My race... Ο αγώνας μου στο UTMB 2010
Ύστερα από μια προετοιμασία 8 μηνών και 2000Km και άνω έφτασε η στιγμή να βρεθώ στην εκκίνηση του UTMB... Πραγματική συγκινητική εκκίνηση... μονο που μερικά λεπτά πριν είχαν αρχίσει να πέφτουν οι πρώτες σταγόνες... που να ξέραμε μετά ότι οι σταγόνες θα μετατρέπονταν σε καταιγίδα... κλπ.. Θέλω να πω ότι η βροχή με ένα καλο αδιάβροχο... μαζί με τι συνεχιζόμενη κίνηση και σωστή διατροφή και την διατηρήσει σωστής θερμοκρασίας σώματος δεν θα πειράξει και παρα πολύ τον δρομέα...
συνεχίζουμε....
Μετά την εκκίνηση, αρχίζουμε μετά από 6' να τρέχουμε και αρχίζει η πρώτη ανηφόρα των 700+ με πολύ λάσπη, όχι μονοπάτι, πιο πολύ σαν χωματόδρομος ανηφορικός... Εγώ όμως να νιώθω λίγο έξω από τα νερά μου λόγο αποχης 30 ημερών από το ορεινό τρέξιμο λόγο αχιλλειoύ παρόλα αυτά δεν νιώθω ενόχληση στον αχίλλειο και φτάνω St.Grevais σε 3.13 ενώ ο βαγγέλης και η Ιrena σε 3.01 περίπου... πράγμα που επαναλιφτικε και στη 2η εκκίνηση...
Τελειώνοντας την ανάβαση άρχισε μια έντονη κατηφόρα (μονοπάτι) αλλα με πολύ λάσπη εδώ εφαρμόζω μια τεχνική γλιστρήματος παρα τρεξίματος... για να κατεβω μέχρι το St.Grevais ... μπαίνω στον σταθμό και μου λένε the race is OVER [game OVER] που λένε.... στην αρχή δεν το πίστευα... ρωτάω και διπλα μου λένε το ίδιο...
Όλοι οι αθλητές μούσκεμα έτοιμοι να φύγουν για τον επόμενο σταθμό να ακούνε την ψυχρολουσία... μαζευόμαστε σιγά σιγά στην αίθουσα ανεφοδιασμού... έβγαλα τα βρεγμένα μου ρούχα άπλωσα και μερικά μέχρι να ανακοινώσουν τι θα κάνουμε στη συνεχεια... πως θα φτάσουμε πλέον στο Chamonix... Μου περνάει από το μυαλό να κάνω την διαδρομή αντίστροφα αλλα αμέσως έφυγε αυτή η σκέψη στο μυαλό μου... Ανακοινώνουν ότι θα πάρουμε το Tram για να φτάσουμε στο parking με τα λεωφορεία... αλλα επειδή γινόταν χαμός ακόλουθο κάτι γάλλους από ένα μονοπάτι που μας έβγαλε κατευθείαν στα λεωφορεία...
Εκεί πετυχαίνω τον Βαγγέλη και την Irena και ξεκινάμε για Chamonix στο κατάλυμα μας...
Παρατάω τα πράγματα έτσι όπως ήταν βρεγμένα/λασπωμένα κάνω ένα μπάνιο και κατεβαίνω κάτω στο σαλόνι να δούμε τι θα κάνουμε.. επικρατεί μια τσαντίλα, και απογοήτευση.... άλλοι όμως προσπαθούν με χιούμορ σώσουν την κατάσταση.
Η ώρα έχει πάει περίπου 3:26, εμείς άυπνοι να συζητάμε και έρχεται το εξής μήνυμα στο κινητό μου... "; ότι αύριο αναχωρούν λεωφορεία από Chamonix για Κουρμαγιέρ για να δοθεί 2η εκκίνηση". Με τα πολλά πάω για ύπνο χωρίς καμια όρεξη να ξυπνήσω στις 6:30 το πρωί να παο να τρέξω 88Km σε κακοκαιρία... Ο Βαγγέλης όμως είναι αποφασισμένος... Σηκώνεται το πρωί συζητάει με τους υπολοιπους.... και ετοιμάζεται... εγώ γυρνάω πλευρό στο κρεβάτι μου ( ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ). Αφού ετοιμάστηκε κλείνει η πόρτα κάθομαι και σκέφτομαι για 2-3 λεπτά... και τινάζομαι από το κρεβάτι μου και αρχίζω και εγώ με σπασμωδικές κινήσεις να ετοιμαστώ για τον αγώνα για να προλάβω του άλλους συγκεκριμένα τους
Irena+Βαγγέλη, και Γκανασούλης Γιάννης, Ταγίκας Δημήτρης, Δεσποινιάδης Δημήτρης. στην Βιασύνη μας όλοι ξεχάσαμε από κάτι (Gelakia, ζεστά ρούχα, σκούφους κλπ.) Μερικά ήταν και βρεγμένα από το βραδυ.. Τελικά επιβιβαζόμαστε στα λεωφορεία και φτάνουμε στο Κουρμαγιέρ.. Αρχίζουμε και δένουμε σιγά σιγά σαν ομάδα βοηθώντας ο ένας τον άλλων αναπληρώνοντας μικρές η μεγάλες ελλείψεις ρουχισμού κλπ... Ξέραμε ότι ο Καιρός δεν ήταν καλός και έπρεπε να προετοιμαστούμε για αυτό...
εκκίνηση νούμερο #2 από Κουρμαγιέρ...
Η ομάδα μας μπαίνει στην ουρα που είχε σχηματιστεί ενώ μαθαίνουμε ότι τελικά και η Ναταλία τρέχει αλλα είναι στις πρώτες γραμμές...
Δίνεται η εκκίνηση και ξεκινάμε μαζί Βαγγέλης, Irena, εγώ, και ο Βασίλης... ενώ ξέρω από μέσα μου ότι στις αναβάσεις δεν θα μπορώ να ακολουθήσω στο ρυθμό τουλάχιστον του Βαγγέλη.. όπως και έγινε...
Ανεβαίνουμε την πρώτη ανάβαση όλα καλά... νιώθω όμως ότι έχω μερικούς παλμούς παραπάνω από τους υπολοιπους παρόλα αυτά συνεχίζω... ενώ στις κατηφόρες περνάω μπροστά (κλασσικά) για να το ευχαριστηθώ... Η Ιrena σαν Coach μου δίνει συμβουλές για την σταθερότητα αλλα εγώ δεν ακούω και προσπαθώ να κάνω τον αγώνα μου...
Μπαίνουμε στο πρώτο κεντρικό σταθμό πριν την μεγάλη ανάβαση στα 2500m col ferret... Εκεί τους Χάνω... ο Βαγγέλης ανάβει μηχανές και πηγαίνει σφαίρα... ( έχουμε κάνει πολλές προπονήσεις μαζί και ξέρω τον ρυθμό του). Μένω πίσω και πιανο τον δικό μου ρυθμό στην ανάβαση.. βαριεστημένα πλέον... φτάνω στην κορυφή... μπαίνω μέσα στο σκοινάκι της north face για 1min να ζεσταθώ (έξω είχε -7C ) και αρχίζω να τρέχω προς τα κάτω για να ζεσταθώ... Η κορυφή όμως δεν είναι πετρώδεις αλλα χωμάτινη με αποτέλεσμα λόγο βροχής, χιονόνερου, ομίχλης, τα μονοπάτια να είναι καλυμμένα με χοντρό στρώμα λάσπης όπου σε μερικά σημεία όλο το πόδι σου χανόταν κάτω από την λάσπη..
Η κατηφόρα είναι αρκετή ~10km όπου συναντώ την Irena + Βασίλη ... ο Βαγγέλης έχει φύγει Μπροστά... συναντάμε άλλη μια κατηφόρα και φτάνουμε σε έναν κεντρικό σταθμό... Αυτοί κάθονται λίγο στους σταθμούς, εγώ στέγνωσα λίγο ρούχα... γεμίζω ασκό... Αλλα δεν τρώω pasta <---ΛΑΘΟΣ. και συνεχίζω γρήγορα... ακόμα όμως δεν νιώθω ενεργειακά καλά...
Το κομμάτι αυτό τις διαδρομής ήταν το πιο κουραστικό για μένα αν και είχε αρεκτο δρόμο για να τρέξω... φτάνω με τα 1000 ζόρια στο Chap-lac και αποφασίζω να φάω σωστά και να αρχίζω να τρώω τα τζελάκια... Παρατηρώ ότι οι αναβάσεις βγαίνουν πιο άνετα τώρα..και προσπαθώ να μαζέψω θέσεις... Αποφασίζω να καταναλώνω τουλάχιστον ένα γελάκι σε κάθε ανάβαση και να τρώω καλά στους σταθμούς εξάλλου είχαν μείνει περίπου 3 κορυφές...
Για τις 3 τελευταίες κορυφές έχουν ειπωθεί πολλά αλλα είναι κάτι σαν το κερασάκι στην τούρτα για το UTMB.
Η Πρώτη είναι πιο πολύ χώμα-μονοπάτι που σε κάποια σημεία έχει λίγες πέτρες... ενώ είναι κάπιας σχετικής δυσκολίας, Η δεύτερη είναι πιο εύκολη και πάλι εδώ ωραίο στρωτό μονοπάτι αλλα έχει ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ λάσπη στη κορυφή και κατάβαση. Ενώ σε μερικά σημεία είναι και επικίνδυνα λόγο ολισθηρότητας σε εκθετιμενα κομμάτια... Φτάνω στην 3η κορυφή Το terrain εδώ πολύ γνώριμο πολύ πετρα και τραβέρσες κλπ... εδώ έχω δυνάμεις και περνάω κόσμο ακόμα και στην ανάβση... Το ιδιαίτερο της κορυφής είναι ότι έχει πηγες που έχουν φουσκώσει και έχουν πλημμυρίσει
την κορυφή και έτσι κινησαι πάνω σε μεγάλες πέτρες όσο είσαι στην κορυφή. ΠΟΛΛΟΙ από εδώ και μέχρι το τέλος περπατάνε... Εγώ τρέχω και προσπερνάω... Φτάνω στον τελευταίο σταθμό La Flégère 16:39:27η και τερματίζω στο Chamonix 17:40:29η...
Συμπεράσματα...
1) Ήθελα να νιώθω Καλά από την αρχή του αγώνα και όχι από τα τελευταία 30km
2) Ίσως εφταιγε η Αϋπνία η διατροφή κλπ
3) Τουλάχιστον 1 ώρα Πιο κάτω έπρεπε να είναι ο χρόνος μου στη χειρότερη τον περιπτώσεων...
4) Ο αγώνας αυτός δεν είναι μια απλή (διαδρομή/εκδρομή στο δασος) έχει κινδυνους...
5)Δεν με ξανάπιασε ο αχίλλειος ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΛΥ σημαντικό... για μένα ...
Για την τελική κατάξη μπορείτε να δείτε την δείτε εδώ ...
* Από τους έλληνες δρομείς η τελική κατάξη ήταν οι εξής με τον Βαγγέλη Μπάκα πρώτο από τους Έλληνες... :)
92 - Μπάκας Βαγγέλης - 14:32.49
165 - Κοζανίτης Κωνσταντίνος - 15:33.44
232 - Μαυρίκιος Χρήστος - 16:22.15
253 - Παπουνίδου Ναταλία - 16:33.08
253 - Μαλιμπόρσκα Ιρένα - 16:33.08
251 - Περικλέους Βασίλης - 16:33.08
371 - Μασούρας Χρήστος - 17:40.29
386 - Παπαγιάννης Ιωάννης - 17:46.35
601 - Τριαντάφυλλος Χρήστος - 19:53.57
829 - Κάκκαβας Σωτήρης - 21:54.12
909 - Γερμακόπουλος Γιάννης - 22:36.32
986 - Γκανασούλης Γιάννης - 23:44.27
987 - Ταγίκας Δημήτρης - 23:44.27
988 - Δεσποινιάδης Δημήτρης - 23:44.27
UNR - Γκούνκο Αλέξης - εγκατέλειψε
