω ότι μπορώ. Εδώ προσπάθησα ιδιαιτερα να αποκλείσω από το μυαλό μου το λάθος που έγινε προηγούμενος με τις περαιτέρω συνέπειες. Φαίνεται ότι πίεζα πιο πολύ από τις δυνατότητες μου, ενώ δεν έφαγα πολύ καλά στον προηγούμενο σταθμό, παρόλα αυτά στο Κιόσκι (Σκανταλιάρα) συναντάω </span>πάλι<span style="font-family: inherit;"> τους ( Νίκο Κίτρινο, Χρήστo Καραμετσο και Θάνο Χριστοφορίδη) οι 2 τελευταίοι συνεχίζουν καλά τον ανηφορικό χωματόδρομο ενώ μένω πίσω με τον Νίκο. Ο Νίκος έχει τραυματίσει το γόνατο του... αλλα παρόλα αυτά είναι καλά. Φτάνω στο Κεντρικό σταθμό του Αγιάννη μετά από 13.08 ώρες... Δεν είμαι και πολύ καλά προσπαθώ να φάω και τρώω μονο ένα κεσεδάκι με μακαρόνια, το μυαλό μου δεν είναι καθαρό και το recovery drink που έχω μέσα στην τσάντα δεν το πίνω!!!</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVa0jfcS9fl1Uta_veiTLCpJm8crXb63akSmBF83nvr_2zLCaTzyV8Nn487ll2TADNqrvIlxV857cS6uEnSrE5Qws4WrYywQt1GEY-pmEslUtJIkk_hQCLoBSvOzhTYVf9iKUN/s1600/agianis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="color: black; font-family: inherit; font-size: x-small;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVa0jfcS9fl1Uta_veiTLCpJm8crXb63akSmBF83nvr_2zLCaTzyV8Nn487ll2TADNqrvIlxV857cS6uEnSrE5Qws4WrYywQt1GEY-pmEslUtJIkk_hQCLoBSvOzhTYVf9iKUN/s320/agianis.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;">Σταθμός Αϊγιαννης 67ο χιλιόμετρο.</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"> Αποφασίζω να φύγω από τον σταθμό, εδώ η ζεστη είναι αφόρητη ενώ μέσα σε 11 χιλιόμετρα έχουμε να κάνουμε περίπου 1680 μετρα υψομετρικής. Αρχίζω λοιπών με τα μπατον να ανεβαίνω, όπου με φτάνει ο Μπαφίτης Παναγιώτης είναι σε καλή κατάσταση ενώ εγώ πάσχω από έλλειψη ενέργειας, νιώθω πολύ αδύναμος, και ανεβάζω παλμούς με το παραμικρό... Φτάνω ΠΟΛΥ δύσκολα στην Τσουκνίδα ΚΜ-72 και ξαπλώνω για λίγο, εκεί με βοηθάνε στο σταθμό, τρώω ότι μπορώ και φεύγω... Φεύγω μαζί με την Ναταλία Παπουνιδου που έκανε ένα κομμάτι μέχρι το Λιβαδάκι. Δεν μπορώ να την ακολουθήσω καθόλου, ενώ μετά από λίγο με έφτασε ο Νίκος Κίτρινος σε πολύ καλή κατάσταση με βοηθάει ο Νίκος και μου δίνει ένα τζελακι... μετά από περίπου από 3.44 ώρες φτάνω στο Λιβαδάκι πάλι πολύ κουρασμένος. </span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmc4Dh7w7AveZGX4DOnY5-8nd78vCEDHpHqE5m4hcNL5EQLxxj-UiZ9lDex3TJSO_s6dBAA7pRazaoqpFWiRmMOPQ-bqMVraKRQfyRjg9IvMPjgb8pfH9sRlf4ibY4LgBZzU_h/s1600/Livadaki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmc4Dh7w7AveZGX4DOnY5-8nd78vCEDHpHqE5m4hcNL5EQLxxj-UiZ9lDex3TJSO_s6dBAA7pRazaoqpFWiRmMOPQ-bqMVraKRQfyRjg9IvMPjgb8pfH9sRlf4ibY4LgBZzU_h/s320/Livadaki.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;">Προς Λιβαδάκι στο βάθος... </span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Εδώ με Βοηθάνε τα παιδιά στο σταθμό αλλά και η Ναταλία μου δίνει ξηρούς καρπούς και σταφίδες... (πραγματικά εάν δεν ανέκαμπτα, ήμουν έτοιμος να εγκαταλείψω). Φαίνεται ότι η υποτυπώδεις τροφή με βοήθησε... Μετά από περίπου 10 λεπτά από το Λιβαδάκι αρχίζω και συνέρχομαι και αρχίζω και τρέχω πάλι αλλά έχω περίπου άλλα 9 χιλιόμετρα μέχρι τα Πριόνια. Η διαδρομή εδώ είναι δύσκολη, γιατί είναι φρέσκο ανοιγμένη αλλά και κατηφορική. Στο ενδιάμεσο σταθμό (Μελιτζανί Km-81) οι Γιατροί μου παίρνουν την πιεση και με αφήνουν να συνεχίσω, από εδώ και μετά συνεχίζω με τον Τσουπαρα Κωνσταντίνο μέχρι τα Πριόνια σε χρόνο 18.39 ώρες. Εδώ δεν κάνω το ίδιο λάθος και κάθομαι και τρώω κανονικά κρέας, ντολμαδάκια, ρύζι κλπ... Αρχίζω να νιώθω λίγο καλύτερα και τρέχω και πιο πολύ. Κατεβαίνουμε τον Ενιπέα μαζί, τα πόδια μου αρχίζουν και πονάνε στα πέλματα από το κοπάνημα ενώ έχω χτυπήσει το ένα μου νύχι από τον Αγιάννη... Παρόλα αυτά συνεχίζουμε προς την Καστανα όπου ο Κώστας είναι μπροστά μου ένα πεντάλεπτο. Αρχίζω επιθετικά την ανηφόρα ενώ έχει πέσει βράδυ και ανάβω τον φακό μου. Η ανηφόρα στη Γκόλνα, </span>μόνος<span style="font-family: inherit;"> μου, μέσα στο δασος, είναι ψυχοπλακωτική και φαίνεται ΠΟΛΥ πιο πολύ από 350 μέτρα θετικής υψομετρικής, που μας </span>είχαν<span style="font-family: inherit;"> </span>αναφέρει<span style="font-family: inherit;"> στα Πριόνια, μοιάζει για 1000 :). Στην Κορυφή της Γκόλνας ο Κώστας είναι μπροστά μου 5 λεπτά ενώ ακριβώς πίσω μου πρέπει να ήταν ο Καλογερόπουλος. Αρχίζω κάπως γρήγορα την κατηφόρα της Γκόλνας ενώ πονάω παντού ενώ η κίνηση είναι δύσκολη το βραδυ, περνάω τον Κώστα στη μέση της διαδρομής περίπου ενώ αρχίζω και ακούω τους γλυκούς ήχους του Λιτοχώρου που θα με λυτρώσουν στο τέλος. Από εδώ και πέρα η διαδρομή σε πηγαίνει γύρο, γύρο από το Λιτόχωρο όπου ουσιαστικά νιώθεις ότι τερματίζεις αλλα ποτε δεν το κανεις.... Σημειώνω ότι η νυχτερινή σηματοδότηση αυτού του τμήματος πρέπει να γίνει πολύ καλύτερη. Αρχίζω και νιώθω καλά και περιμένω πως και πως να τερματίσω μετά από περίπου μιας ώρας κατάβασης από την Γκόλνα... Ξαφνικά βλέπω μπροστά μου ένα εστιατόριο ενώ λίγα μετρα πιο κάτω είναι ο τερματισμός, κάνω την στροφή της γραμματείας και με περιμένει ο Χρήστος ο Κατσάνος να μού φορέσει το μετάλλιο... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs_4MmxlqX9pU8oCSlMrwzkfjOsvRaeOjxG6pSRqf74yRfNS73LnJVDMt03K4tzegmwrtx7L56SaFTBB9iq7nvkBFTU399M9N2A8XYFKYa-vaN0uEd06mz3IDVW0V8AGUb0_Vy/s1600/314892_419556358086438_1180035432_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs_4MmxlqX9pU8oCSlMrwzkfjOsvRaeOjxG6pSRqf74yRfNS73LnJVDMt03K4tzegmwrtx7L56SaFTBB9iq7nvkBFTU399M9N2A8XYFKYa-vaN0uEd06mz3IDVW0V8AGUb0_Vy/s400/314892_419556358086438_1180035432_n.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Ο αγώνας μου τελειωσε σε χρόνο 21 ώρες και 57 λεπτά και θέση γενκής καταξης η 20η... Σε γενικές γραμμές πιστεύω ότι πήγα καλά εάν δεν είχα τα παραπάνω προβλήματα θα ήθελα οτιδήποτε κάτω από 20 ώρες και νομίζω ότι μπορεί να βγει. Αλλα σε έναν ultra ποτε δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί. Είναι ένας από τους ΠΙΟ δύσκολους και πιο όμορφους αγώνες που έχω κάνει ποτε μου. Μέσα σε 22 ώρες περίπου γνωρίζεις ολόκληρο τον Ολυμπο, το τερρεν αν και σκληρό εμενα μου αρέσει. </span><span style="text-align: left;"><span style="font-family: inherit;">Οι εικόνες από το βουνό τον θεών, το στεφάνι, αλλά και πίσω από αυτό, </span>μαζί<span style="font-family: inherit;"> με τα χρώματα του ξημερώματος σε αποζημιώνουν. </span></span><span style="font-family: inherit;">Ίσως θέλει λίγο σύνεση ο αγώνας αυτός και σεβασμό όπως σε κάθε ultra γιατί όπως αποδείχτηκε πιο πάνω το ULTRA θα σε <b>εκδικηθεί</b> και θα δώσεις μάχη με νύχια και δόντια να κρατηθείς μέσα στον αγώνα. Νομίζω ότι ο Χάρτης του ορεινού τρεξίματος στην Ελλάδα άλλαξε και ότι ο αγώνας εκτόπισε άλλους αγώνες από άποψη δυσκολίας τουλάχιστον, και να σκεφτούμε ότι ήταν μονο η πρώτη διοργάνωση. Εάν περάσουνε μερικά χρόνια και αρχίσουνε και πατιούνται τα φρέσκα μονοπάτια που άνοιξε ο Ρίγος, και σηματοδοτηθούν καλύτερα, όσο περνάει ο καιρός, ο αγώνας θα γίνει ΠΟΛΥ καλός... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">*</span> ένα<span style="font-family: inherit;"> </span>μεγάλο<span style="font-family: inherit;"> </span>ευχαριστώ<span style="font-family: inherit;"> σε </span>όλους<span style="font-family: inherit;"> που </span>βοήθησαν<span style="font-family: inherit;"> στη </span>διοργάνωση<span style="font-family: inherit;"> του </span>αγώνα<span style="font-family: inherit;"> </span>αλλά<span style="font-family: inherit;"> και σε </span>όλα<span style="font-family: inherit;"> τα </span>παιδιά<span style="font-family: inherit;"> των </span>σταθμών<span style="font-family: inherit;">... </span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Παρατηρήσεις... </span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><i>1)Μια από τις πιο δύσκολες συνεχόμενες αναβάσεις σε αγώνες βουνού που θα βρείς. Σε 26 χιλιόμετρα ανεβαίνεις ~ 3000m. </i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><i>2)Terrain σκληρό σαν του Ταΰγετου... </i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><i>3)Απίστευτες σάρες.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><i>4)Το κομμάτι Βρυσοπούλες Μπιχτέτσι μετά την μεταμόρφωση, μετά τις τραβερσες θέλει σηματοδότηση καλύτερη.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><i>5)Κάτι πρέπει να γίνει με τα βελάκια του αγώνα του Φαέθων.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><i>6)Ένα βέλος στο Δρόμο με Spray ήταν αρκετό για μην χαθεί κόσμος στο δρόμο μετά το Μπιχτετσι (το έχουμε δει και στον ROUT).</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><i>7)Στον Αγιάννη το τραπέζι τον αθλητών να είναι διπλα από το τραπέζι του φαγητού και όχι 5 μετρα μακριά.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><i>8)Ίσως στο Λιβαδάκι να υπάρχει κάτι σε φαγητό για να σου δώσει λίγο δύναμη μέχρι τα Πριόνια.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><i>9)Μου φαίνεται δύσκολο να πιστέψω ότι από τα πριόνια μέχρι το τέλος να είναι μονο 15 χιλιόμετρα.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: inherit;">10)Αυτό το γύρω, γύρω του Λιτοχώρου δεν με πείραξε τόσο πολύ όσο η νυχτερινή σηματοδότηση του </span>κομματιού<span style="font-family: inherit;"> </span>αυτού<span style="font-family: inherit;">. </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: inherit;">11)Θα προτιμούσα να είχα κάνει ένα άλλο κομμάτι </span>επιπλέον<span style="font-family: inherit;"> στο βουνό και να τερματίσω από την Γκόλνα κατευθείαν στον τερματισμό, </span>παρά<span style="font-family: inherit;"> τον </span>γύρω<span style="font-family: inherit;"> του </span></i><i>Λιτόχωρου.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: inherit;">12)Το τελευταίο πλακόστρωτο του τερματισμού είναι πολύ ανώμαλο με φόβο στραμπουλήγματος εάν πηγαίνει κάποιος γρήγορα ή δεν το έχει δει λόγο </span>κούρασις<span style="font-family: inherit;">... το πλαϊνό πλακόστρωτο προς το ποτάμι είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση.</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><i>13)Τα δώρα για τον αγώνα είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ. Δεν έχω πάρει ΠΟΤΕ μου δώρο υδροσακο της Salomon. Τεχνική Μπλούζα, τσαντάκι μέ το λογότυπο...</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: inherit;">14)Πιστεύω ότι του χρόνου ο αγώνας θα είναι πολύ καλύτερος και θα </span>έχει<span style="font-family: inherit;"> πιο </span>πολλές<span style="font-family: inherit;"> </span></i><i>συμμετοχές</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><i>15)θα το έκανα του χρόνου σίγουρα...!!!!</i></span></div>
</div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-53557159797672608442012-06-25T14:21:00.000+03:002012-06-30T17:42:46.212+03:00Olympus Mythical Trail (Pre-Race_post)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkIBgJ5mHPzfXNGJFraAuUOszn9cQsBjmMWh2LMx_EAtutT8maHLP-7AFix0jBIrTNpQY5fETyF2GPXEe3vl7IIYlM9bI82UDrWI-p-idGjIwLdKEjKtOnFgl0bWIRrowpmIYN/s1600/palaiohrw.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkIBgJ5mHPzfXNGJFraAuUOszn9cQsBjmMWh2LMx_EAtutT8maHLP-7AFix0jBIrTNpQY5fETyF2GPXEe3vl7IIYlM9bI82UDrWI-p-idGjIwLdKEjKtOnFgl0bWIRrowpmIYN/s320/palaiohrw.jpg" width="259" /></a>Έχω καιρό να σας Γράψω και δεν ξέρω από που να αρχίζω να μαζεύω τον μίτο τις αριάδνης... έχουμε και λέμε ... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μετά από την Ψάθα και την πρόκριση για το <a href="http://www.spartathlon.gr/" target="_blank">Σπάρταθλο </a>άρχιζε η μικρή προετοιμασία για την Καρδαμύλη δυστυχώς όμως αρρώστησα την εβδομάδα διεξαγωγής του αγώνα και χάθηκε και αυτή η μικρή περιπέτεια στις πλαγιες του Ταΰγετου... από τότε... έβαλα πλώρη για τον <a href="http://www.olympusmythicaltrail.com/" target="_blank">Olympus Mythical Trail</a> όπου η μεγαλύτερη <a href="http://connect.garmin.com/activity/187889656" target="_blank">προπόνηση</a> έγινε στις 10/06 με 57 χιλιόμετρα βουνού (κακοτράχαλου) σε 10:30 ώρες περίπου με +3300m υψομετρικής διαφοράς... Ομολογώ πως οποτε την κάνω αυτήν την διαδρομή μου βγάζει την πιστη... σε οποιεσδήποτε συνθήκες... Προσωπικά αναφέρω το ρεκόρ μου στην διαδρομή είναι 10:04... αλλα με την παρούσα μου κατάσταση τόσο μπορούσα... Η προπόνηση έγινε μαζί με δυο πολύ καλους φίλους/συναθλητές τον Σταυρο και το Βαγγέλη... Από την αρχή φάνηκε ότι θα ξεμακραίνανε σε σχέση με τον δικό μου ρυθμό... Αυτο το κατάλαβα, και δεν πίεζα πλέον να αλλάξω τον ρυθμό μου... με αποτέλεσμα ιδιαιτερα προς το τέλος τις διαδρομής να με περιμένουν σε κάθε ρυάκι και πηγή... ακόμα και στις κατηφόρες δεν μπορούσα να ακολουθήσω τον ρυθμό τους.. και έτσι αποφάσισα να πάω με τον δικό μου ρυθμό... Ο Βαγγέλης φαινότανε σε αριστη κατάσταση ακόμα και μετά από 9 ώρες τρεξίματος, ο Σταυρος για πρώτη φορα τα πήγε πολύ καλά και ακολουθούσε τον ρυθμό του Βαγγέλη στα πιο πολλά κομμάτια τις διαδρομής...Γενικά η Διαδρομή είναι πολύ δύσκολη και τεχνική έχει πολλών ειδών terrain από ΠΑΡΑ πολύ τεχνικά μέχρι και ωραία ισαδια με πευκοβελόνα, έχει ακόμα και διάσχιση κορυφογραμμής...</div>
<div style="text-align: justify;">
Μετά από αυτό ακολούθησε ένα είδος ξεκούρασης για περίπου 2 εβδομάδες και σβήσιμο μέχρι τον <a href="http://www.olympusmythicaltrail.com/" target="_blank">Mythical trail</a>... Σε γενικές γραμμές φέτος έχω κάνει πιο λίγες αναβάσεις από πέρσι λόγω του τραύματος και του ελαιομαζεματος, πέρσι ο χειμώνας πριν πιάσουν τα πολλά χιονια έκανα σε πολύ αργό ρυθμό μεγάλες πορείες, αυτές έλειψαν φέτος... Το μεγάλο στοίχημα φέτος είναι να μην περάσω ποτε την κόκκινη γραμμή της κοπώσεως και για αυτό θα προσπαθήσω να πάω στο Όλυμπο λιγότερο προπονημένος και πιο πολύ ξεκούραστος αφού μετά από τον αγώνα πρέπει να προετοιμαστώ για το Σπάρταθλο... Φρονώ ότι 2 εβδομάδες κολυμβητηρίου θα επιταχύνουν την αποκατάσταση.. Άλλο ένα σημαντικό στοιχειο είναι ότι δεν πρέπει στον αγώνα του Ολύμπου να πάω αγωνιστικά... αλλα πρέπει να το δω σαν προπόνηση ή δεν πρέπει να πιέσω πολύ τον εαυτό μου, αυτό είναι και το πιο δύσκολο απόλα πιστεύω... Ο Ολυμπος έχει μια παρατεταμένη ανηφόρα περίπου +3000m με αποτέλεσμα να μου βγαίνουν κράμπες όταν φτάνω στο ανώτερο του σημείο, εδώ θα επιστρατεύσω τα Μπατον που έχω πάρει, που μπορεί να μου κόψουν ταχύτητα, αλλα νομίζω ότι θα ξεκουράσουν τα πόδια μου τουλάχιστον στην αρχή με αποτέλεσμα να φτάσω φρέσκος στο σκολιό... Ο Olympus mythical trail είναι ένας καινούργιος αγώνας όπου θα πρέπει να περάσουν κάποια χρονια ώστε να εδραιωθεί σαν "αγώνας" στον Ολυμπο... και έτσι θα πρέπει εμείς οι δρομείς να τον δούμε...</div>
<div style="text-align: justify;">
Το Σάββατο προς Κυριακή κάναμε περίπου 2:30 ώρες μια διαδρομή στο βουνό την νύχτα 1:00 το πρωί σαν προσομοίωση... που ήταν κάτι ιδιαίτερο για εμένα. Καταρχήν το συναίσθημα που έχεις όταν το τρέχεις το βραδυ είναι πολύ διαφορετικό, προσηλώνεσαι πιο πολύ στην διαδρομή και οι ανηφόρες ίσως να βγαίνουν πιο εύκολα γιατί δεν βλέπεις (πόση ανηφόρα έχεις ακόμα). Επειδή δεν υπάρχει ζεστη η διαδρομή είναι πολύ πιο ευχάριστη. Ομολογώ ότι στις ανηφόρες μπορούσα να ακολουθήσω τον Σταυρο αυτήν την φορα.... Οι κατηφόρες το βράδυ θέλουν πολύ προσοχή, αλλά και σε συνδυασμό ότι πλησιάζει η ημερομηνία διεξαγωγής του <a href="http://www.olympusmythicaltrail.com/" target="_blank">Olympus Mythical Trail</a> πηγαίναμε ωραία και στρωτά...</div>
<div style="text-align: justify;">
Από εδώ και πέρα νομίζω ότι θα κάνω μικρά δεκαρια στο πάρκο του Σαϊνοπουλείου. (το πολύ να κάνω ένα 15ari...) υπάρχει πρόταση να κάνουμε με τον Σταύρο μια πολύ μικρή διαδρομή βουνού (10km, με +850m με τα πρώτα 4.9 χιλιόμετρα)... αλλα νομίζω ότι δεν μου χρειάζεται... προς το παρόν αυτά... </div>
</div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-21377333568950719902012-03-07T15:05:00.000+02:002012-03-14T15:40:26.565+02:00Ψάθα - Αλεποχώρι 100Km<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4LmT1Iotu31TWz3b1pj05WNIDknmzDUyQRpYWSzBIFKwS6bGS_9KVgmFzcxDighyphenhyphenBN10P6cgfsvwfZQjcUhBAw1hEV-ajNfXEE1GKRTo668ocyAr3yOxrn1K90vKDRq56ZqWP/s1600/psatha-me.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4LmT1Iotu31TWz3b1pj05WNIDknmzDUyQRpYWSzBIFKwS6bGS_9KVgmFzcxDighyphenhyphenBN10P6cgfsvwfZQjcUhBAw1hEV-ajNfXEE1GKRTo668ocyAr3yOxrn1K90vKDRq56ZqWP/s320/psatha-me.jpg" width="118" /></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Έχουν περάσει περίπου δυόμισι εβδομάδες από τον αγώνα τις Ψάθας. Ήταν ένας αγώνας λυτρωτικός για μένα. Νιώθω ότι μου έφυγε ένα βάρος από τις </span><span style="font-family: inherit;">πλάτες μου αφού η </span><span style="font-family: inherit;">προηγούμενη μου απόπειρα το 2008 στο </span><span style="font-family: inherit;">Μαραθώνα είχε λήξει μέσα σε 12:30 ώρες περίπου σε σύγκριση με το 9:56 που έγινε φέτος. Ένα "βάρος" γιατί είχα ένα μικρό στόχο να σπάσω το 10:30 στα 100 χιλιόμετρα διότι αποτελεί όριο πρόκρισης για το Σπάρταθλον. Το όμορφο είναι ότι όχι μονο ένας </span>αλλά<span style="font-family: inherit;"> 5 Σπαρτιάτες πέτυχαν αυτό το δύσκολο όριο για πρώτη </span><span style="font-family: inherit;">φορά στα χρονικά. Γενικά το είχα άγχος αυτόν τον αγώνα γιατί δεν συνηθίζω να τρέχω ασφάλτινους αγώνες εκτος από την Κλασσική διαδρομή. Είχα και ένα διάστρεμμα στον αστράγαλο που με άφησε έξω από τον </span><span style="font-family: inherit;">Νοέμβριο, μαζί με μια μεγάλη περίοδο "ελαιομαζεματος" η προπονήσεις μου ήταν άναρχες και γενικά δεν είχα πολύ χρόνο μπροστά μου να είμαι έτοιμος. Πρέπει να είχα κάνει περίπου </span><span style="font-family: inherit;">434 χιλιόμετρα σε </span>ένα<span style="font-family: inherit;"> </span><span style="font-family: inherit;">διάστημα </span><span style="font-family: inherit;">δυόμιση </span><span style="font-family: inherit;">μηνών πριν τον αγώνα στην ψάθα που είναι λίγα για τον αγώνα αυτόν. </span><span style="font-family: inherit;">Γιαυτό και είμαι αρκετά ευχαριστημένος με τον παραπάνω χρόνο. Νιώθω ότι ο αγώνας αυτός βγήκε πιο πολύ λόγο εμπειρίας μου σε μεγάλης </span><span style="font-family: inherit;">διάρκειας αγώνες </span>παρά<span style="font-family: inherit;"> την φυσική μου κατάσταση η </span><span style="font-family: inherit;">οποία θα μπορούσε να ήταν λίγο καλύτερη.</span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">ο Αγώνας μου άρχισε αργά με ρυθμό 5:30min/km με αποτέλεσμα να κόβω οποτε το ρολοι μου έδειχνε την παραπάνω ένδειξη και προσπαθούσα να </span>πείσω<span style="font-family: inherit;"> τον εαυτό μου ότι έπρεπε να πηγαίνω με 6:00 λεπτά το χιλιόμετρο όμως τα πρώτα 50 χιλιόμετρα (πάνω κάτω) μαζί με τις στάσεις ήταν σε αυτόν τον ρυθμό... Από τα 50 </span>χιλιόμετρα<span style="font-family: inherit;"> και μετά ίσως και στα 60 με βρήκε ένας μικρός τοίχος και ο ρυθμός άρχισε να πέφτει στα 5:45 με 6:00 και 7:00 πολλές φορες εάν παρεμβαλόταν κάποια στάση... όμως από το 80 χιλιόμετρο και μετά άρχισα να νιώθω λίγο καλύτερα με αποτέλεσμα το τελευταίο δεκάρι να το κάνω αρκετά γρήγορα σε 53 </span>λεπτά<span style="font-family: inherit;">, με το πέρασμα μου στο 99 χιλιόμετρο σε 4:42... Γενικά μπορεί να πήγαινα λίγο αργά αλλα δεν ήθελα καθόλου να το διακινδυνέψω με αποτέλεσμα στο τέλος είχα κάποιες δυνάμεις. Αφότου τελειωσα η θάλασσα ήταν τόσο ήρεμη και ωραία που δεν δίστασα να μπω μέσα στο νερό για πιο γρηγορη αποκατάσταση των μυών... Ο αγώνας αυτός δεν έχει καμια σχέση με κάποιον αγώνα μεγάλης διαρκειας στο βουνό έχει </span>μεγαλύτερη<span style="font-family: inherit;"> μονοτονία και πίεση από άποψη χρόνου... Τα πόδια κουράζονται σε μεμονωμένα σημεία ενώ στο βουνό δουλεύει ολόκληρο το σώμα στην κίνηση σου σε ορεινό πεδίο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"> </span> Συγκεκριμένα για τον αγώνα πιστεύω ότι οι σταθμοί κάθε 2.5 χιλιόμετρα βοηθάνε πολύ τους αθλητές αλλά συνάμα πιστεύω ότι ένας αγώνας 100 χιλιομετρων δεν πρέπει να βγαίνει ΧΩΡΙΣ τουλάχιστον δυο με τρεις μπουκιές από μαγειρευτό φαγητό η κάποιο sandwich(μπλιάχ). Το στομάχι είναι οριακά με τις τροφές και τα ισοτονικά στους σταθμούς. Το πολύ θετικό ήταν ότι σε Κάθε σταθμό είχαν αλατόνερο που με βοήθησε παρα πολύ... Σε πόλους ορεινούς αγώνες θεωρούν ότι τα πατατάκια υποκαθιστούν το αλατόνερο και αναγκάζομαι να περνώ μαζί μου δικό μου αλάτι.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ήταν μια ευκαιρία να δω και άλλους συναθλητές που βλέπω σε άλλους ορεινούς αγώνες... </div>
</div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-18527778795439097442012-01-10T16:01:00.000+02:002012-01-19T22:39:47.673+02:00Διάφορες σκέψεις...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/ah91vZ8k2EY#t=587s" width="420"></iframe>
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="text-align: left;"><i>Rodopi ultra Trail 100miles +8000m</i></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-align: left;">Διάφορες</span> σκέψεις...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η χρονιά μάλλον καλά έκλεισε, εάν η δέσμη του πρίσματος σκέψεως παραμείνει ευρεία και όχι στενωπη... Η γεύση που μένει για το 2011 είναι η Ροδόπη... Έχω τρέξει τέσσερις φορες εκεί στα μονοπάτια της. Φέτος όμως μου μένουν καρφωμένες στο μυαλό εικόνες και συναισθήματα. Συνδετικός κρίκος της Ροδόπης είναι ο Υπέροχος Ταΰγετος που μου δίνει δύναμη για κι'άλλους άθλους αλλα και για απλές! απλές! υπέροχες προπονήσεις με φίλους και χωρίς.(Ο οποιος μου λείπει ΠΟΛΥ τελευταίος λόγο Διαστρέμματος). Εάν θέλεις πραγματικά να μονάσης εδώ στη Σπάρτη να βρεις μια γωνια με απόλυτη ησυχία, και τα μονα ακούσματα να είναι αυτά της φύσης Γύρω σου δεν μπορεί να είναι παρα μια από τις 5 κυριες Βουνοκορφές του Ταΰγετου. Θυμάμαι πέρσι με παρέα καθίσαμε μιάμιση ώρα στην Κορυφή του προφήτη Ηλία και κοιτούσαμε τον Λακωνικό κάμπο καθώς μας έλουζε το Απολλώνιο φως του Ηλίου. Ανέβηκα στην κορυφή προπονητικά τουλάχιστον άλλες τρεις φορές... δυο από τις οποιες(ΜΟΝΟΣ) ήταν η 57άρα κλασσική διαδρομή +3300m. <a href="http://connect.garmin.com/activity/109482762">http://connect.garmin.com/activity/109482762</a> ( μόνο για αληθινούς άντρες :) )... Η μια από αυτές σε χρόνο ρεκόρ 10:04h νομίζω 16 λεπτά περισσότερο από 2 άλλους ΚΑΛΟΥΣ αθλητές (Νίκος Πετρόπουλος και Βαγγέλης Μπάκας) με χρόνο 9:48h (εάν δεν κάνω λάθος). Ανυπομονώ φέτος να αρχίσουμε και πάλι να οργώνουμε τον Ταύγετο και τα μοναδικά του μονοπάτια. Η χρονια έκλεισε με ένα βασανιστικό και πάλι μαραθώνιο αλλά όχι εξουθενωτικό και με έναν τραυματικό αγώνα στο Μαίναλο( λόγω διαστρέμματος)... Φέτος οι στόχοι είναι πολλοί και μπερδεμένοι... καθώς πρέπει να τα βάλω σε σειρά προτεραιότητας διηθώντας τα με διάφορα οικονομικά, θεληματικά, προπονητικά, φίλτρα... Ένα που με περιτριγυρίζει είναι το OMT100 και άλλα διαφορα... που θα αναλυθούν ίσως σε μελλοντικές αναρτήσεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
Επιστροφή στο σήμερα λοιπών έχουμε ένα διάστρεμμα που το δυναμώνουμε για να εγκαινιάσουμε το πρώτο μας μονοπάτι για το 2012... Σας παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα και πάλι από Ροδόπη στον τερματισμό μου ... 100miles ~32h... +8000m.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-88518201825264860662011-10-26T02:01:00.000+03:002011-11-16T01:28:43.509+02:00My Rodopi Ultra Trail 2011<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<title></title>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 0.79in }
P { margin-bottom: 0.08in }
-->
</style>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/RsFaFNoKp18" width="460"></iframe>
</div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Το ταξίδι μου
άρχισε από την τετάρτη το απόγευμα από
Σπάρτη όπου και διανυκτέρευσα στο σπίτι
του Νίκου από όπου και ξεκινήσαμε (πέμπτη)
μαζί για ΡΟΔΟΠΗ μαζί με τους Mάκη Βενέζη,
και Θέμη Αγγελόπουλο.</span>Φτάσαμε στη
Χαϊντού περίπου το απόγευμα ενώ το
κεφάλι μου από το ταξίδι ήταν καζάνι.
Στο ταξίδι όλο και έπαιρνα κάποια
Βιταμίνη C αναβράζον μην αρρωστήσουμε
ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ενόψει του αγώνα.Με το που φτάνουμε
πηγαίνουμε για αριθμούς, φαγητό, και
μετά προετοιμασία των πραγμάτων μας
για των αγώνα.<br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Εκκίνηση ------------> </span>3, 2, 1, Μπαμ!!!</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
Ούτε<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"> που το είχα
καταλάβει ότι ξεκινούσαμε(ο ύπνος όμως
είχε κάνει την δουλειά του και ο
πονοκέφαλος είχε περάσει)
</span></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMRSYuY9woIWKhgBGJNwxVNtGybFoe7uGb1HtWqQZDhGNM-OZSugvOJ9zBO1aa9VXYGywrSwC-DTt-JsIGtjbkyAHR1HucApWUIA12U55yaZWyu8s70I3e6ScsMg_85M34Mjh9/s1600/ROUT_2011_p1_06822.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMRSYuY9woIWKhgBGJNwxVNtGybFoe7uGb1HtWqQZDhGNM-OZSugvOJ9zBO1aa9VXYGywrSwC-DTt-JsIGtjbkyAHR1HucApWUIA12U55yaZWyu8s70I3e6ScsMg_85M34Mjh9/s400/ROUT_2011_p1_06822.jpg" width="265" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Είμαστε μέσα σε
σκοτεινό χωματόδρομο τώρα ελαφρά
κατηφορικό, σε κάποια φάση βλέπω τον
Νίκο Πετρόπουλο να σταματάει και να
ψάχνει για κάτι, ακούω τους υπόλοιπους
(αστειευόμενοι) να λένε ότι αρχίζει να
σκορπάει από τώρα :). Συνεχίζω παρακάτω
συναντάω τον Ανδρέα Καμαριανάκη δυνατός
αθλητής και μου λέει “να ξέρεις ότι ένα
πεντάλεπτο διαφορά στην αρχή μπορεί να
σου στοιχίσει όλον τον αγώνα στο τέλος”
σοφό αυτό, έτσι και έκανα και το πήγα
“κάπως” πιο αργά στην αρχή. Μέσα στο
σκοτάδι νιώθω άνετα, δεν κάνει κρύο, και
πηγαίνω με ένα άνετο ρυθμό. Συναντώ πάλι
τον Νίκο και τον Αθανασόπουλο και
πηγαίνουμε μαζί κάποια κομμάτια έπειτα
θυμάμαι και τον Μάκη σε κάποια κατηφόρα
(μάλλον στο Θεολόγο πηγαίναμε μαζί).
Φτάνουμε μαζί με τον Νίκο στη Ταλία, έχω
εξοπλιστεί με μαύρες σακούλες σκουπιδιών
τις οποίες φοράω σαν μανίκια από
παντελόνια και τα κρατάω από τα κορδονάκια
τους δούλεψε πολύ καλά, τα πόδια στεγνά.
Αρχίζουμε μαζί με Νίκο και τους υπόλοιπους
να πορευτούμε προς Πρασινάδα. Από εδώ
και πέρα δεν πρέπει να είδα ξανά τον
Νίκο(φαίνεται ότι ξεκίνησε με σύνεση
και όχι σαν αστραπή). Λίγο πιο πάνω από
το σιδερένιο γεφυράκι στις 2:30 ώρες
περίπου πίνω ένα Recovery drink και συνεχίζω
προς την Πρασινάδα. Λίγο πριν την
Πρασινάδα έχει ένα σημείο γεμάτο με
λάσπη και εδώ πάλι οι σακούλες έκαναν
την δουλειά τους. Φτάνω Πρασινάδα και
δεν με πιάνουν ΠΟΛΥ οι βιασύνες, γεμίζω
τον ασκό και βγάζω το Mica jacket που είχα
μαζί μου, τρώω ένα sandwich που πάει κάτω
μετά βίας και συνεχίζω με σύνεση την
ανηφόρα προς την Σιλλη. Εδώ πηγαίνουμε
για λίγο παρέα με τον Δεσποινιάδη. Στο
κατήφορο προς Σιλλη αρχίζει και
δημιουργείται ένα ωραίο γκρουπάκι
(Τρούπης, Αθανασόπουλος, Βενέζης) το
οποιο και ακολουθώ. Στη Σιλλη σταματάω
για λίγο νερό και τους χάνω για λίγο,
ενώ στην κατηφόρα της Οξιάς κατεβαίνουμε
μαζί με τον Αθανασόπουλο λίγο πιο γρήγορα
αλλά προσέχοντας κάθε μου βήμα να είναι
μαλακό(όσο γίνεται). Φτάνω στη Ζαρκάδια
μετά από 5:40 ωρες τρώω μετά βίας ένα
sandwich, γεμίζω τον ασκό με νερό και
ισοτονικό. Εκεί μου λέει ο Λεωνίδας εάν
θέλω να συνεχίσω μαζί με το γκρουπάκι,
και του λέω ότι θα συνεχίσω με το ρυθμό
μου. Ο Δεσποινιαδης έχει είδη φύγει από
την Ζαρκαδιά. Ξεκινάω από την Ζαρκαδιά
μετά από 10 λεπτά, και αρχίζω να ανεβαίνω
τις ανηφόρες με τα μπατόν πλέον. Το
μπροστινό γκρουπάκι είναι καλο στις
αναβάσεις και κάνω κόπο να τους φτάσω...
Τρέχουμε κάποια κομμάτια χωματόδρομου
μαζί και μπαίνουμε μέσα στο δάσος πριν
την τρίτο σταθμό όπου θα φάμε ΚΑΝΟΝΙΚΟ
φαγητό πλέον. Έχω αρχίσει και κουράζομαι,
(πιο πολύ πιστεύω από το ταξίδι της
προηγούμενης μέρας) αλλά αντέχω, μένουμε
και από νερό αλλά ευτυχώς βρίσκουμε μια
πηγούλα και γεμίζουμε. Άλλωστε σε μερικά
χιλιόμετρα φτάνουμε στο Κρουσοβο. Εχω
σκεφτεί πριν φτάσω στον σταθμό τι θα
κάνω 1) αλλαγή μπλούζας 2) αλλαγή κολάν
3) αλλαγή καλτσών+βαζελίνη όπως και
κάνω. Μας λένε στον σταθμό ότι ο Νίκος
είναι πρώτος ενώ στον σταθμό βλέπω τον
Δ. Δεσποινιάδη άνετο μετά από λίγο
φτάνουν στο Κρούσοβο ο Ζιαμπάρας και η
Λώρα από όσους μπορώ να θυμηθώ. Εγώ τρώω
μια κρεατόσουπα μάλιστα πίνω 2 κυπελλάκια
μαζί με ότι άλλο τραβούσε ο οργανισμός
μου. Τα παιδιά έχουν είδη φύγει και
ξεκινάω δυο λεπτά αργότερα. Παρόλα αυτά
είναι καλοί στην ανάβαση και τους χάνω.
Στη Ζαγκραντένια συναντάω τον Αντρέα
Καμαριανάκη τραυματισμένο στο πλευρό
από πτώση πάνω σε δέντρο όπως μου είπε,
αδυνατώντας να συνεχίσει από τους
πόνους. Συνεχίζω τον άχαρο χωματόδρομο
βαθιά μέσα στη νύχτα όπου ανοίγω τον
φακό... ενω σταματάω να πάρω ένα recovery
drink. Να σου και η Λώρα όπου με περνάει με
έναν άλλον αθλητή, μετά από λίγο όταν
μπαίνουμε στο μονοπάτι έχει σταματήσει
να βάλει πιο ζεστά ρούχα και συνεχίζω...
συναντάω κάποια παιδιά το (</span>Χρήστο<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"> και τον </span>Θανάση<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">) που έχουν δηλώσει
σαν ζευγάρι και συζητούν για την αποχώρηση
από τον αγώνα. Το δικό μου γκρουπάκι
πουθενά. Σε κάποια φάση αρχίζει μια
ατέλειωτη κατηφόρα όπου την πηγαίνω
αρκετά γρήγορα όπου προς έκπληξη μου
συναντάω τον Μπαμπατσο μέσα στο ρέμα
με τις πολλές πέτρες.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPE5mTvzJewrZgP4Thq9baUonFrQ8c1qHQxcsVZkrbsbewUYRdfYoTO-Y_7JjfLULQaqmJTi2uJZ1r7iKwPg0Zf-Y8Mj9zZbELMI-rXN8K1XEWbtilfHFSMIrbSwsTG5K5SD0D/s1600/ROUT_2011_fin_081.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPE5mTvzJewrZgP4Thq9baUonFrQ8c1qHQxcsVZkrbsbewUYRdfYoTO-Y_7JjfLULQaqmJTi2uJZ1r7iKwPg0Zf-Y8Mj9zZbELMI-rXN8K1XEWbtilfHFSMIrbSwsTG5K5SD0D/s400/ROUT_2011_fin_081.jpg" width="400" /></a></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Έχω ένα μικρό φόβο
γιατί παρακάτω στους χωματόδρομους
χάθηκα πέρσι. Βλέπω μπροστά μου ένα [Χ]
και γυρνάω κατευθείαν και κάνω αριστερά
όπου στο τέλος του χωματόδρομου ξανά
πετυχαίνω τον Τρούπι, Βενέζη, και
Αθανασόπουλο, όπου πηγαίνουμε μαζί
μέχρι και τον τέταρτο σταθμό Γιουμουρλου.
Έχω τσαντιστεί ΠΟΛΥ γιατί μου είπαν ότι
από το Πυραμιδακή μέχρι τι Γιουμουρλου
είναι 10 χιλιόμετρα και είναι 14!!!!! Εκεί
μας καλύπτουν με κουβέρτες και τρώμε
κριθαράκι με κεφτέδες εγώ τρώω 2, μαζί
με ότι άλλο βρω. Τα παιδιά ξεκινάνε εγώ
κάθομαι λίγο στη φωτιά και τους προλαβαίνω
παρακάτω. Έχουμε πιάσει μάλλον έναν
γρήγορο ρυθμό και τα παιδιά κόβουν για
λίγο γιατί τους έρχεται το φαγητό πάνω.
Μετά από λίγο αρχίζουν πάλι να τρέχουνε
αλλά εγώ πλέον δεν μπορώ να ακολουθήσω
τον ρυθμό τους στο χωματόδρομο. Και
επιλέγω να πάω με τον ρυθμό μου. Προς
Άλικοι τους βλέπω από μακριά, αλλά έχουν
φύγει όταν φτάνω στον σταθμό, εκεί
ζεσταίνομαι λίγο στη φωτιά, με βοηθάνε
τα παιδιά του σταθμού και ξεκινάω άλλη
μια προσπάθεια μέσα στο βαθύ σκοτάδι,
να φτάσω τα παιδιά. Εδώ αρχίζω και
κουράζομαι, τα πόδια να είναι πιασμένα
λίγο. Στο Μέγα ρέμα είμαι μόνος μου και
τα παιδιά τα συναντάω αρκετά πιο κάτω
όπου και πάλι πιάνουν έναν καλό ρυθμό
και τους συναντάω μόνο πλέον στους
ενδιάμεσους σταθμους. Εκεί ξαπλώνω
αυτόματα πάνω στους ξύλινους πάγκους
για 2-3 λεπτά και σηκώνομαι και συνεχίζω.
Το κομμάτι αυτό είναι το πιο ωραίο για
τρέξιμο αλλά μέσα στο βράδυ και μέσα
στο κρύο και μόνος είναι αρκετά σκληρό.
Φτάνω Ζαρκάδια γύρο στις 21:50 ωρες. Όπου
φέτος έχει και μια υπέροχη σκοινί για
τους αθλητές όπου βρίσκω τα παιδιά μέσα
να τρώνε. Αποφασίζω να αλλάξω πάλι
κάλτσες, κολάν, μπλούζα, και να ελαφρύνω
το σάκο μου, και τρώω ύστερα. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJqoAazoXb1fKnqkHQ96K_Z39KrqcFuv7q-DTmPiwKgxGXf1dQ8QU72EyhUKhMq-fVwgOEU5EKIAEY5rUHDfhjj9dDTU1FZkRUs715HRWPtSTOg3IZujj8-jT3BDtP64N01PAZ/s1600/ROUT_2011_fin_078.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJqoAazoXb1fKnqkHQ96K_Z39KrqcFuv7q-DTmPiwKgxGXf1dQ8QU72EyhUKhMq-fVwgOEU5EKIAEY5rUHDfhjj9dDTU1FZkRUs715HRWPtSTOg3IZujj8-jT3BDtP64N01PAZ/s400/ROUT_2011_fin_078.jpg" width="400" /></a></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Τα παιδιά
έχουν φύγει εδώ και 13 λεπτά. Ξεκινάω για
την ανηφόρα τις Οξιάς εδώ είναι ακόμα
νύχτα, δεν νιώθω και πολύ καλά αλλά εδώ
αρχίζουν να κλειδώνουν τα πόδια μου δεν
μπορώ πλέον να τρέξω άνετα τις κατηφόρες
προς Σίλλη. Σφίγγω τα δόντια, και φτάνω
Σίλλη σε 24.04 ωρες. Εχει αρχίσει να
ξημερώνει και να ζεσταίνει κορμί μου.
Από την Σιλλη είναι κάτι λιγότερο από
5 χιλιόμετρα η Πρασινάδα και αρχίζω την
ανάβαση και μετά τον κατήφορο προς το
χωριό όπου προς έκπληξη μου ήταν αρκετά
γρήγορη η κατάβαση. Στο
χωριό με περιποιούνται και πίνω μια
σούπα. Αλλά επειδή δεν νιώθω πολύ καλά
ενεργειακά τρώω μερικά φρούτα. Ξεκινάω
και περνώ ένα μήλο μαζί μου όπου το τρώω
στο δρόμο. Περνάω το cp-Μύλος-2 σε 26:59 ώρες
και συνεχίζω. Έχω συγκεντρωθεί στην
ανηφόρα του Θεολόγου που δεν έρχεται
με τίποτα. Είμαι πλέον στον χωματόδρομο
στην Ταλία έχω κάνει αρκετές στάσεις
για να φτιάξω τον σάκο μου και περπατάω
πλέον. Από πίσω μου έρχεται ο Αθανασίος
Κολέτσιος όπου δουλεύει πολύ καλά τα
μπατόν και με προσπερνάει. Το σημείο
αυτό είναι κομβικό για τον αγώνα μου
και την έκβαση του. Γενικά έχω ταλαιπωρηθεί
όλο το βράδυ, αρχίζουν και κλειδώνουν
τα πόδια μου, και χάνω ενέργεια.
Συγκεντρώνομαι και αρχίζω να χρησιμοποιώ
τα μπατόν γρήγορα μέχρι να φτάσω στην
Αρχή του Θεολόγου. Από τον Κολετσιο
απέχω στο cp-23 3 λεπτά ένω από τον (Τρούπι,
Αθανασόπουλο, και Βενέζη) 20 λεπτά. Φτάνω
στην αρχή του Θεολόγου και αρχίζω
επιθετικά στην ανηφόρα όπου πρέπει να
με πήρε 51 λεπτά για να φτάσω μέχρι πάνω.
Εκεί ξεκουράζομαι για πολύ λίγο και
ζητάω να μου βάλουν ψυκτικό στα πόδια
μου. Εδώ πίνω και το πρώτο τζελάκι του
αγώνα... Δοκιμάζω λίγο την κατηφόρα όπου
εάν και πονάω σφίγγω τα δόντια και την
τρέχω. Λίγο πριν τις τραβέρσες του
καταρράκτη συναντάω τον Θανάση που
δυσκολεύεται στις κατηφόρες λόγο
γονάτου. Τον προσπερνάω και αρχίζω την
ανάβαση μέχρι το παρκιν. Το κομμάτι από
Θεολόγο-2 μέχρι Λειβαδίτη-2 βγαίνει σε
39 λεπτά. Βγαίνω στο παρκιν, και μαζεύω
τα μπατον μου. Εδώ βάζω ένα δεύτερο
στοίχημα με τον εαυτό μου για να το κάνω
κάτω από 32 ώρες. Κοιτάω το ρολόι μου και
δείχνει εάν θυμάμαι καλά 30:45.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"> Είχα πει
στον Αντρέα Καμαριανάκη ότι θα προσπαθούσα
να το τρέξω όλο στην επιστροφή. Το πρώτο
χιλιόμετρο εδώ βγαίνει στο 7:35min/km ένα
τα υπόλοιπα 5 πάνω από 10:00min/km (ελαφριά
ανηφόρα με σακίδιο στην πλάτη) εδώ
περπατάω νομίζω το έκτο χιλιόμετρο ενώ
το τελευταίο το τρέχω, μια, δυο, τρεις,
στροφές τίποτα, αλλά έχω το gps ενεργό
και ξέρω ότι φτάνω. Διακρίνω μια σκεπή
στο αχνό φως και αρχίζω να τρέχω πιο
γρήγορα σαν φως τερματίζω σε 31:54 κάτω
από 32 ώρες. Κόβοντας την κορδέλα 2 </span>φορές<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"> :), ο Λάζαρος μου δίνει το μετάλλιο και
με επιβραβεύει με μια αγκαλιά, χαίρομαι
πολύ που τερμάτισα στο φως και όχι στο
σκοτάδι όπως πέρσι... άλλωστε από το
σκοτάδι στο φως... όπως διάβασα κάπου... </span></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgArWjdBSVIomyi5iEgx6Uguuk4NLTEbgWk18oMEwkY1c5EJFg4hEuWzLd_DsmPyIr9Ks7FqoNyqnz4nVKcrZ8fvn4I5S5ILOIJ43V_gOAvUmWnCW8_Al26xRsU5w4HOeVgCOiX/s1600/ROUT_2011_fin_076.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgArWjdBSVIomyi5iEgx6Uguuk4NLTEbgWk18oMEwkY1c5EJFg4hEuWzLd_DsmPyIr9Ks7FqoNyqnz4nVKcrZ8fvn4I5S5ILOIJ43V_gOAvUmWnCW8_Al26xRsU5w4HOeVgCOiX/s400/ROUT_2011_fin_076.jpg" width="400" /></a></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
συμπεράσματα:</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
1) Ο χρόνος είναι λογικός για τις δυνατότητες και για τις προπονήσεις που έχω κάνει.</div>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
2) Κλείδωσαν ξανά τα πόδια μου έστω και λίγο. </div>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
3) Η Σήμανση ήταν ΠΟΛΥ καλύτερη από πέρσι.</div>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
4) Τα φαγητά πολύ καλύτερα από πέρσι.</div>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
5) Πολύ καλύτερη Οργάνωση από πέρσι.</div>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
6) Η ζωντανή αναμετάδοση τον αποτελεσμάτων δούλεψε άψογα.</div>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
7) Φέτος ένιωσα για πρώτη φορά ότι έτρεξα πραγματικά τον αγώνα.</div>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
8) Χάρηκα που κατόρθωσα και έτρεξα μερικά κομμάτια με τους Δ.Τρούπι, M.Βενέζη, και Λ.Αθανασόπουλο.</div>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
9) Νομίζω ότι εάν θέλει κάποιος να ζήσει την ΑΠΟΛΥΤΗ και ΠΙΟ σκληρή περιπέτεια σε αγώνα βουνού μπορεί να δοκιμάσει το ROUT αλλιώς μπορεί να πάει για Ψάρεμα... :) </div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-46986546366544661182011-09-05T12:15:00.002+03:002011-11-05T18:15:48.500+02:00Αύγουστος...2011<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmiwykXc8ZKiDn4uEBVZ0rJHNmD18exZrdFB-6E3zAec3gZjhcUoLjoQY3aXCPQsbSoJDqmUhbsCguGTc9Hc9MKkHobeM8Bzi9TpGt1RxbUcYefmLmsdgeVRu-D9v9fQfSLRV6/s1600/rout2009.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmiwykXc8ZKiDn4uEBVZ0rJHNmD18exZrdFB-6E3zAec3gZjhcUoLjoQY3aXCPQsbSoJDqmUhbsCguGTc9Hc9MKkHobeM8Bzi9TpGt1RxbUcYefmLmsdgeVRu-D9v9fQfSLRV6/s400/rout2009.JPG" width="132" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Ευτυχώς που ο Αύγουστος βγήκε χωρίς Τραυματισμό. Μπορώ να πω ότι ο φετινός Αύγουστος ήταν και ο πιο αναίμακτος από πλευράς τραυματισμού(συνήθως αχίλλειου) φέτος το είχα σαν κόκκινο συναγερμό στο μυαλό μου, επόμενος με το παραμικρό πονάκι σταματούσα και έκανα είτε ποδήλατο είτε κολύμπι για 2-3 μέρες μέχρι να νιώθω καλά... Επόμενος μπήκαμε για τα καλά και στον Σεπτέμβρη όπου είναι και ο τελευταίος μηνας όπου θα (φορτσάρω υποτίθεται)... μέχρι τον αγώνα στόχο που είναι τα 100 μίλια της Ροδόπης. Ένας αγώνας που σκέφτομαι από τότε που πέρασα τι γραμμή τερματισμού πέρσι. Λόγω τον παραπάνω νιώθω ότι έχω κάνει πιο πολύ προπόνηση(ΣΥΝΟΛΙΚΑ) αλλα ΠΙΟ λίγα χιλιόμετρα αλλα πιο πολλές αναβάσεις ίσως. Έχω ανακαλύψει και μια πολύ ωραία διαδρομή για τετρακέφαλους όπου σε 5Km κανεις περίπου +835m θετικής υψομετρικής και ξανά επιστροφή μια πολύ ωραία τεχνική κατηφόρα. Σε περίπου τρεις εβδομάδες έχω άλλο ένα μεγάλο long run το οποιο όμως δεν θα είναι και τόσο μεγάλο το πολύ 4-5 ώρες. αλλα θα δείξει. Για φέτος τα πολύ μεγάλα μου long runs ήταν περίπου τρία: 9:00h , 11:00h και 10:00η (σε βουνό). όπου νομίζω ότι είναι υπέρ αρκετά για τον αγώνα στόχο μου. Κάτι που με προβληματίζει όμως είναι ότι ο αγώνας αυτός έχει περίπου -2000m αρνητικής υψομετρικής τα πρώτα 40km πράγμα που σημαίνει ότι πολύ εύκολα μπορείς να κάψεις τους τετρακέφαλους σου και να παρακαλάς μετά για ανηφόρες σε στα υπόλοιπα 120Km διαδρομής.</div>
</div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-65702836690948774832011-08-30T17:24:00.004+03:002011-08-30T17:35:30.111+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">UTMB 2011</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="345" src="http://www.youtube.com/embed/TFWDUsvLCoE" width="420"></iframe></div><div style="text-align: center;">*utmb 2011</div><br />
<br />
There's been a big rant over the net these last couple of days about Usa trail runners vs European ultra runners so i'd just like say one or 2 things about this debate since the UTMB has ended... So we can all go back to our normal lives... some of us have proper daily work to do others can recover from there effort in the Mont blanc, etc. From my point of view yes its true we saw many USA elite runners bail out, (an action that sometimes cannot be understood) by the average trail runnner that competes, and his main goal is to finish(which for me is <b>still</b> the main goal) of any ultra event. Simply you just can't keep up the pace with the fast group... maybe you are just not made for it, maybe its better to keep your OWN pace and build on that, you could reach the top group in the end. I think we have many examples from which runners were out far in the back of the pack and started building and passing runners till they finished in the top 10.(not bad hey)... Now to respond to the reasons that has lead to this debate i think we should just step back and see the whole picture. I don’t think that its such a question of Americans dominating Europeans and vice versa… We could just take a look at the facts. From my point of view European elite trail runners train more professionally just like track and field athletes do, thats what my impression is when i see Killian and the rest of the Salomon team supporting their athletes… well going over to an American mentality of ultra running things are just <b>simpler</b>… something like “<b>a door to trail running attitude</b>” which is not wrong from my point of view… Maybe the European runners just take it more seriously. American ultra runners do not lack of talent and endurance, but the UTMB is a tough race, its not only the steep ascent, but i think its the weather that plays a major role as well. As for the Americans pulling out take a step back and see how many LOW key USA runners DNF’ed ? just curious… Many elite athletes just think its not worth it JUST to finish so they pull them selfs out of an ultra, you get that quite a lot. For me its the journey and the persistence for the accomplishment not the standings overall. <br />
<br />
<br />
</div></div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-65422881962096899082011-06-22T15:40:00.002+03:002011-06-22T15:47:17.372+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Olympus marathon 2011</span></div><br />
<div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/tZLSASurtX4" width="425"></iframe></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">OM κοινός Olympus Marathon η Μητέρα του ορεινού τρεξίματος στην Ελλάδα πολύ δύσκολος αγώνας +3200m ~43Km. Πολύ Θα ήθελα να τρέξω φέτος στον αγώνα, αλλα οι συγκυρίες δεν ήταν με το μέρος μου. Την ημερα διεξαγωγής του αγώνα (ή το Σάββατο) θα κάνω ένα δικό μου long run στα μονοπάτια του Ταυγετου... Ένα βιντεάκι παραθέτω για να πάρετε μια γεύση του τι πρόκειται να ακολουθήσει. </div></div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-65753163217362796592011-06-04T14:35:00.005+03:002011-06-08T17:01:38.903+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Verga - Mistras through RIDOMO(~58.4km, ~ +3600M)</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-3ifSv3ipN8iTJA65jtZPbEAax90lVgzH5pPGGpkSuowCv-uFHeqlmMNCAmRbfQDoNYYOUjdgkom-bYAyUBV20S6OCyssKZMj88YT-UgrA0yvQvRbCMr9B5NOh9qtVwFLLZNV/s1600/image2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-3ifSv3ipN8iTJA65jtZPbEAax90lVgzH5pPGGpkSuowCv-uFHeqlmMNCAmRbfQDoNYYOUjdgkom-bYAyUBV20S6OCyssKZMj88YT-UgrA0yvQvRbCMr9B5NOh9qtVwFLLZNV/s400/image2.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Στις 5/06/2011 ... Κάποιοι συναθλητές μου θα κάνουν μια από τις πιο ωραίες διαδρομές που μπορείς να κάνεις στον Ταύγετο. Εάν είμαι σωστός θα ξεκινήσουν από Βέργα Μεσσηνίας, θα ανεβούν το Καλάθι, (Άνω Βέργα), και θα καταλήξουν στη Κοτσιφαλωνα. Από εκεί περίπου 4-5 χιλιόμετρα χωματόδρομου μέχρι την διασταύρωση προς το Χωριο Πηγάδια, από όπου θα διασχισουνε ένα από τα μεγαλύτερα και ομορφότερα φαράγγια του Ταυγετου ("ΡΙΝΤΟΜΟ"). Εδώ δεν ξέρω πόση ώρα θα τους πάρει μιας και δεν γνωρίζω καθόλου το terrain εκεί. Μόλις βγούνε από το φαράγγι θα ανεβούν στον Προφήτη Ηλία 2407m, και από εκεί έχει ένα ωραίο στρωτό μονοπάτι μέχρι τον Μυστρά... Η διαδρομή προβλέπεται να βγει πάνω από 10 ώρες... Καθοριστικό σημείο θα είναι το Φαράγγι... για τους Βαγγέλη, Νίκο και Δημητρη.</div><div style="text-align: justify;">Με υπολογισμούς και προσθαφαίρεση Ιχνών gps τα στοιχεία τις διαδρομής είναι 58 χιλιόμετρα με 36--m θετικής υψομετρικής, μέχρι τον Μυστρά.(χωρίς το κομμάτι τις ανάβασης στον προφήτη Ηλία από τις πόρτες).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Είναι μια διαδρομή που ήθελα να τρέξω μαζί με τα παιδιά αλλά έχουμε πολύ καιρό ακόμα μέχρι την Ροδόπη <a href="http://www.rout.gr/">ROUT</a>.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Καλή επιτυχία στην διαδρομή και θα σας περιμένω...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-51804974886944388152011-06-04T14:05:00.003+03:002011-06-04T14:43:42.460+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">ZIRIA 2011 CUT OFF<br />
<div style="text-align: justify;"><br />
<br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfGBKh39pT0aEtqk-EvPkkIwZ7K9pZmZqX8-swsOuVuexJwsZfh3ZvSPk4UuHfgeYdBlnjinxQYB0fhllZbRVAGIi5BlwH2y4RqU6q-6JkJaFc-1OSZkqF6aQRPEsFd9tXRFlo/s1600/ziria2011.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfGBKh39pT0aEtqk-EvPkkIwZ7K9pZmZqX8-swsOuVuexJwsZfh3ZvSPk4UuHfgeYdBlnjinxQYB0fhllZbRVAGIi5BlwH2y4RqU6q-6JkJaFc-1OSZkqF6aQRPEsFd9tXRFlo/s320/ziria2011.jpg" width="212" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τελικά τα Ζήρια πιο δύσκολος αγώνας από'τι περιμέναμε... για τους ~ 160 που βρέθηκαν στη γραμμή εκκίνησης. Πραγματικά η Γκούρα πολύ όμορφη δεν περίμενα η Ορεινή Κορινθία να έχει τέτοια όμορφα μέρη εκτος Ταυγετου...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο αγώνας άρχισε καλά με μια απότομη ανάβαση μέχρι ένα μικρό οροπέδιο και έπειτα ξανά απότομη ανάβαση μέχρι την κορυφή της Ζήριας 2300m περίπου... (εδω στη γενικη ημουν ~25ος). Έπειτα μια απότομη και Κακή κατηφόρα που όπου το τρέξιμο γίνεται επίπονο εάν θέλεις να το πας γρήγορα, μετά το 13 χιλιόμετρο υπήρχε και ο δεύτερος σταθμός. Έπειται Πάλι μια Κακή κατηφόρα μέχρι να μπούμε στο γνωστό τμήμα της Φλαμπουρίτσας διασχίζοντας το ποταμάκι ποτέ αριστερά και πότε δεξιά... Το μονοπάτι εδώ είναι ωραίο πατημένο χώμα. Εδώ εάν έχεις κρατήσει δυνάμεις μπορείς να πας πολύ γρήγορα. Λίγο πριν το 21 χιλιόμετρο το μονοπάτι της Φλαμπουριτσας ανηφορίζει λίγο και θυμίζει ΈΝΤΟΝΑ Ταύγετο(όπως γενικά όλη η διαδρομή). (Ετσι μεχρι το 21ο χιλιομετρο ειχα καλυψει 7 θεσεις και ημουν 18ος). Μετά από τον τρίτο σταθμό αρχίζει μια ανηφόρα μέχρι το σαλέ του χιονοδρομικού στο 27 χιλιόμετρο. Εδώ το ρολόι μου έγραφε 2080M θετικής υψομετρικής, σε ~4:24min. Ουσιαστικά έχουμε άλλα 1000 μετρα υψομετρικής διασχίζοντας πάλι την κορυφή της Ζήριας κατηφορίζοντας (τις Σάρες που ανεβήκαμε στην αρχή) καταλήγοντας στην πλατεία της Γκούρας.<br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όμως όπως ξέρετε ο αγώνας διακόπηκε και το έμαθα από την Βίκη Καρπουζά λίγο πριν φτάσω στο σταθμό του (σαλέ του χιονοδρομικού) στο 28 χιλιόμετρο (Πράγμα που δυσκολευόμουν) να πιστέψω. Και έτσι διέσχισα τον σταθμό μην ακούγοντας τις προτροπές τον είδη σταματημένων... .</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Μετά τα πράγματα δυσκόλεψαν λίγο γιατί κρυώναμε και ο αριθμός τον αθλητών που έφτανε στον σταθμό όλο και αυξανόταν... Ευτυχώς υπήρχε το σαλέ το οποίο έκανε τα πράγματα κάπως καλύτερα. Μετά από καμιά ώρα ήρθαν τα λεωφορεία από την Κόρινθο και μας μετέφεραν πίσω στην Γκούρα... Όπου έγιναν οι Απονομές για τους τέσσερις πρώτους που πρόλαβαν και απέφυγαν τον κίνδυνο τον κεραυνών κλπ ... Όλοι οι υπόλοιποι κόπηκαν και δεν τερμάτισαν. Αλλά έγιναν απονομές σύμφωνα με την κατάξη μέχρι το 21 χιλιόμετρο όπου μέχρι εκεί όλοι έφταναν απρόσκοπτα και ανεπηρέαστοι από την εξέλιξη του αγώνα...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Γενικά Ο αγώνας είναι πολύ δύσκολος γιατί τμήματα της διαδρομής είναι άσχημα από πλευράς τερέν. Όμως η Σηματοδότηση ήταν τέλεια και δεν μπορούσες να ΧΑΘΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ, εδώ φαίνεται ποσο μεράκι έχει διάθεσή η Ασημίνα Συλλαίου στην σηματοδότηση της διαδρομής. Γενικά έγινε μια καλή προσπάθεια από όλους να γίνει ένας καλός και Δύσκολος αγώνας.</div></div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-43325021504660482582011-05-12T18:44:00.000+03:002011-05-13T23:25:18.855+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Παραλία Βέργας μέχρι Σπάρτη</span><br />
<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Διαμέσου Ταϋγέτου(παξιμάδι πέρασμα)</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">52.5KM +2800m υψομετρική, 8:10h</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/44bQ0z0tJWs" width="425"></iframe></div></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><i>Παραλία Βέργας μέχρι Σπάρτη (http://connect.garmin.com/dashboard?cid=3248899)</i></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><i><br />
</i></span></div></div><div style="text-align: justify;">Την κυριακή 8/05/2011 κάναμε το πρώτο(υποτίθεται) μας μεγάλο Long run ενόψει τις προετοιμασίας μας για τους φθινοπωρινούς μας αγώνες <a href="http://www.google.gr/url?sa=t&source=web&cd=1&ved=0CBMQFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.ultratrailmb.com%2F&ei=vQDMTf3CM4KDhQfZzompAg&usg=AFQjCNEa3QswFcdqH6T1_CAgcsM2SVzTwg">UTMB</a> και <a href="http://www.rout.gr/">ROUT</a> αντίστοιχα. Έτσι πήρα το λεωφορείο και διανυχτέρευσα στην Καλαμάτα όπου μας περίμενε το επόμενο πρωί για την έναρξη του πρότου μας άθλου στην οροσειρά του Ταΰγετου(Quest1). Το είχαμε συζητήσει με τον Bαγγέλη ότι κάποια στιγμή έπρεπε να Ενώσουμε τις δυο πόλεις μας Σπάρτη(δικιά μου) και Καλαμάτα(του Βαγγέλη) μέσω παλαιών μονοπατιών όπου στα παλαιά χρόνια σίγουρα θα χρησιμοποιοντούσαν για να επικοινωνήσουν. Μετά από μερικές εβδομάδες μελέτης και ψάξιμο μονοπατιών, ετοιμαστήκαμε για την έναρξη του Trail run.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ξεκινήσαμε από την παραλια τις Βέργας και φτάσαμε στην άνω Βέργα μέσω μονοπατιών, εκεί μας άφησε η Βάσω και επέστρεψε, εγώ με το Βαγγέλη συνεχίσαμε το παλιό και αχρησιμοποίητο μονοπάτι, και περάσαμε από πολύ όμορφα ξέφωτα/οροπέδια ανθισμένα με λουλούδια. Συνεχίσαμε μέχρι μια περιοχή που λέγεται Κοτσιφάλωνα και τελικά βγήκαμε σε χωματόδρομο ελαφρά ανηφορικό... Ακολουθήσαμε τον χωματόδρομο για περίπου 10 χιλιόμετρα περνώντας από τα Ριζανα, Κεφαλόβρυσο, και Πηγάδια. Έπειτα μπήκαμε στο κύριο μονοπάτι που θα μας έβγαζε στο πέρασμα του Παξιμαδιού η βασική μας δίοδος προς τον ελαιώνα της Λακωνίας. Από το Παξιμάδι ακολουθεί ένα μικρό αλλά ΠΟΛΥ τεχνικό κομμάτι κατηφόρας με σάρες απότομες από σχιστόλιθους, μέχρι να φτάσουμε στις πηγές Κοπριές. Από εδώ το μονοπάτι τρέχετε ωραία μέχρι το Μυστρά. Λίγο πριν μπούμε στον Μυστρά, κόψαμε αριστερά προς τον βορά για να ανεβούμε στην Άνω πύλη του κάστρου του Μυστρά για να περάσουμε μέσα από τα γραφικά του καλντερίμια. Το τελευταίο κομμάτι και πιο δύσκολο για μένα ήταν η άσφαλτος από τον Μυστρά μέχρι Σπάρτη στο άγαλμα του Λυκούργου... Εν ολίγοις κάναμε 52.5 χιλιόμετρα μέσα σε 8 ώρες και 10 λεπτά ενώ η θετική υψομετρική διαφορά ήταν στα 2800 μέτρα. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο Βαγγέλης πήγαινε με ένα ωραίο σταθερό ρυθμό ούτε ΠΟΛΥ γρήγορα, ούτε όμως πολύ αργά, ήξερε τα μονοπάτια από την πλευρά τις Μεσσηνίας και εγώ τα δικά μου από την πλευρά τις Λακωνίας. Τα μέρη ΟΠΩΣ θα δείτε από το βιντεάκι έχουν μια <b>απίστευτη ομορφιά</b> ενώ είχαμε και αρκετές εναλλαγές τοπίου ειδικά όταν περάσαμε μέσα από το αρχαιολογικό χώρο του Μυστρά... Σαν αγώνας η σαν προπόνηση δεν έχει στοιχεία καθαρού trail run γιατί μερικά κομμάτια είναι αχρησιμοποίητα και σε δυσκολεύουν.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Έχω σταματήσει να πιέζω τον εαυτό μου για να βγαίνουν τα χιλιόμετρα κάθε εβδομάδα και οι πόνοι κάτω από τις γάμπες έχουν εκλείψει. Ήταν από τις λίγες φορές που ξεκίνησα ένα τόσο μεγάλο Long run ατραυμάτιστος και με τα πόδια φρέσκα. Επίσης μετά τον άθλο, δεν μου βγήκαν πόνοι παρά μονο φυσιολογική κούραση. Έτσι θα προσπαθήσω να διατηρήσω την κατάσταση αυτή μέχρι να πάω στα <a href="http://www.zccr.gr/">Ζήρεια</a>... ξεκούραστος τουλάχιστον. Μπορεί τα λίγα χιολιόμετρα που κάνω σε σχέση με πέρσι να μου ρίχνουν λίγο την αερόβια αλλά το προτιμώ από το να ξεκινάω μια προπόνηση κουρασμένους και τραυματισμένος. Πρέπει να δίνουμε στο σώμα μας τον <b>χρόνο</b> για να επανέρχεται και έπειτα να το δομούμε με κι'άλλη προπόνηση. Μέχρι τα Ζήρεια θα κάνω αυτό το σαββατοκύριακο ένα εικοσάρη δρόμο, ενώ το επόμενο θα κάνω ένα μικρό βουνό δεκαπεντάρι. Ίσως βάλω και 1-2 διαλειματικές στις εβδομάδες που μου μένουν ΕΑΝ τελικά πάω στα Ζήρεια... </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Τελικά η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη και συμβολική Καλαμάτα-Σπάρτη με απλά λόγια... Ήταν ο πρώτος από τους 5 άθλους που έχω στο μυαλό μου να κάνω στον Ταΰγετο. Ο δεύτερος έρχεται μέσα στον Ιούνιο αλλά από άλλους αθλητές. Εγώ θα περιμένω μάλλον, λόγο του αγώνα των Ζηρίων... Ο Ταΰγετος θα είναι εκεί για πολλά χρόνια ακόμα....</div></div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-75083862439021698272011-04-17T01:32:00.002+03:002011-04-18T15:06:35.917+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Κουφοβούνι 24Km +1723m</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/h-QoLVFZ-Ic?rel=0" title="YouTube video player" width="425"></iframe></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Διαδρομή : Μυστράς, Κάστρο Μυστρά, Πικουλιάνικα, Κουφοβούνι , Πέρασμα Παξιμάδι, Κοριτες Κοπριές, Σέλα, Ταΰγέτη, Μυστράς.</span></i><br />
<br />
<br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Αποφάσισα να μην πάω στο χωμάτινο ημιμαραθώνιο στο Μαίναλο γιατί θα πιεζόμουν αρκετά και ήθελα να αποφύγω τραυματισμούς.</div><div style="text-align: justify;">Έτσι αποφάσισα να κάνω κάτι πιο αργό και μεγάλο στον δικό μου ρυθμό. Δεν είχα ξανακάνει την παραπάνω διαδρομή η οποια μέχρι το Κουφοβούνι είναι αρκετά κακοτράχαλη, ειδικά στα αλπικά σημεία, έπρεπε να αναρριχηθώ σε αρκετά σημεία. Με καθυστέρησε και με προβλημάτισε η ομίχλη αρκετά, ευτυχώς χωρίς κανένα πρόβλημα. Η ορατότητα στην κορυφογραμμή αλλά και πριν από αυτήν ήταν περιορισμένη και έτσι δεν ήξερα εάν πήγαινα σωστά (καινούργια διαδρομή). Στην κορυφογραμμή μπερδεύτηκα αρεκετές φορες λόγο ομίχλης και συνάντησα αρκετά διάσελα όπου έπρεπε να διαλέξω το σωστό διάσελο ώστε να κατηφορίσω προς τα ανατολικά προς την Σπάρτη. Τα βράχια ήταν υγρά και γλιστράγανε...ειδικά στην κατάβαση προς κοπριές όπου αναγκάζεσαι προς το τέλος να μπεις μέσα στο ρέμα και να περάσεις απέναντι. Από εκεί και πέρα η διαδρομή γίνεται πιο βατή και μπορείς να την τρέξεις... μέχρι τον Μυστρά. Έτσι συμπληρώνεται ένας μεγάλος κύκλος του Μυστρά εικοσιτεσσάρων χιλιομετρων με +1700 μετρα υψομετρικης διαφοράς. Ήμουν μουδιασμένος και κουρασμένος αφού συνήθως δεν κάνω την προηγούμενη ημέρα τρέξιμο, δεν είμαι πολύ συνηθισμένος στα "Back το back"...</div><div style="text-align: justify;">Εαν ήταν καλή ημέρα το τοπίο θα ήταν μαγευτικό... </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><i>Το ίχνος τις διαδρομής μπορείτε να τον βρείτε εδώ</i></div><div style="text-align: justify;"><i><a href="http://connect.garmin.com/activity/79520614">http://connect.garmin.com/activity/79520614</a></i></div><div style="text-align: justify;"><i><br />
</i></div><br />
</div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-10930748796581675492011-04-13T00:01:00.003+03:002011-04-13T00:29:18.569+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Παξιμάδι - Κουφοβούνι</span><br />
<br />
</div><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/ABamM7vhC98?rel=0" title="YouTube video player" width="425"></iframe></div><div style="text-align: center;"><i>*<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px;">Κατασκηνωσεις Αγιας Μαρινας - Ασπρα Χωματα - Κοντοβουνια - Παξιμαδι - Κουφοβουνι</span></i></div><br />
<div style="text-align: justify;">Αυτή τη φορα με καλή παρέα (Βασιλική και Βαγγέλη) κάναμε μια ωραία καινούργια διαδρομή προς Παξιμάδι και το Κουφοβούνι αλλα από την πλευρά τις Μεσσηνίας. Ξεκινήσαμε από τις κατασκηνώσεις της Αγίας Μαρίνας ακολουθώντας ένα κόκκινο σηματοδοτημένο μονοπάτι το οποιο από τα χρονια έχει χαλάσει σε αρκετά σημεία του. Η φύση είναι πολύ όμορφη αυτήν την εποχή. Έτσι συμπληρώνεται ένα ακόμα κομμάτι από το puzzle για την μεγάλη διαδρομή που λέμε να κάνουμε μαζί με τον Βαγγέλη (κάτω Βέργα, Δενδρά, Αγια μαρίνα, Παξιμάδι, Μυστράς, Σπάρτη). Μέχρι τότε όμως έχουμε αρεκτή Ξεκούραση μπορστά μας.</div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"> Ο ρυθμός στη προπόνηση ήταν μειωμένος και όχι σε συνεχή ένταση που μου άρεσε. Είχα να τρέξω βουνό από τον αγώνα τις Καρδαμύλης, ενώ από τότε είχα τρέξει 2 φορες μονο στο στάδιο. Όταν φτάσαμε στο πέρασμα του Παξιμαδιού ανηφορίσαμε προς το Κουφοβούνι από όπου αρχίζει κατηφορικό μονοπάτι μέχρι τα Πικουλιάνικα(Μπλε σήματα). Εμείς όμως πήραμε τον δρόμο τις επιστροφής. Από την κορφή φαίνεται προς τα νότια όλος ο πενταδάχτυλος όπως μου εξηγεί και ο Βαγγέλης με την σειρά... Παξιμάδι, Γούπατα, Νεραιδοβουνα, Τσάρκος(βοτανικός σταθμός), Σπανακάκη, Ανώνυμο, Σιδηρόκαστρο, Προφήτης Ηλίας) Πολλοί κάνουν τον Πενταδάχτυλο από το Σπανακάκη αλλά ολόκληρος αρχίζει από τα Πικουλιάνικα(αναρωτιέμαι εάν βγαίνει αυτό μέσα σε μια μέρα... ). <a href="http://connect.garmin.com/activity/78542559"></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div style="text-align: justify;">Η διαδρομή είναι παρα πολύ τεχνική έως και εγκαταλελειμμένη σε πολλά σημεία. Με αποτέλεσμα να μην μπορείς να τρέξεις και παρα πολύ. Αλλα σε ανταμείβει η ομορφιά που συναντάς. Παραθέτω ένα video clip τις διαδρομής για όσους ενδιαφέρονται... <br />
<br />
<div style="text-align: left;"><i>Το ίχνος τις διαδρομής μπορείτε να το βρείτε εδώ <a href="http://connect.garmin.com/activity/78542559">http://connect.garmin.com/activity/78542559</a></i></div><br />
<br />
</div></div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-19359522833052279202011-04-08T22:38:00.000+03:002011-04-08T22:38:39.300+03:00Fumbling Towards Endurance: Running As Pilgrimage<div><b>Η ιεροτελεστία της υπεραπόστασης</b></div><a href="http://akrunning.blogspot.com/2011/04/running-as-pilgrimage.html">Fumbling Towards Endurance: Running As Pilgrimage</a>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-1729552826530886132011-03-28T16:44:00.006+03:002011-04-02T05:49:19.415+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>Ταΰγετος Challenge 2011</b></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><embed flashvars="host=picasaweb.google.com&hl=en_GB&feat=flashalbum&RGB=0x000000&feed=https%3A%2F%2Fpicasaweb.google.com%2Fdata%2Ffeed%2Fapi%2Fuser%2Fagiofws%2Falbumid%2F5590798363970488625%3Falt%3Drss%26kind%3Dphoto%26hl%3Den_GB" height="267" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" src="https://picasaweb.google.com/s/c/bin/slideshow.swf" type="application/x-shockwave-flash" width="400"></embed></div><div style="text-align: center;"><br />
</div>Φέτος ο Αγώνας σαφώς και πιο δύσκολος σε σχέση με πέρσι, μάλλον επειδή ο ρυθμός μου ήταν αυξημένος(10 λεπτά πιο γρήγορα το 2010), και επειδή προσθέθηκε ένα επιπλέον δύσκολο κομμάτι ανάβασης στην διαδρομή. Τα παπούτσια μου φθαρμένα και ένιωθα τις άγριες πέτρες του ταυγετου με το παραμικρό. Τα μονοπάτια με δυσκόλεψαν πολύ φέτος, πολύ κακοτράχαλα που δεν άφηναν σε να ησυχάσεις(μονοπάτι στρωμένο με χώμα δεν έβρισκες). Ένα ακόμα πρόβλημα που με απασχόλησε ήταν οι Κράμπες, αλλά πολύ λιγότερο από πέρσι.Επιμένω ότι έπρεπε να έχουν αλατόνερο στους σταθμούς. Οι σταθμοί ήταν καλοί με τζελάκια νερά και ισοτονικά... Στην αρχή τής διαδρομής προσπάθησα να ακολουθήσω τους γρήγορους αλλά δεν πήγαινε, τα πόδια μου (πέλματα) είχαν μουδιάσει και πιστεύω ότι έφταιγαν οι κάλτσες συμπίεσης, μέχρι να συνέλθω (μετά από μια ώρα) συναντάω το πρώτο γκρουπάκι μέσα στο ποτάμι (εδώ συναντάω την Αμαλία και ένα παιδί από την Κρήτη) εκεί μου δίνεται η ευκαιρία να τους περάσω αλλα για λίγο μονο... Φτάνουμε στη περιβόητη κουδούνα μαζί, ενώ ο Στάυρος Σταυρόπουλος έχει είδη αρχίσει την ανάβαση. Στην αρχή πηγαίνουμε μαζί με την Αμαλία αλλα αρχίζει να περνάει άτομα στην ανηφόρα της κουδούνας. Εκεί φτάνω και τον φίλο μου τον Σταυρο και αρχίζω να κατεβαίνω το επικίνδυνο τμήμα της κουδουνάς με προσοχή... Στην κατάβαση του επικινδυνου κομματιού συναντάω και όλους τους υπολοιπους συναθλητές μου από την Σπάρτη(Γιάννης Δημόπουλος, Τάσος Τσουλογιάννης, Σπύρος Θεοδοσόπουλος). Μετά από το δύσκολο τμήμα υπάρχει ένας ωραίος κατήφορος μέχρι το εξωχώρι όπου σε κατεβάζει μέσα στο ρέμα του Βιρού, και σε ανεβάζει με τρεβερσαριστό καλντερίμι μέχρι τα Τσέρια... Εδώ αποχωρίζομαι από τον Στάυρο, και αρχίζει πάλι και η κατάβαση μέσα στο ρέμα του Βίρου. Πάλι ανάβαση (τελευταία ανηφόρα) για να βγούμε από το ρέμα και μετά κατηφόρα μέχρι τον τερματισμό, εδώ πηγαίνουμε μαζί με τον Μάνο Κόκκαλη όπου τερματίζουμε σχεδόν μαζί. Δεν ένιωθα τα πόδια μου φρέσκα σε ολόκληρο τον αγώνα που ίσως μου στοίχισε, το θετικό όμως είναι ότι βελτίωσα τον χρόνο μου κατά 10 λεπτά από πέρσι.(4:39h, 21ος στη γενικη). </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">μπορείτε να δείτε την διαδρομή εδώ: </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> <a href="http://connect.garmin.com/activity/75682735">http://connect.garmin.com/activity/75682735</a><br />
<br />
<br />
Αποτελέσματα μπορείτε να βρείτε εδώ:<br />
<br />
<a href="http://www.runningnews.gr/?id=8819&parent=home">http://www.runningnews.gr/?id=8819&parent=home</a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο αγώνας σε γενικές γραμμές είναι πολύ δύσκολος ΛΟΓΟ τερέν, δεν υπάρχει ένα τμήμα που σε αφήνει να χαλαρώσεις (εκτος από μερικούς χωματόδρομους) που θα έπρεπε να βγούν κατά την γνώμη μου. Η ατμόσφαιρα στο παραθαλάσσιο χωριο είναι όμορφη και δένει με το περιβάλλον.</div><br />
</div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-61669524742985845032011-03-16T15:33:00.005+02:002011-03-16T15:41:38.503+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Παξιμάδι</span><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Την κυριακή έκανα το τελευταίο μεγάλο long run (υποτίθεται) πριν τον αγώνα της Καρδαμύλης. Ξεκίνησα από τον Μυστρά αλλά ανάποδα αυτήν την φορα, όταν κάνεις μια διαδρομή ανάποδα σου φαίνεται εντελώς διαφορετική. Από τον Μυστρά λοιπόν έφτασα ανηφορίζοντας μέχρι την θέση Σέλα και από εκεί ανηφορικός χωματόδρομος μέχρι την αρχή ενός Κόκκινου(αραιο-σηματοδοτημένου) μονοπατιού που με έβγαλε στην κορυφογραμμή του Ταϋγέτου. Ήμουν τυχερός διότι ήταν το μοναδικό σημείο(παράθυρο) όπου δεν υπήρχε χιόνι, ήμουν κοντά στη "νεραϊδοβουνα" σε πιο χαμηλή(βορειότερη) ακμή. Η θεα ήταν φανταστική. Προς το νότο αντίκριζες όλο τον χιονισμένο Ταΰγετο μαζί με τις κορυφές του, προς τα δυτικά φαινότανε το τουριστικό της Καλαμάτας, ενώ ανατολικά η πεδιάδα της Λακωνίας. Ντύθηκα γρήγορα και άρχισα να κατηφορίζω φτάνοντας στη θέση (κοπριές) παρατήρησα στην απέναντι πλαγια ένα μονοπάτι κακοδιατειρημενο χωρίς σηματοδότηση. Αποφάσισα να το ακολουθήσω όπου μετά από είκοσι λεπτά βρέθηκα σε ένα πολύ παλιό οικισμό με πεζούλες, αλώνι, και ένα σπιτάκι, με σκεπη από πλάκες που είχε πέσει πριν από πολλά χρονια. Το μονοπάτι από εκείνο το σημείο και μετά χανότανε κάτω από το χιόνι σε πλαγια που δεν την χτύπαγε ο ήλιος και έτσι επέστρεψα. Κατηφορίζοντας έφτασα πάλι στη θέση Σέλα αλλα επειδή ήθελα να προσθέσω υψομετρική και χιλιόμετρα επέλεξα να παο (ανάποδα) προς Περγαντέϊκα και έπειτα στο μοναστήρι της Φανερωμένης, υπολογίζοντας ότι με την επιστροφή και την ανάβαση για Σέλα θα έφτανα το όριο των 2000m της υψομετρικής. Από εκεί κατηφόρισα πάλι προς την πολιτεία του Μυστρά... όταν κοίταξα το ρολοι μου το χρονόμετρο έγγραφε 6:40h με υψομετρική +2,358m. Το ίχνος τις διαδρομής μπορείτε να το βρείτε εδώ <a href="http://connect.garmin.com/activity/72840121">http://connect.garmin.com/activity/72840121</a>.<br />
<br />
</div></div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-16441843434089412092011-02-26T22:57:00.006+02:002011-03-05T23:20:23.323+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">50 και 100 χλμ στην Ψάθα 26-2-2011</span><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
<br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο Βαγγέλης Μπάκας τερμάτισε των αγώνα 100 χιλιομετρων στα Μέγαρα(προκριματικός για Σπάρταθλον) και μάλιστα και σε ΠΟΛΥ καλο χρόνο 9:02... ένας αγώνας ο οποιος θάθελα πολύ να συμμετάσχω ύστερα από τα 100 χιλιόμετρα το 2008 όπου χρειάστηκαν δώδεκα ώρες να το τερματίσω. Θα ήταν μια καλή ευκαιρία για συγκρίσεις κλπ... Αλλά ελπίζω του χρόνου στον "Ολύμπιο δρόμο 180 χιλιομέτρων" με χρονικό όριο 28 ωρών. <b>Συγχαρητήρια</b> Βαγγέλη και Βασιλη Περικλεους για τον χρόνο σας... </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">*Επίσης στην απόσταση των 50 χιλιομέτρων έχουν τερματίσει και μερικοί Σπαρτιάτες τους οποιους θα τους αναφέρω όταν γίνει δημοσίευση της λίστας των τερματισμού</span></i><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">8 344 ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 1954 Α 4:28:26 Ο. ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">25 249 ΣΠΥΡΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 1955 Α 5:09:40<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: x-small;">29 17 ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 1976 Α 5:12:37 ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ<br />
48 429 ΜΙΧΕΛΟΓΓΟΝΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 1954 Α 5:38:10 ΦΕΙΔΙΠΠΙΔΗΣ ΠΑΤΡΩΝ<br />
67 394 ΚΟΥΚΟΥΛΑΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 1978 Α 5:57:02 ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ<br />
68 533 ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑΚΟΣ ΗΛΙΑΣ 1972 Α 5:57:06 ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ</span></div></div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-68173341373203737472011-02-23T02:24:00.006+02:002011-02-23T04:24:44.129+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Μυστράς - Τσάρκος</span> +1700m<br />
<br />
<div style="text-align: justify;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/9SSHLOcpkBU?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe>Την Κυριακή ήθελα να τρέξω μια ανάβαση στον Ταΰγετο και να το συνδυάσω με "λίγο" χιόνι. Η εβδομάδα πήγαινε καλά με τις πρώτες μου διαλειματικές να μην μου δίνουν πόνους και έτσι ξεκουράστηκα μια μέρα και την επομένη(Κυριακή) έκανα την παρακάτω διαδρομή. <a href="http://connect.garmin.com/activity/69311411">http://connect.garmin.com/activity/69311411</a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ξεκίνησα από Μυστρά και κατέληξα λίγο πριν τον βοτανικό σταθμό(Τσάρκος). Η διαδρομή ήταν μια χαρά στην αρχή αλλα καθώς πλησίαζα τα 1100m άρχισε το χιόνι. Άλλαξα τα παπούτσια μου και συνέχισα, το ύψος του χιονιού άρχισε να ανεβαίνει με αποτέλεσμα ο ρυθμός όταν κοίταξα το garmin μου ήταν 52min/Km!!!! Το χιόνι ήταν τόσο πολύ που έμπαινε σχεδόν ΟΛΟ το πόδι μου μέσα στο χιόνι.</div><div style="text-align: justify;">Πραγματικά δυσκολεύτηκα παρα πολύ γιατί τα παπούτσια μου από το πολύ χιόνι έβγαιναν από τα πόδια μου ενώ δε μπορούσα να τα σφίξω πιο πολύ επειδή τα χερια μου ήταν είδει παγωμένα. Στην επιστροφή νόμιζα ότι θα ήταν πιο εύκολα αλλα με τον κατήφορο βούλιαζες όλο και πιο πολύ μέσα στο χιόνι. Μόλις κατόρθωσα και βγήκα από το χιόνι (είχαν είδει περάσει 5 ώρες), άλλαξα τα παπούτσια μου, έφαγα κάτι ντύθηκα και αμέσως ξεκίνησα για την επιστροφή. Το χιόνι με καθυστέρησε παρα πολύ όπου τελικά έκανα 6:30 ώρες να επιστρέψω στο Μυστρά.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Η διαδρομή πολύ όμορφη, αλλα χωρίς τον σωστό εξοπλισμό βάζεις τον ευατό σου σε κίνδυνο. Τελικά η διαδρομή με πήγε πίσω, γιατί μετά από 6:30 ώρες διαδρομής πρέπει να ξεκουραστείς κατάλληλα για να μην σου βγούν τραυματισμοί. Έτσι στο υπόλοιπο τις εβδομάδας θα κυλήσει χαλαρά και μέσα στο σαββατοκύριακο ίσως τρέξω ένα μικρό trail run.</div><div style="text-align: center;"></div></div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-45958708786763900532011-02-18T23:55:00.000+02:002011-02-18T23:55:55.242+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;">Αρχίζω και νιώθω καλά και μετανιώνω όλο και πιο πολύ που δεν θα πάω στον αγώνα 100Km στα Μέγαρα. Αλλα! Πάντα υπάρχει ένα "Αλλά" που μας συνετίζει. Δεν θα ήθελα να πάω στα Mέγαρα μόνο για την εμπειρία, εφόσον έχω τρέξει σε δρόμο τέτοια απόσταση, αλλα θα ήθελα να έχω σαν στόχο το όριο των 100Km σε 10:30h που είναι και το όριο για το "Σπάρταθλον", αυτά σε συνδυασμό με τους τραυματισμούς από Utmb και Ροδόπης με επιφυλάσσουν να τρέξω. Την τετάρτη έκανα μια διαδρομή η οποια συνδυάζει μονοπάτι και άσφαλτο (10Km+10Km) με +700m υψομετρική <a href="http://connect.garmin.com/activity/68570016">http://connect.garmin.com/activity/68570016</a> και την επομενη ένιωθα έτοιμος να ξανατρέξω, αλλα επίτηδες έκανα εναλλακτική προπόνηση με ποδήλατο, μου φαίνεται ότι αυτό το στιλ εναλλαγών ποδηλάτου και τρεξίματος μου ταιριάζει από ενεργειακής απόψεως αλλα και από την πλευρά τον τραυματισμών στα πόδια μου. Σήμερα (παρασκευή) ένιωθα κάπως καλά και το πίεσα (για τα δικά μου δεδομένα) προσπάθησα να κρατήσω έναν ρυθμό με 5min/km <a href="http://connect.garmin.com/activity/68896218">http://connect.garmin.com/activity/68896218</a> το οποιο βγήκε ωραία και στρωτά...</div></div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-54630647958842891652011-02-15T11:26:00.006+02:002011-02-15T11:53:31.497+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Είναι η τρίτη εβδομάδα ουσιαστικής'(λέμε τώρα) προπόνησης που διανύω...<br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Δυσκολευόμουν αρκετά να πείσω τον εαυτό μου να κάνω έστω και μια διαλειμματική την εβδομάδα, (ειδικά τώρα που χιόνισε στον Ταΰγετο) και έτσι τα (μικρά)long runs στα μονοπάτια του Ταυγετου με κέρδιζαν. Όμως τελικά έπεισα τον εαυτό μου, και έτσι έκανα 5 χιλιόμετρα ζέσταμα και 500m ανηφόρα 80% με +25m θετική υψομετρική, με χαλαρό τρέξιμο επιστροφή επί 5, και μετά αλλα 5 χιλιόμετρα χαλάρωμα, ασκήσεις κορμού, μονόζυγο, και διατάσσεις. Ο όγκος ήταν μεγάλος όπως μου φάνηκε μετά, αφού είχα καιρό να κάνω τέτοια προπόνηση. Μετά ένιωθα αρκετά καταπονημένος αλλα όχι πιασμένος. Σήμερα νιώθω καλά και ίσως κάνω λίγο ποδήλατο πολύ χαλαρά... δεν κοιτάω τόσο πολύ τα χιλιόμετρα που κάνω εβδομαδιαίως αλλα πιο πολύ πως είναι τα πόδια μου, μετά από τους καμένους τετρακέφαλους που είχα μετά την Ροδόπη, όπου έκανα ένα μηνα να συνέλθω.</div><div style="text-align: justify;">Πολλοί γνωστοί μου προετοιμάζονται για τα 100 χιλιόμτερα (flat) στα Μέγαρα, έναν αγώνα ουσιαστικό για μένα λόγο προκρίσεως του Σπάρταθλον που προσφέρει αλλά δεν έχω προλάβει να κάνω ειδική προετοιμασία για αυτόν τον αγώνα και έτσι θα τον αφήσω να πάω φρέσκος στη Καρδαμύλη, ίσως ο αγώνας τον Μεγάρων να αντικατασταθεί από των Ευχίδιο άθλο (100χιλ.) τον Μάιο. Αλλα έχει αρκετή ανηφόρα ο αγώνας, όπου η πρόκριση για το Σπάρταθλον είναι πολύ δύσκολη.<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><div style="text-align: justify;"><i>* <a href="http://connect.garmin.com/activity/68289364">http://connect.garmin.com/activity/68289364</a></i></div></div></div></div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21611414.post-52287810045406273362011-02-06T07:00:00.008+02:002011-02-06T12:46:54.733+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> Το video της διαδρομής του προηγουμενου post. Το gps track της διαδρομής μπορείτε να το βρείτε εδώ:<br />
<a href="http://connect.garmin.com/activity/66703575">http://connect.garmin.com/activity/66703575</a><br />
<div style="text-align: justify;"><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='420' height='366' src='https://www.youtube.com/embed/tAcUdUQY8DY?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><br />
<div><div style="text-align: center;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Trail run around Mystra(snow)</span></i></div></div></div>Agiofwshttp://www.blogger.com/profile/08615745591578611829noreply@blogger.com