Ταΰγετος Challenge 2011
Φέτος ο Αγώνας σαφώς και πιο δύσκολος σε σχέση με πέρσι, μάλλον επειδή ο ρυθμός μου ήταν αυξημένος(10 λεπτά πιο γρήγορα το 2010), και επειδή προσθέθηκε ένα επιπλέον δύσκολο κομμάτι ανάβασης στην διαδρομή. Τα παπούτσια μου φθαρμένα και ένιωθα τις άγριες πέτρες του ταυγετου με το παραμικρό. Τα μονοπάτια με δυσκόλεψαν πολύ φέτος, πολύ κακοτράχαλα που δεν άφηναν σε να ησυχάσεις(μονοπάτι στρωμένο με χώμα δεν έβρισκες). Ένα ακόμα πρόβλημα που με απασχόλησε ήταν οι Κράμπες, αλλά πολύ λιγότερο από πέρσι.Επιμένω ότι έπρεπε να έχουν αλατόνερο στους σταθμούς. Οι σταθμοί ήταν καλοί με τζελάκια νερά και ισοτονικά... Στην αρχή τής διαδρομής προσπάθησα να ακολουθήσω τους γρήγορους αλλά δεν πήγαινε, τα πόδια μου (πέλματα) είχαν μουδιάσει και πιστεύω ότι έφταιγαν οι κάλτσες συμπίεσης, μέχρι να συνέλθω (μετά από μια ώρα) συναντάω το πρώτο γκρουπάκι μέσα στο ποτάμι (εδώ συναντάω την Αμαλία και ένα παιδί από την Κρήτη) εκεί μου δίνεται η ευκαιρία να τους περάσω αλλα για λίγο μονο... Φτάνουμε στη περιβόητη κουδούνα μαζί, ενώ ο Στάυρος Σταυρόπουλος έχει είδη αρχίσει την ανάβαση. Στην αρχή πηγαίνουμε μαζί με την Αμαλία αλλα αρχίζει να περνάει άτομα στην ανηφόρα της κουδούνας. Εκεί φτάνω και τον φίλο μου τον Σταυρο και αρχίζω να κατεβαίνω το επικίνδυνο τμήμα της κουδουνάς με προσοχή... Στην κατάβαση του επικινδυνου κομματιού συναντάω και όλους τους υπολοιπους συναθλητές μου από την Σπάρτη(Γιάννης Δημόπουλος, Τάσος Τσουλογιάννης, Σπύρος Θεοδοσόπουλος). Μετά από το δύσκολο τμήμα υπάρχει ένας ωραίος κατήφορος μέχρι το εξωχώρι όπου σε κατεβάζει μέσα στο ρέμα του Βιρού, και σε ανεβάζει με τρεβερσαριστό καλντερίμι μέχρι τα Τσέρια... Εδώ αποχωρίζομαι από τον Στάυρο, και αρχίζει πάλι και η κατάβαση μέσα στο ρέμα του Βίρου. Πάλι ανάβαση (τελευταία ανηφόρα) για να βγούμε από το ρέμα και μετά κατηφόρα μέχρι τον τερματισμό, εδώ πηγαίνουμε μαζί με τον Μάνο Κόκκαλη όπου τερματίζουμε σχεδόν μαζί. Δεν ένιωθα τα πόδια μου φρέσκα σε ολόκληρο τον αγώνα που ίσως μου στοίχισε, το θετικό όμως είναι ότι βελτίωσα τον χρόνο μου κατά 10 λεπτά από πέρσι.(4:39h, 21ος στη γενικη).
μπορείτε να δείτε την διαδρομή εδώ:
Ο αγώνας σε γενικές γραμμές είναι πολύ δύσκολος ΛΟΓΟ τερέν, δεν υπάρχει ένα τμήμα που σε αφήνει να χαλαρώσεις (εκτος από μερικούς χωματόδρομους) που θα έπρεπε να βγούν κατά την γνώμη μου. Η ατμόσφαιρα στο παραθαλάσσιο χωριο είναι όμορφη και δένει με το περιβάλλον.
