Ευτυχώς που ο Αύγουστος βγήκε χωρίς Τραυματισμό. Μπορώ να πω ότι ο φετινός Αύγουστος ήταν και ο πιο αναίμακτος από πλευράς τραυματισμού(συνήθως αχίλλειου) φέτος το είχα σαν κόκκινο συναγερμό στο μυαλό μου, επόμενος με το παραμικρό πονάκι σταματούσα και έκανα είτε ποδήλατο είτε κολύμπι για 2-3 μέρες μέχρι να νιώθω καλά... Επόμενος μπήκαμε για τα καλά και στον Σεπτέμβρη όπου είναι και ο τελευταίος μηνας όπου θα (φορτσάρω υποτίθεται)... μέχρι τον αγώνα στόχο που είναι τα 100 μίλια της Ροδόπης. Ένας αγώνας που σκέφτομαι από τότε που πέρασα τι γραμμή τερματισμού πέρσι. Λόγω τον παραπάνω νιώθω ότι έχω κάνει πιο πολύ προπόνηση(ΣΥΝΟΛΙΚΑ) αλλα ΠΙΟ λίγα χιλιόμετρα αλλα πιο πολλές αναβάσεις ίσως. Έχω ανακαλύψει και μια πολύ ωραία διαδρομή για τετρακέφαλους όπου σε 5Km κανεις περίπου +835m θετικής υψομετρικής και ξανά επιστροφή μια πολύ ωραία τεχνική κατηφόρα. Σε περίπου τρεις εβδομάδες έχω άλλο ένα μεγάλο long run το οποιο όμως δεν θα είναι και τόσο μεγάλο το πολύ 4-5 ώρες. αλλα θα δείξει. Για φέτος τα πολύ μεγάλα μου long runs ήταν περίπου τρία: 9:00h , 11:00h και 10:00η (σε βουνό). όπου νομίζω ότι είναι υπέρ αρκετά για τον αγώνα στόχο μου. Κάτι που με προβληματίζει όμως είναι ότι ο αγώνας αυτός έχει περίπου -2000m αρνητικής υψομετρικής τα πρώτα 40km πράγμα που σημαίνει ότι πολύ εύκολα μπορείς να κάψεις τους τετρακέφαλους σου και να παρακαλάς μετά για ανηφόρες σε στα υπόλοιπα 120Km διαδρομής.
