Παραλία Βέργας μέχρι Σπάρτη

Διαμέσου Ταϋγέτου(παξιμάδι πέρασμα)

52.5KM +2800m υψομετρική, 8:10h

Παραλία Βέργας μέχρι Σπάρτη (http://connect.garmin.com/dashboard?cid=3248899)

Την κυριακή 8/05/2011 κάναμε το πρώτο(υποτίθεται) μας μεγάλο Long run ενόψει τις προετοιμασίας μας για τους φθινοπωρινούς μας αγώνες UTMB και ROUT αντίστοιχα. Έτσι πήρα το λεωφορείο και διανυχτέρευσα στην Καλαμάτα όπου μας περίμενε το επόμενο πρωί για την έναρξη του πρότου μας άθλου στην οροσειρά του Ταΰγετου(Quest1). Το είχαμε συζητήσει με τον Bαγγέλη ότι κάποια στιγμή έπρεπε να Ενώσουμε τις δυο πόλεις μας Σπάρτη(δικιά μου) και Καλαμάτα(του Βαγγέλη) μέσω παλαιών μονοπατιών όπου στα παλαιά χρόνια σίγουρα θα χρησιμοποιοντούσαν για να επικοινωνήσουν. Μετά από μερικές εβδομάδες μελέτης και ψάξιμο μονοπατιών, ετοιμαστήκαμε για την έναρξη του Trail run.

Ξεκινήσαμε από την παραλια τις Βέργας και φτάσαμε στην άνω Βέργα μέσω μονοπατιών, εκεί μας άφησε η Βάσω και επέστρεψε, εγώ με το Βαγγέλη συνεχίσαμε το παλιό και αχρησιμοποίητο μονοπάτι, και περάσαμε από πολύ όμορφα ξέφωτα/οροπέδια ανθισμένα με λουλούδια. Συνεχίσαμε μέχρι μια περιοχή που λέγεται Κοτσιφάλωνα και τελικά βγήκαμε σε χωματόδρομο ελαφρά ανηφορικό... Ακολουθήσαμε τον χωματόδρομο για περίπου 10 χιλιόμετρα περνώντας από τα Ριζανα, Κεφαλόβρυσο, και Πηγάδια. Έπειτα μπήκαμε στο κύριο μονοπάτι που θα μας έβγαζε στο πέρασμα του Παξιμαδιού η βασική μας δίοδος προς τον ελαιώνα της Λακωνίας. Από το Παξιμάδι ακολουθεί ένα μικρό αλλά ΠΟΛΥ τεχνικό κομμάτι κατηφόρας με σάρες απότομες από σχιστόλιθους, μέχρι να φτάσουμε στις πηγές Κοπριές. Από εδώ το μονοπάτι τρέχετε ωραία μέχρι το Μυστρά. Λίγο πριν μπούμε στον Μυστρά, κόψαμε αριστερά προς τον βορά για να ανεβούμε στην Άνω πύλη του κάστρου του Μυστρά για να περάσουμε μέσα από τα γραφικά του καλντερίμια. Το τελευταίο κομμάτι και πιο δύσκολο για μένα ήταν η άσφαλτος από τον Μυστρά μέχρι Σπάρτη στο άγαλμα του Λυκούργου... Εν ολίγοις κάναμε 52.5 χιλιόμετρα μέσα σε 8 ώρες και 10 λεπτά ενώ η θετική υψομετρική διαφορά ήταν στα 2800 μέτρα. 

Ο Βαγγέλης πήγαινε με ένα ωραίο σταθερό ρυθμό ούτε ΠΟΛΥ γρήγορα, ούτε όμως πολύ αργά, ήξερε τα μονοπάτια από την πλευρά τις Μεσσηνίας και εγώ τα δικά μου από την πλευρά τις Λακωνίας. Τα μέρη ΟΠΩΣ θα δείτε από το βιντεάκι έχουν μια απίστευτη ομορφιά ενώ είχαμε και αρκετές εναλλαγές τοπίου ειδικά όταν περάσαμε μέσα από το αρχαιολογικό χώρο του Μυστρά... Σαν αγώνας η σαν προπόνηση δεν έχει στοιχεία καθαρού trail run γιατί μερικά κομμάτια είναι αχρησιμοποίητα και σε δυσκολεύουν.

Έχω σταματήσει να πιέζω τον εαυτό μου για να βγαίνουν τα χιλιόμετρα κάθε εβδομάδα και οι πόνοι κάτω από τις γάμπες έχουν εκλείψει. Ήταν από τις λίγες φορές που ξεκίνησα ένα τόσο μεγάλο Long run ατραυμάτιστος και με τα πόδια φρέσκα. Επίσης μετά τον άθλο, δεν μου βγήκαν πόνοι παρά μονο φυσιολογική κούραση. Έτσι θα προσπαθήσω να διατηρήσω την κατάσταση αυτή μέχρι να πάω στα Ζήρεια... ξεκούραστος τουλάχιστον. Μπορεί τα λίγα χιολιόμετρα που κάνω σε σχέση με πέρσι να μου ρίχνουν λίγο την αερόβια αλλά το προτιμώ από το να ξεκινάω μια προπόνηση κουρασμένους και τραυματισμένος. Πρέπει να δίνουμε στο σώμα μας τον χρόνο για να επανέρχεται και έπειτα να το δομούμε με κι'άλλη προπόνηση. Μέχρι τα Ζήρεια θα κάνω αυτό το σαββατοκύριακο ένα εικοσάρη δρόμο, ενώ το επόμενο θα κάνω ένα μικρό βουνό δεκαπεντάρι. Ίσως βάλω και 1-2 διαλειματικές στις εβδομάδες που μου μένουν ΕΑΝ τελικά πάω στα Ζήρεια... 

Τελικά η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη και συμβολική Καλαμάτα-Σπάρτη με απλά λόγια... Ήταν ο πρώτος από τους 5 άθλους που έχω στο μυαλό μου να κάνω στον Ταΰγετο. Ο δεύτερος έρχεται μέσα στον Ιούνιο αλλά από άλλους αθλητές. Εγώ θα περιμένω μάλλον, λόγο του αγώνα των Ζηρίων... Ο Ταΰγετος θα είναι εκεί για πολλά χρόνια ακόμα....